Bu hayatta pişmanlık bilmem,
Adım adım yürürken netim ben.
Her düşüş bir ışık, her hata bir rehber,
Öğrettikçe güçlendirir beni her an.

Yanlışlarım haritam, deneyimim pusulam,
Karanlıkta bile yolumu bulurum.
Kimseye aldırmam, kimseye minnet etmem,
Çünkü her hatam, bana ders olan bir değer.

Netim, berrakım, yolum belli,
Yaşamımın her an... Devamını Gör

Sessizce durur yan yana,
Ne kavga eder, ne söylenir.
Üzerinde bir iki satır,
Dünyadan kalan son haber.

Her taş fısıldar kulağa:
“Bir gün sen de uyuyacaksın burada.
Ne mal kalır, ne ihtişam,
Sadece iyilik yazılır adıma.”

Kimi der: “Çok genç göçtü,
Daha baharındayken ömrün.”
Kimi der: “Yıllarca yaşadı,
Ama yine de yetmedi günün.”

To... Devamını Gör

Kalbim hep yaralı,
Esareti acının bitmiyor.
Düşlerim kırık,
Ellerim boş,
Ruhum yalnız.
Suskunluğumda çığlık var,
İçim kanıyor,
Zaman ilaç olmuyor.

Acı hep yanımda,
Canımda iz,
Içimde sancı,
Sessiz bir feryat,
Içime gömdüm,
Zor da olsa yaşıyorum.

Olmaz ki kedersiz,
Lal olur insan,
Ancak umutla yürür,
Nasıl gizlesin yarasını?

... Devamını Gör

Mert sabah işe giderken kalabalığın arasına karıştı. İnsanlar telaşla yürüyordu, kahkahalar, konuşmalar, araba sesleri birbirine karışıyordu. Ama o bir anda kalabalığın içinde çok tanıdık bir fısıltı duydu. “Mert…” Ses o kadar gerçekti ki irkildi, arkasına döndü. Ama kimse yoktu. Sadece tanımadığı yüzler, aceleyle yürüyen yabancılar… Yine de kalbi ... Devamını Gör

Yağmur, şehrin kaldırımlarına ince ince düşüyordu. İnsanlar şemsiyelerinin altında hızla yürürken, bir sahafın önündeki masada eski bir defter ıslanıyordu.
Deniz, defteri görüp yerden aldı. Kapakta solmuş harflerle tek bir cümle yazıyordu:
“Beni bulan, kendi hikâyesini yazsın.”
O anda garip bir his kapladı içini. Defteri açtığında ilk sayfada ya... Devamını Gör

“Ateşten insana serinlik gelir mi?”

Bu özlü söz, ilk bakışta basit bir soru gibi görünür; fakat aslında derin bir hayat dersini içinde barındırır. Ateş, doğası gereği yakar, hararet verir, serinlik değil sıcaklık üretir. Dolayısıyla ateşten serinlik beklemek, imkânsızı beklemek anlamına gelir.

İnsan ilişkilerine uyarladığımızda; bazı kişiler ... Devamını Gör

Yavuz, defteri eline aldığında parmakları sayfalardaki yıpranmış kenarları usulca yokladı. Her satırın, Ahmet’in nefesinden, gözlerinden ve o günlerin gölgelerinden bir iz taşıdığını biliyordu. Masanın üzerindeki küçük lambayı açtı, odanın loşluğunda kaleminin ince ucu sayfaların üzerinde gezmeye başladı.
“Baban kelimeleri sıradan biri gibi yazmam... Devamını Gör

Gecenin karanlığı, kasabanın üzerine ağır bir örtü gibi serilmişti. Sessizlik derindi ama huzurlu değildi; bir fısıltı gibi kulağa çarpan geçmişin izleri hâlâ yankılanıyordu Eylül’ün içinde. Evlenmişti, yeni bir hayata başlamıştı ama içinde taşıdığı boşluk, hiçbir yüzüğün tamamlayamayacağı kadar büyüktü.
O gece Deniz uyurken, Eylül verandaya çıktı... Devamını Gör

Gecenin ilerleyen saatlerinde, Eylül yalnız kalmak için göl kıyısına indi. Sessizliğin içindeki dalga sesleri onu çocukluğuna götürüyordu. Yüzünü suya çevirdi, babasının son yürüyüşünü, son bakışını düşündü. Elindeki eski haritaya baktı; bu harita, babasının sakladığı bir not defterinde bulunmuştu. Haritada kasabanın altında yıllar önce yapılmış gi... Devamını Gör

Eylül pencerenin önünde, sabahın gri ışığında göle bakıyordu. Yıllardır peşinden sürüklediği karanlık, artık geride kalmıştı. İbrahim adalete teslim edilmişti. Babasının adı temize çıkarılmış, kasaba nihayet gerçeği öğrenmişti. Ve o, Deniz’le evlenmişti… Mutluluğu hak ettiğine kendini ilk kez bu kadar yakın hissediyordu.
Ama yine de kalbinin bir k... Devamını Gör

• Fırtınalara yön veren kelebeklerin kanat çırpışıdır.

• Dünyayı ezen sömürü canavarının beyni siyonizm, kalbi haçlı Avrupa, sağ kolu Amerika, sol kolu Rusya’dır.

• Cihad izzet ve aydınlık, gevşeklik ise zillet ve karanlıktır.

• İslâm, ancak kendi orijinal kavramlarıyla anlaşılır v... Devamını Gör

• Benim hiç tahammül edemediğim kimseler, saat kullanmayan kimselerdir; çünkü bu tip insanlar zamanın farkında olmazlar. Her işimizde, zamana verdiğimiz değer ve duyduğumuz saygıdır başarıyı ya da başarısızlığı belirleyen.



• İnsanlar tek kitabın bile bir insanın hayatını değiştirmeye... Devamını Gör

"İnsanın doğduğu ev kaderidir" derler.Gerçektende öyle,hatta doğduğun ev sadece kaderin olmakla kalmıyor,tüm çocukluğun,gençliğin ,yetişkinliğin oluyor.Evlenip gitsen bile , bambaşka bir bir şehirde bambaşka bir hayat yaşayan bile o ev seni terk etmiyor hiç.Sen o evden çıksan bile o ev senden,hayatından çıkmıyor.İnsan kapıyı çarpıp çıktım... Devamını Gör

Eylül sabah uyandığında gece gördüğü siyah camlı arabayı hatırladı. Kimdi bunlar? Babasının ölümünü örtbas edenler mi, yoksa Leyla’nın cinayetinin peşindeki kişiler mi? Cevabı bulmak için tek yol, babasının işaret ettiği tüneldi.
Çantasına fener, defter ve babasından kalan eski çakı bıçağını koydu. Yağmur tekrar başlamıştı. Gölün kuzey yakasına, h... Devamını Gör

Eylül, Şeref Dede’nin uyarısından sonra koşar adımlarla eve döndü. Yağmur, kasabanın sokaklarını çamura çevirmişti. Kalbi göğsünden çıkacak gibiydi; sanki görünmez bir el, nefesini kesiyordu. Kapıyı açarken anahtar deliğinden birinin gözleri ona bakıyormuş gibi hissetti. Kapıyı sertçe itti, içeri girdi. Her şey yerli yerindeydi… ama bir şey farklıy... Devamını Gör

- MİSLİNA'NIN VASİYETİ: YAŞAM RİTÜELLERİ VE ŞİFACI MİRASLAR

I. Her Doğum Gününüzde: Bir Ritüel
Bu ritüel, size babasızlığın derin boşluğunu sarıp sarmalayan bir sarılış gibi gelecek. Yalnızlığınızı hafifletecek, her doğum gününüzü bir anma ve yeniden doğuş anına dönüştürecek.

* Bir zeytin çekirdeğini taşla kırın: Tıpkı hayatın bizi zaman... Devamını Gör

(Torunum Elias'a ve Tüm Kırılmış Kalplere Vasiyetim)

NECKAR KIYISINDAKİ SON GÜN BATIMI

"Elias'ım, Heidelberg'de Neckar'ın sularına bakıyorum. Suyun rengi, dedenin gözlerindeki hüzne benziyor. Sana bıraktığım ne altın ne de mülktür. Sana mirasım, bir çekirdeğin kırılma cesaretidir. Kırıldığında bile yeniden filizlenme umududur. Bu, yaşamı... Devamını Gör

1. Zeytin Ağacı Ritüeli

Her yıl doğum günümde Heidelberg Botanik Bahçesi'ndeki zeytin ağacına asıyorum:
- Babamın bir öğüdü
- Annemin bir fotoğrafı
- Lina'nın bir çizimi
(Şimdiye kadar 27 öğüt astım. Ağaç, yaşayan bir bilgelik kütüphanesine dönüştü)

2. Miras Dersleri

Öğrencilerime verdiğim "Epigenetik ve Sevgi" dersi... Devamını Gör

"Mislina'm,

- Dil öğren: Her dil, yeni bir dünya demektir. Annenin Arapça ninnileri seni hayata bağladı.
- Toprak taşı: Gittiğin her yere memleket toprağı serp. Köksüz ağaç devrilir.
- Gözyaşını saklama:Ağlayamayan erkek değil, insan olamamış demektir."


"Bil ki:
1. Mezarlıklar ölülerin değil, unutanların ses... Devamını Gör

1. Heidelberg'deki İlk Dersim- Babamın notlarıyla hazırladığım "Arap Şiirinde Kayıp Anneler" semineri
2. Torunum Lina'nın Doğumu - Doğum belgesine babamın adını verdim
3. Serakib'deki Kütüphane - Yıkık evin yerine inşa ettirdiğimiz binanın açılış konuşması
4. Son Şiir Kitabım - Annemin defterlerinden derlediğim "Tozlu Sayf... Devamını Gör