"İnsanın doğduğu ev kaderidir" derler.Gerçektende öyle,hatta doğduğun ev sadece kaderin olmakla kalmıyor,tüm çocukluğun,gençliğin ,yetişkinliğin oluyor.Evlenip gitsen bile , bambaşka bir bir şehirde bambaşka bir hayat yaşayan bile o ev seni terk etmiyor hiç.Sen o evden çıksan bile o ev senden,hayatından çıkmıyor.İnsan kapıyı çarpıp çıktım... Devamını Gör

Bölüm: Kanla Yazılan Uyarı

Gölün altındaki mahzenden çıkarken Eylül ve Deniz’in üstüne bir ağırlık çökmüştü. O kemiklerin görüntüsü, geceleri rüyalarında bile onları rahatsız edecekti.
Kasabaya vardıklarında meydanın ortasında kanla yazılmış bir mesaj buldular:
“Bu sadece başlangıç, Eylül.”
Eylül’ün elleri titredi. “Yusuf… hâlâ içeride olamaz... Devamını Gör

Göl kenarında rüzgâr uğuldayarak esiyordu. Eylül, Yusuf Kara’nın yakalanmasının ardından huzur bulması gerekirken içini garip bir korku kaplamıştı. Geceleri babasının sesini duyuyor gibi oluyordu.
“Eylül… bitmedi…”
Defteri açtığında babasının yazmadığı yeni satırlar buldu. Oysa defter kapalıydı. “Kuzey ormanında gizlenmiş olan sır, her şeyi değ... Devamını Gör

Fabrikanın önüne vardığında kapı zincirlerle kilitlenmişti. Eylül zinciri kırmak için taşlardan yardım aldı, elleri kan içinde kaldı ama kapıyı açmayı başardı. İçeri girdiğinde ağır bir barut kokusu vardı. Bodrumun köşelerinde patlayıcılar yerleştirilmişti.
Zamanlayıcıyı gördü: 10 dakika.
Eylül, kaseti ve Leyla’nın eşyalarını kurtarmak için önce ... Devamını Gör

Artık canınızı yakacak her aracın, nesnenin ya da duygunun silah olduğunu anladınız değil mi? Bazen 1 lt benzin, bazen bir çakmak, bazen küt bir küllük, bazen bir duvar, bazen kötü söz, bazen bir çift göz...... Devamını Gör

Rüzgâr, gölün yüzeyini keskin bir bıçak gibi yarıyordu. Gölün kuzeyi, kasabanın en ürkütücü bölgesiydi. Orası yıllardır kimsenin gitmeye cesaret edemediği, eski efsanelerle anılan bir yerdi. Eylül, babasının defterinde altı çizili olan o cümleyi tekrar okudu:
“Kuzeyde, dev çınarın altına bak.”
Sırtında çantası, elinde feneri ve defteriyle yola ... Devamını Gör

Kasabanın merkezindeki olayların yankısı hâlâ sürüyordu. Eylül’ün ifşaları Aslanbey ailesini köşeye sıkıştırmıştı ama bu sadece sessiz bir fırtınanın habercisiydi. Kasaba halkı öfkeliydi, fakat kimse Aslanbeylerin kolay kolay yenileceğini düşünmüyordu. Onlar sadece zengin değildi, kasabanın tüm karanlık geçmişini ellerinde tutuyorlardı.
Eylül, g... Devamını Gör

Sabah güneşi kasabayı gri bir sis gibi kaplamıştı. Her şey olduğundan daha sessizdi. Sanki herkes bir şeyleri biliyor ama kimse konuşmaya cesaret edemiyordu. Eylül, ormanın derinliklerinden fabrikanın yıkık görüntüsüne bakarken içindeki öfke kabardı. Babasının ölümü bir kazayla açıklanamazdı. O adamlar, bu kasabanın gölgesinde büyüyen kirli bir geç... Devamını Gör

Eylül, fabrikanın paslı kapısından içeri adım attığında ağır bir çürüme kokusu burnunu yaktı. Zemin kırık camlarla ve paslanmış metal parçalarıyla kaplıydı. Duvarlarda siyaha dönmüş nem lekeleri, yılların terk edilmişliğini anlatıyordu. Ama en korkutucu olan, bu kadar eski ve ıssız bir yerde sanki biri nefes alıyormuş gibi bir uğultunun yankılanmas... Devamını Gör

Eylül sabah uyandığında gece gördüğü siyah camlı arabayı hatırladı. Kimdi bunlar? Babasının ölümünü örtbas edenler mi, yoksa Leyla’nın cinayetinin peşindeki kişiler mi? Cevabı bulmak için tek yol, babasının işaret ettiği tüneldi.
Çantasına fener, defter ve babasından kalan eski çakı bıçağını koydu. Yağmur tekrar başlamıştı. Gölün kuzey yakasına, h... Devamını Gör

Eylül, Şeref Dede’nin uyarısından sonra koşar adımlarla eve döndü. Yağmur, kasabanın sokaklarını çamura çevirmişti. Kalbi göğsünden çıkacak gibiydi; sanki görünmez bir el, nefesini kesiyordu. Kapıyı açarken anahtar deliğinden birinin gözleri ona bakıyormuş gibi hissetti. Kapıyı sertçe itti, içeri girdi. Her şey yerli yerindeydi… ama bir şey farklıy... Devamını Gör

Eylül, gölden aldığı fotoğrafı defalarca inceledi. Babasının gülümsemesi bu fotoğrafta farklıydı; gözlerinde bir huzur değil, bir sır saklıydı. Yanındaki kadın ise belli ki yıllar öncesinden kalma bir yüzdü, ama kimdi?
O gece uyumadı. İnternette o kasaba evini aramaya çalıştı, ama bulamadı. Fotoğraftaki evin penceresinde belirsiz bir gölge olduğun... Devamını Gör

Gece boyunca gözünü kırpmadı Eylül. Aynadaki parmak izleri, birisinin odasına girdiğinin kanıtı gibiydi. Ama kapılar kilitliydi, pencereler kapalıydı. “Biri bana oyun oynuyor,” diye fısıldadı kendi kendine.
Sabah olduğunda, babasının ölümünden kalan tek iz olan eski defteri eline aldı. Defterin ilk sayfasında garip bir cümle vardı:
“Göl, konuşurs... Devamını Gör

1. Bölüm: Sessiz Çığlık

Gece, karanlığın en derin yerinde bir sır saklıyordu. Yağmur, eski taş sokaklara vurdukça, sanki geçmişin bütün günahlarını yıkamaya çalışıyordu. Eylül, ıslak kaldırımlarda tek başına yürürken ayak sesleri yankılanıyordu. O an anladı ki, birisi onu izliyordu…
Gözlerini kapattı ve babasının cenazesinden kalan son kareler ... Devamını Gör

MİSLİNA'NIN VASİYETİ VE MİRASI

Üç Emanet

Emanet.. Nerede Saklı.. Açmanın Şartı

1. Mor Eşarp;

Annemin sandığında en dipte kokusu hala üzerinde İlk çocuğun doğduğunda gözyaşlarını dindirmek ve ona güç vermek için bağla Bilsin ki o eşarp nesiller boyu süren bir umudun yadigarıdır

2. Yarım Şiir;

Babamın yıpranmış defteri sayfa 47 ke... Devamını Gör

- MİSLİNA'NIN VASİYETİ: YAŞAM RİTÜELLERİ VE ŞİFACI MİRASLAR

I. Her Doğum Gününüzde: Bir Ritüel
Bu ritüel, size babasızlığın derin boşluğunu sarıp sarmalayan bir sarılış gibi gelecek. Yalnızlığınızı hafifletecek, her doğum gününüzü bir anma ve yeniden doğuş anına dönüştürecek.

* Bir zeytin çekirdeğini taşla kırın: Tıpkı hayatın bizi zaman... Devamını Gör

1. ÇOCUĞUNUZA "DÖNÜŞTÜRÜCÜ GÜCÜ" ÖĞRETİN

"Bana bir zeytin çekirdeği verdi babam:
'Sert kabuğu kırılırsa, acı şifa olur' dedi.
Çocuklarınıza acıyı toprağa ekmeyi öğretin.
Düştüklerinde, yaralarını bir çekirdeğe sarıp
'Bak, bunu nasıl ağaca dönüştüreceğiz?' deyin."



2. DUYGULARI SAKLAMAYIN, ONLARI "... Devamını Gör

“MİSLİNA'YA: KIRMIZI KUŞUN KANATLARINDAKİ ŞİİR



(يا بُنَيَّتِي مِثْلَ النَّجْمَةِ فِي عَيْنَيَّ تَزْهو)
(وَيَا حَنِينِي الَّذِي فِي القَلْبِ يَغْنُو)
(أَنْتِ الرَّبِيعُ الَّذِي فِي رُوحِي يُزْهِرُ)
(وَأَنْتِ المَعْنَى الَّذِي فِي الدُّنْيَا يُخْتَبَرُ)
(كَبُرْتِ كَالْغُصْنِ صَارَ شَجَرَةً)
(جُذُورُكِ فِي الأَرْضِ صَارَتْ وَطَنًا)
(... Devamını Gör

Ah, o defter... Babamın kokusunu taşıyan, yılların yorgunluğunu sırtlamış o eskimiş defter. Parmaklarım sayfaların üzerinde gezinirken, her bir kırışıklıkta, her bir soluk izde onunla yeniden buluştuğumu hissettim. Sanki zaman durmuş, ben babamın gençliğine, onun gizli dünyasına adım atmıştım.

Derken, o sayfa... Sayfa 73. Evet, burasıydı. Baba... Devamını Gör

BABAMIN GÖNLÜNDEKİ KORKU

Vasiyetinde bahsettiği yeşil sandığı açtığımda, sanki zaman durdu, nefesim kesildi. İçinden sadece eşyalar değil, annemin ruhu döküldü üzerime; her biri kalbimi sızlatan, dokunaklı birer notaydı. Onu kaybettikten sonra ilk kez bu kadar yakından hissettim varlığını.

* Babamın üniversite notları: Sarıya çalmış kağıtl... Devamını Gör