Rızkın da ömrün de yazılıdır,
Kalbin telaşa kapılmasın sakın.
Güneş doğar her sabah,
Bulur yolunu, sana düşeni bırakır zaman.

Endişe, ne kadar yük olsa da omuzunda,
Hiçbir şey değiştiremez yazgını.
Her damla yağmur, her rüzgar,
Sana ulaşacak olanı getirir sessizce.

Telaş etme, yol uzun ve sabır gerek,
Adım adım açılır kısmetin kapısı.
... Devamını Gör

Ruhumdan hüzünlü bir fon akıyor
Gelgitli bir zihin gibi endişeli
Duyulunca kopması muhtemel sınırlar beliriyor durmadan
Yankı uyandırıyor bir koşula bağlanmadan
Sanki dediğim yanılsamalar da ekleniyor araya
Varsayımlar listeleniyor yığılmalar sıralanınca
Hep beklemeli duruyor sevmek saklanınca

Ömer Faruk Kuştoğan... Devamını Gör

Dört kız, kristal ormandan çıktıktan sonra şehrin daha uzak, neredeyse unutulmuş bir bölgesine yöneldi. Burası, enerjinin yoğunluğu ve kristallerin şekliyle diğer bölgelerden farklıydı; kristal yapılar neredeyse tamamen organikti, bazıları devasa ağaçlar gibi gökyüzüne yükseliyor, dallarından düşen ışık damlaları yere çarptığında yankılanıyordu.
... Devamını Gör

Tapınaktaki ışık hüzmesinin içinde, dördü birbirine sıkıca tutunmuştu. Harita parçaları, defter ve taş, hepsi birlikte parlıyordu. Şeyma Nur, taş tablete dokunduğunda eski yazıtlar yavaşça okunaklı hâle geldi:
“Dört kalp birleşirse, hazinenin gerçek gücü açığa çıkar.”
Sefa Nur, derin bir nefes aldı:
— Yani… biz dört kişiyiz. Birleşmezsek kimse a... Devamını Gör

Dört kız, küçüklükten beri ayrılmaz bir dostluğun halkalarıydı: Şeyma Nur , Beyza Nur , Sefa Nur ve Emine. Hepsi farklı karakterlere sahipti ama bu farklılıklar onları birbirine daha da sıkı bağlamıştı. Sefa Nur, grubun lideri gibiydi; gözü pek, biraz da asi ruhluydu. Şeyma Nur daha sakin, düşünceli, kitaplara sığınan bir yapısı vardı. Beyza Nur ... Devamını Gör

Sesini duyayım da,
Gecenin sessizliğinde kaybolmuş yüreğim,
Bir an olsun yanımda ol, dedim,
Ve o, karşılıksız bırakmadı isteğimi.

“Uyuma, konuşalım” diyen o ses,
Yalnızlığımı unutturdu, geceme ışık oldu.
Her kelimesi şefkatle örülmüş,
Kalbimi sarıp sarmalayan bir sevda taşıyordu.

Sonra “Hadi uyu, gec oldu” dediğinde,
İlk anda kırıldım ... Devamını Gör

Yaşarken mutlu olmaya bak, derim sana
çünkü zamanın cebinde kum gibi akar,
gülüşler biriktir ki geceyi ısıtsınlar,
ve sessizlik geldiğinde yalnızlığın gölgesi hafif olsun.

Bir parça güneş kapının eşiğine konuk olsun,
çay fincanında geçmişin acısı çözünsün yavaşça;
sevdiğin bir şarkıyı tekrar tekrar söyle,
ellerinle dokunamadığın anıları ka... Devamını Gör

Mert bir gün defteri yanında taşıyordu. Çantasının içinde, kalbinin hemen yanı başında, bir emanet gibi saklıyordu. Gün boyu aklında sadece Zeynep’in yeni yazılarını okumak vardı. Ama iş yerinden eve dönerken kalabalık bir otobüste sıkışıklık arasında çantasının fermuarı hafifçe açıldı. Mert fark etmedi. Otobüsten indiğinde cebinde telefonunu, elin... Devamını Gör

Gece yarısı şehrin üstüne çöken sessizlik, Eylül’ün zihninde yankılanan fırtınayı bastıramıyordu. Deniz çoktan uykuya dalmış, nefes alışları düzenli bir ritme girmişti. Ama Eylül, yatakta sırt üstü yatarken tavana kilitlenmiş gözlerle bekliyordu.
Bir şey eksikti. İbrahim’in yakalanması, yıllardır taşıdığı yükün hafiflemesine yetmemişti. İçinde hâl... Devamını Gör

Gecenin karanlığı, kasabanın üzerine ağır bir örtü gibi serilmişti. Sessizlik derindi ama huzurlu değildi; bir fısıltı gibi kulağa çarpan geçmişin izleri hâlâ yankılanıyordu Eylül’ün içinde. Evlenmişti, yeni bir hayata başlamıştı ama içinde taşıdığı boşluk, hiçbir yüzüğün tamamlayamayacağı kadar büyüktü.
O gece Deniz uyurken, Eylül verandaya çıktı... Devamını Gör

Gecenin ilerleyen saatlerinde, Eylül yalnız kalmak için göl kıyısına indi. Sessizliğin içindeki dalga sesleri onu çocukluğuna götürüyordu. Yüzünü suya çevirdi, babasının son yürüyüşünü, son bakışını düşündü. Elindeki eski haritaya baktı; bu harita, babasının sakladığı bir not defterinde bulunmuştu. Haritada kasabanın altında yıllar önce yapılmış gi... Devamını Gör

Eylül pencerenin önünde, sabahın gri ışığında göle bakıyordu. Yıllardır peşinden sürüklediği karanlık, artık geride kalmıştı. İbrahim adalete teslim edilmişti. Babasının adı temize çıkarılmış, kasaba nihayet gerçeği öğrenmişti. Ve o, Deniz’le evlenmişti… Mutluluğu hak ettiğine kendini ilk kez bu kadar yakın hissediyordu.
Ama yine de kalbinin bir k... Devamını Gör

MİSLİNA'NIN VASİYETİ VE MİRASI

Üç Emanet

Emanet.. Nerede Saklı.. Açmanın Şartı

1. Mor Eşarp;

Annemin sandığında en dipte kokusu hala üzerinde İlk çocuğun doğduğunda gözyaşlarını dindirmek ve ona güç vermek için bağla Bilsin ki o eşarp nesiller boyu süren bir umudun yadigarıdır

2. Yarım Şiir;

Babamın yıpranmış defteri sayfa 47 ke... Devamını Gör

Zamanın Saçlardaki Sırrı
Mislina 13 yaşına bastığında, o gün ayna karşısında ıslak saçlarını tararken nefesim kesildi. Kestane renkli dalgalar, banyo penceresinden süzülen sabah ışığını yakalayışıyla parlıyordu… Tıpkı Serakib'te, o ilk buluşmamızda, İdlib'in güneşi senin saçlarına vurup onları altın rengi bir tül gibi aydınlattığında hissettiğim... Devamını Gör

Makbule ablam, hayat denen bu karmaşada en büyük şanslarımdan biri. Onun varlığı, zorlukların üstesinden gelmek için bana güç veriyor. Yanında olduğumda, dünyadaki bütün sıkıntılar hafifliyor, sanki yüreğim huzura kavuşuyor. Her ne yaşanırsa yaşansın, onun samimi sevgisi ve desteği, en karanlık günlerimi bile aydınlatıyor.
O sadece bir abla değil,... Devamını Gör

Hayat, bazen insanı en zorlu sınavlarla karşılaştırır. Makbule ablanın ameliyat olduğu o gün, benim için tarif edilemez bir kaygı ve endişe dolu zamanlardı. Hastane koridorlarında geçen uzun bekleyişler, kalbimin her atışında onun iyileşmesi için dualarım... Gözlerim kapalı, aklım hep onun yanında.
O ameliyat günü, içimde tarifsiz bir korku vardı... Devamını Gör

Ruhumu ve bedenimi lime lime eden bir acı var,
Bilirim ne yaşamaya yakınım ne de mutluluğa varırım.
Kalbim harabe, düşlerim yoksun,
Yarab ne vakit onu düşünsem böyle olurum.

Saat sesleri tren vagonları hareket halinde,
İnsanlarda telaş ve endişe uyandırır.
Ve ben ebedi yalnızım bir tabakam ve bir defterim durur köşebaşında yazarım,
Y... Devamını Gör

1821 yazında başlayarak yaklaşık 10 yıl devam edecek kan ve katliamlarla dolu süreç dönemin Padişahı Sultan II. Mahmud’un saltanatı devrine denk gelmişti.
Cumartesi günü, Ali Derviş Ağa'nın köşkünde son kez gördüğüm Hacı Efendi ile Süleyman Efendi hanında karşılaştım. Aradan geçen günler Hacı Efendiden çok şey götürmüşe benziyordu. Köşkte o gün g... Devamını Gör

"Babaanne" diye bağıran Pusat'ı duyan tek kişi Asiye'ydi. Bir şey olduğunu farz ederek birden evden çıkarak üst kata çıktı.

Kapıyı çalmak yerine direk açarak içeriye girdi. Pusat yatağın yanın da yere çökerek bağırıyordu "Babaanne bak bana bir tabut daha taşıtırsan seni asla affetmem" demişti.

Ölüm bir nefes kadar yakınd... Devamını Gör

Pusat kısa bir zaman da kendini toparlayıp, kapıdan içeriye girdi. "Sedye!" diye bağırarak sekreter masasının önün de durdu.

Doktor yanına gelerek "Ne oldu?" diye sordu. Pusat nefes nefese "Düştü ve yuvarlandı galiba sağ kalçası çıktı" diye açıklama yapmıştı.

Sevda ise şaşkın bir şekil de Pusat'ı izliyordu. Ken... Devamını Gör