Aslında unutmak kolaydı,
Zamanın durduğu bir nehirde,
Gözlerimde biriken yıldız tozları olmasa,
Kalbim her hatırayı bir dağın zirvesine taşımasa,
Rüzgar senin adını gök kubbeye fısıldamasaydı…

Aslında unutmak kolaydı,
Geceyle gündüz birbirine karışmasa,
Ay, seni ararken boş bir göğe bakmasa,
Ve yıldızlar, senin gülüşünle parlamasa…

Ama... Devamını Gör

Çayı yudumlarım yalnızlığın kıyısında,
Kitaplar açılır önümde, sessiz isyanın dilinde.
Eylül düşer yaprak gibi ruhuma,
Mavinin içine gömülürüm, denizin çağrısında.

Severim ben doğrudan, saf bir hiddetle,
Ve bilirim: adaletsizlerin dünyası bana uzak.
Her biri kendi çıkarına köle olmuş,
Her biri yalanın içinde boyun bükmüş.

Uzak dururum, ... Devamını Gör

Kimileri başlarına sürdükleri karanlıkla oturur,
Ve dünya onların içinde yok olur.
Gölgelerle konuşur, haykırır sessizce,
Ama duvarlar sadece kendilerini korur.

Karanlık, dost gibi sarar bedenlerini,
Ama her nefeste biraz daha çürütür ruhlarını.
Gülünç maskeler takarlar gündüzleri,
Gece geldiğinde ise kendi korkularıyla dans ederler.

Ki... Devamını Gör

İşte bunu çok iyi anlıyorum,
İnsan en kolay en sevdiklerine kıyar.
Bir bakarsın, gözlerinde ateş,
Ve o ateş, en masum yürekleri yakar.

Aşkın adıyla girer içimize,
Ama öfke fırtınasıyla çıkar;
Sevgiyle örülmüş duvarlar,
Kendi ellerimizle yıkılır, paramparça olur.

Ne garip bir oyun bu,
En derin bağlarımızda bile
Saklı bir diken gibi dol... Devamını Gör

Onun o mucizeli suskunluğu,
sanki kalbimin üstüne örtülmüş
bir sır perdesiydi.
Ne kadar sustuysa,
o kadar sevdim onu.
Çünkü biliyordum,
suskunluğu bile bana aitti.

Aramızda kristal bir duvar yükseldi,
ama o duvar şeffaf bir aşktı aslında.
Her bakışında kalbimi gördüm,
her sessizliğinde kendimi duydum.
Sanki kelimeler yetersiz kalmıştı,... Devamını Gör

Kara taşlarla örülmüş bir destandır Diyarbakır,
Her duvarında bin yılın yankısı,
Her surunda bir milletin nefesi gizli.

Güneş kavurur o taşları yazın,
Ama taşlar ateşe alışkın;
Çünkü nice yangınlardan,
Nice yıkımlardan geçerek dimdik kalmışlar.

O kara taşlar, yalnızca taş değildir,
Onlar bir şehrin alnındaki kara yazı,
Bir halkın göğe ... Devamını Gör

Biz kör oldukça,
Dünya da kanıyor.
Görmezden geliyoruz her çığlığı,
Yüreğimiz taş, gözlerimiz buz.

Sokaklar boş çığlıklarla dolu,
Ama kimse duymuyor, kimse bakmıyor.
Ellerimizle ördük duvarları,
Kendi karanlığımıza zincir vuruyoruz.

Adalet ölü, vicdan kör,
Karanlıkta çırpınan ruhlar sessiz.
Biz kör oldukça,
Dünya da bakılacak yüzünü ... Devamını Gör

Edep yahu…
Sokaklarda yürürken ayağına takılan taşları görürsün,
Ama bazen fark etmezsin, başkasının kalbini incittiğini.
Her sözün bir damla gibi düşer karşındakinin ruhuna,
Ve bazen bir damla bile sel olur, yıkar, boğar.

Edep yahu…
Susmasını bilmek, konuşmasını bilmekten büyüktür,
Kelimelerle örülen duvarlar vardır,
Bir yanlış söz, bir ... Devamını Gör

Umudumu bir sokak lambasında buldum,
Yanıp sönen, ölümü hatırlatan o solgun ışıkta.
Sanki bana fısıldıyordu:
“Galip gelsen de kaybedeceksin.”

Yüreğim çırpındı, zincirlere vurulmuş gibi,
Her nefesimde biraz daha parçalandı.
Zafer dedikleri şey,
Yalnızlığın daha sert, daha soğuk bir yüzüydü.

Sokak ıssız, gece hırçın,
Adımlarım yankılanıy... Devamını Gör

Mert sabah işe giderken kalabalığın arasına karıştı. İnsanlar telaşla yürüyordu, kahkahalar, konuşmalar, araba sesleri birbirine karışıyordu. Ama o bir anda kalabalığın içinde çok tanıdık bir fısıltı duydu. “Mert…” Ses o kadar gerçekti ki irkildi, arkasına döndü. Ama kimse yoktu. Sadece tanımadığı yüzler, aceleyle yürüyen yabancılar… Yine de kalbi ... Devamını Gör

Mert bir gün defteri yanında taşıyordu. Çantasının içinde, kalbinin hemen yanı başında, bir emanet gibi saklıyordu. Gün boyu aklında sadece Zeynep’in yeni yazılarını okumak vardı. Ama iş yerinden eve dönerken kalabalık bir otobüste sıkışıklık arasında çantasının fermuarı hafifçe açıldı. Mert fark etmedi. Otobüsten indiğinde cebinde telefonunu, elin... Devamını Gör

Yağmur, şehrin kaldırımlarına ince ince düşüyordu. İnsanlar şemsiyelerinin altında hızla yürürken, bir sahafın önündeki masada eski bir defter ıslanıyordu.
Deniz, defteri görüp yerden aldı. Kapakta solmuş harflerle tek bir cümle yazıyordu:
“Beni bulan, kendi hikâyesini yazsın.”
O anda garip bir his kapladı içini. Defteri açtığında ilk sayfada ya... Devamını Gör

SABAH

Öyle bir sabah gelecek, Soluklanıp durduğumuz şu gecenin sonunda. Bir ışık süzülecek ufuktan, Veren müjdeyi bitmeyen hüznün sonunda.

Zulmün çarkı döne döne, Kırılıp parçalanacak bir sabah vakti. Demirin,ateşin ve kinin yerine, Bir tomurcuk ışığın filizleneceği.

Karanlık çekip gidecek utana utana, Gölgeler silinip kaybolacak. Her bir ... Devamını Gör

Konuşsam kırılır kelimeler,
Sussam büyür aramızdaki duvar.
Dargın kalplerin sessizliği
Her çığlıktan daha ağır.

Göz göze gelsek,
Bir ömür susar bakışlarımız.
Ellerimiz yan yana ama
Ruhumuz ayrı sokaklarda yalnız.

Dargınlık;
Ne gitmeye yeter,
Ne de kalmaya izin verir…... Devamını Gör

Yavuz, defteri eline aldığında parmakları sayfalardaki yıpranmış kenarları usulca yokladı. Her satırın, Ahmet’in nefesinden, gözlerinden ve o günlerin gölgelerinden bir iz taşıdığını biliyordu. Masanın üzerindeki küçük lambayı açtı, odanın loşluğunda kaleminin ince ucu sayfaların üzerinde gezmeye başladı.
“Baban kelimeleri sıradan biri gibi yazmam... Devamını Gör

Gece yarısı şehrin üstüne çöken sessizlik, Eylül’ün zihninde yankılanan fırtınayı bastıramıyordu. Deniz çoktan uykuya dalmış, nefes alışları düzenli bir ritme girmişti. Ama Eylül, yatakta sırt üstü yatarken tavana kilitlenmiş gözlerle bekliyordu.
Bir şey eksikti. İbrahim’in yakalanması, yıllardır taşıdığı yükün hafiflemesine yetmemişti. İçinde hâl... Devamını Gör

Gecenin karanlığı, kasabanın üzerine ağır bir örtü gibi serilmişti. Sessizlik derindi ama huzurlu değildi; bir fısıltı gibi kulağa çarpan geçmişin izleri hâlâ yankılanıyordu Eylül’ün içinde. Evlenmişti, yeni bir hayata başlamıştı ama içinde taşıdığı boşluk, hiçbir yüzüğün tamamlayamayacağı kadar büyüktü.
O gece Deniz uyurken, Eylül verandaya çıktı... Devamını Gör

Bu topraklarda, aynı güneşe bakıp farklı hayaller kuran iki insan var: Biri tarlasında alın teriyle ekmeğini kazanan Mehmet Abi, diğeri şehrin gürültüsünden uzak, yeşilliklerin içinde kendini bulan Erdem Bey. Onları ayıran mesafeler değil, birbirlerinin dünyasına girmekten duydukları korku. Oysa her ikisinin de yüreğinde aynı özlem var: Barış i... Devamını Gör

Gecenin ilerleyen saatlerinde, Eylül yalnız kalmak için göl kıyısına indi. Sessizliğin içindeki dalga sesleri onu çocukluğuna götürüyordu. Yüzünü suya çevirdi, babasının son yürüyüşünü, son bakışını düşündü. Elindeki eski haritaya baktı; bu harita, babasının sakladığı bir not defterinde bulunmuştu. Haritada kasabanın altında yıllar önce yapılmış gi... Devamını Gör

Eylül pencerenin önünde, sabahın gri ışığında göle bakıyordu. Yıllardır peşinden sürüklediği karanlık, artık geride kalmıştı. İbrahim adalete teslim edilmişti. Babasının adı temize çıkarılmış, kasaba nihayet gerçeği öğrenmişti. Ve o, Deniz’le evlenmişti… Mutluluğu hak ettiğine kendini ilk kez bu kadar yakın hissediyordu.
Ama yine de kalbinin bir k... Devamını Gör