Sokağın dilinden anlayan herkes görüyor ki bu memlekette bir şeyler ters gidiyor. Eskiden "komşusu açken tok yatan bizden değildir" diyen bir millet, şimdi "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" der oldu. Bu trajik dönüşüm, tesadüflerin bir sonucu değil; kasten ihmalin ve göz yumulan çürümüşlüğün acı faturasıdır.

Hatırlayın es... Devamını Gör

Sen bana verdiğin hasarın farkına bile varmadın,
Ben ise geceleri sessiz çığlıklarla dolandım.
Sözcüklerin keskin, bakışların uzak,
Kalbimde açılan yaralarla kaldım yalnız.

Ne anlatsam sana, dudaklarım taş kesilmiş,
Sözlerim düşer boşluğa, yankısı bile kalmamış.
Sen kendi dünyanda, rüzgar gibi özgürsün,
Ben ise hatıraların ağırlığında sürü... Devamını Gör

Ferruh Ağa oğlu gibi sevdiği Ertuğrul ve arkadaşlarının dün akşam yaptığı olayı duyunca pek keyiflendi ve hemen önünde bulunan kahvesinden bir yudum aldı sonra ahşap evin yeşilliklere açılan penceresinden uzaklara daldı..Ferruh Ağa Halime hatunla tanıştığında yirmi yaşındaydı ve askerliği Balkan dağlarında devam ediyordu ve kısa bir süre sonra D... Devamını Gör

Yeryüzüne çıkarılmak için hazır bekliyordu. Çok değerli ve kıymetliydi. çevresinde ona benzeyen yüzlercesi vardı. Diğerlerine nazaran daha keskin hatları onu farklı kılıyordu. kristalize parlaklığı ise göz kamaştırıyordu. Bir gün madencinin biri geldi yanıbaşına kadar. Kasketindeki fener tüm çevresini aydınlatıyordu. İşçinin uzun uğraşları sonucu i... Devamını Gör

Dört kız, kristal ormandan çıktıktan sonra şehrin daha uzak, neredeyse unutulmuş bir bölgesine yöneldi. Burası, enerjinin yoğunluğu ve kristallerin şekliyle diğer bölgelerden farklıydı; kristal yapılar neredeyse tamamen organikti, bazıları devasa ağaçlar gibi gökyüzüne yükseliyor, dallarından düşen ışık damlaları yere çarptığında yankılanıyordu.
... Devamını Gör

Kızlar, kristal yollar boyunca ilerlerken, şehir merkezine doğru yükselen devasa bir kule fark ettiler. Kule, diğer binalardan farklı olarak tamamen ışık ve enerjiyle inşa edilmişti; üst kısmı bulutlara kadar uzanıyor, tabanı ise yerden yükselen enerji sütunlarıyla sarsılıyordu. Kristal şehir sakinleri kuleye yaklaşmıyor, etrafında bir tür sessiz... Devamını Gör

Kulenin duvarları paramparça olurken dört gölge suret, kızların karşısında belirdi. Her biri tıpkı onların yüzüydü ama gözleri simsiyah, ifadeleri soğuk ve acımasızdı.
Zeynep’in gölgesi öne çıktı. Gözleri öfkeyle yanıyor, dudakları alaycı bir gülümseme taşıyordu.
— Sen cesur olduğunu sanıyorsun, ama aslında öfkenin kölesisin. Her adımın intikam i... Devamını Gör

Bu Amed sokakları artık bizi el ele görmeyecek ya,
Dar taş yollar, köşe başları, eski duvarlar
Bıraktığımız izleri sessizce saklasa da
Lav taşları çiçek açarken bile
Hatıralarımızı soldurur, zamanla siler.

Şehir bir canlı gibi sessizce nefes alıyor,
Her taş, her köşe başı bir sır taşıyor bizden.
Köşe başlarında bıraktığımız gülüşler,
Bank... Devamını Gör

Her şeyin çok ince çizgisindeyim,
Dünya ayaklarımın altında titrerken,
Zaman ince bir ip gibi gergin,
Ve ben, her an düşebileceğim bir yükseklikte sallanıyorum.

Hayatımda ilk defa,
Kendime ben bile bulaşmıyorum.
Eskiden dokunurdum hatalarıma, sevincime, acıma;
Şimdi ise bir sis gibi süzülüyor ellerim,
Ne tutabiliyorum, ne bırakabiliyorum.... Devamını Gör

Üstüm başım umutsuzluk içinde,
Gölgesi düşer her adımımın peşinde.
Karanlık sokaklar ruhumu sararken,
Sessizlik bile bana yabancı, ince bir sızı gibi.

Gözlerim arar ışığı, bulamaz,
Kalbim çırpınır, ama umut azalmaz mı sandın?
Her nefeste biraz daha eksilen ben,
Yine de düşlerimde saklı bir kırıntı umut taşırım.

Rüzgar fısıldar eski acıl... Devamını Gör

Tapınaktaki ışık hüzmesinin içinde, dördü birbirine sıkıca tutunmuştu. Harita parçaları, defter ve taş, hepsi birlikte parlıyordu. Şeyma Nur, taş tablete dokunduğunda eski yazıtlar yavaşça okunaklı hâle geldi:
“Dört kalp birleşirse, hazinenin gerçek gücü açığa çıkar.”
Sefa Nur, derin bir nefes aldı:
— Yani… biz dört kişiyiz. Birleşmezsek kimse a... Devamını Gör

Dört kız, küçüklükten beri ayrılmaz bir dostluğun halkalarıydı: Şeyma Nur , Beyza Nur , Sefa Nur ve Emine. Hepsi farklı karakterlere sahipti ama bu farklılıklar onları birbirine daha da sıkı bağlamıştı. Sefa Nur, grubun lideri gibiydi; gözü pek, biraz da asi ruhluydu. Şeyma Nur daha sakin, düşünceli, kitaplara sığınan bir yapısı vardı. Beyza Nur ... Devamını Gör

Minberler, bir hatibin cesur ve coşkulu sesiyle yankılanırken, sokaklar sessizliğin ve eylemsizliğin acı feryadıyla dolu. İslam dünyasının liderleri, kürsülerde gürleyen, zalimi kınayan ve mazluma sahip çıkan görkemli nutuklar atarken, bu nutuklar Gazze’nin yıkık duvarlarına çarpıp geri dönüyor. Söylemler, en güçlü Arap atlarının üzerinde, en k... Devamını Gör

Hangi yara birdenbire iyileşmiştir,
Sana dokunmadan geçmiş zamanın elleri mi?
Acı, sessiz bir nehir gibi akar içimizde,
Ve izleri kalır, gözden silinse bile.

Zaman mı merhem oldu, yoksa unutuş mu?
Yara hep orada, hatıraların kıyısında bekler,
Bir gülüş, bir söz, bir bakış…
Ve ansızın açılan eski kapılar gibi,
Kalp tekrar sızlar, yine öğre... Devamını Gör

Yaralar vardır, görünmez ama derin,
Her hatıra bir iğne, her anı bir çizik.
Zamanla hafifler mi,
Unutmakla kapanır mı,
Bazen sorarım sessizce,
Gecenin koynunda, kendi kendime.

Unutmak, bir nehir gibi akmak mıdır,
Sürükler mi acıyı, yoksa sadece
Üzerini örter mi bir sessizlik örtüsüyle?
Her anı bir taş gibi kaldığında içimde,
Unutmak, be... Devamını Gör

Yıllar sonra çaldı telefon,
ne beklediğim bir ses, ne de unuttuğum bir düş,
sadece içimde eski bir yarayı kanatan bir çınlama,
“Sen misin?” dedi kadın,
dudakları titreyen bir sır,
gözleri kapalı, kalbi geçmişin kapısında.

Adam sustu,
boğazında düğümlenen kelimeler vardı,
yutkunmakla yanılmak arasında kaldı.
“Yanlış numara” dedi usulca,
... Devamını Gör

Ferruh Ağa'nın büyük büyük dedesi XVIII. yüzyılın ortalarına kadar Edremit voyvodalığı yapan büyük hayırsever Mehmet Ağaydı. Ağa Camii ve hemen yanında bulunan hamam da onun adına yaptırılmıştı. Çok çalışkan olmasının yanında kimi zaman islerini yoluna koyabilmek için kaba güce başvurduğu da olurdu. Sert bir mizacı altında aslında müşfik bir insa... Devamını Gör

Yeterince düş kırıklığı yaşamadık mı,
Her gülüşün ardından saklanan gölgeyi hissetmedik mi?
Sevda dedikçe kalbimiz paramparça olmadı mı,
Ve umut dedikçe avuçlarımız boş kalmadı mı?

Yollarda yürüdük, izimiz kaldı mı
Yağmurun altında, ıslanan hayallerimizle?
Kelimeler söyledik, sessizlik geri döndü,
Ve sözlerin ardında yalnızlık dans etmedi ... Devamını Gör

Sözlerin keskin mi, kör ediyor gözleri?
Bakışların donuk mu, kırıyor sessizliği?
O zaman bil ki her şey yanlıştır,
Üslup değişmezse, dünya değişmez, boşuna çırpınır insan.

Öfke kusarsan, yanarsın önce sen,
Susarsan, hayat donar yerinde.
Ama üslubun sertliği yumuşar,
Bir kelime düşer doğru yere,
Ve çatlak taş bile gülümser.

Kelimeler si... Devamını Gör

Herkesin dostu olan,
Aslında hiç kimsenin dostu değildir.
Güler yüzüyle gelir,
Ama ardında bir boşluk taşır,
Sessiz ve soğuk, kimseye dokunmaz.

Güvendik, sarıldık, inandık;
Ama o sadece bir gölgeydi,
Bir anlık sıcaklık,
Bir yalanın nazik maskesi.

Herkes ona akın eder,
Ama o, kimseyi bırakmaz yanında.
Dost sandığın elin,
Kendi yalnız... Devamını Gör