Alice, dedesi ile yürüyüş yaparken Bir de ne görsün.! Gökyüzü masmavi beyaz bulutlar ise dev pamuk şekerler gibi duruyordu. İlk defa bu kadar büyük bulutlar gördüğü için gözleri şaşkınlıktan kocaman oldu.

İştahı bir kek gibi kabardı. Ağzı ise sanki pamuk şekerin tadını almış gibi sulandı.
Ve daha fazla dayanamadı. Elini gökyüzüne doğru uzattı... Devamını Gör

Hayatta kal.Bir kaktüs gibi mesela
Gorenler çirkin desede oyle bir çiçek aç ki
Hayran kalsinlar sana.
Dokunmasinlar sana
Birak batsin dikenlerin.
Kimse alamasin senden
En guzel çiçegini...
Su vermeseler mesela
Bu bile yikamaz seni.Sen dünyanın en büyük
En guzel,ayakda herseye rağmen
Dimdik duransin.... Devamını Gör

Ne zaman yeni bir yola niyetlensem ayaklarım geri geri gidiyor. Ayaklarımın altı delik deşik yara izi ama aklım da yüreğim de o can kırıklarımla dolu yolda…... Devamını Gör

Güneş batıyor be ablam
Her şey gibi o da vedasını yaşıyor.
Ama bilirim ki, her batışında biraz daha büyür insan.
Karanlık sanırsın. ama içinde bir umut saklıdır.
Tıpkı biz gibi,
Yorulsak da, suskun kalsak da.
Yeniden doğmayı biliriz.... Devamını Gör

Sen kendi
mücadelelerini verirken bile bana el uzattın.
Bu yaptığın sadece bir yardım değildi. Bu, sevginin en sessiz ama en derin hâliydi.
Bunu unutmam. Varlığın için minnettarım,
Biricik ablam.... Devamını Gör

Güzel ablam,
yüreğini daraltan, gözlerinden ışığı alan ne varsa,
fazlalıktır. Hayat, gülüşünü saklamak için değil, paylaşmak için var. Dertleri değil, neşeni çoğalt. Çünkü senin gülüşün, bir dosta en güzel ilaçtır. Hadi, kırıklarını da, fazlalıklarını da bırak ardına.
Sil gitsin.... Devamını Gör

Aslında benim hiç ablam olmadı.
Ama sen geldin.
Hiç zorlamadan, kendiliğinden yerleştin hayatıma.
Bir kardeşten ne beklenirse, hepsini verdin.
Dertte yanımdaydın, sevinçte en önce sen vardın.
Ve ben o an anladım.
Kardeşlik bazen kanla değil, kalple kurulurmuş.
Sen kardeşten öte oldun bana. ... Devamını Gör

Aslında benim hiç ablam olmadı.
Ama sen geldin.
Hiç zorlamadan, kendiliğinden yerleştin hayatıma.
Bir kardeşten ne beklenirse, hepsini verdin.
Dertte yanımdaydın, sevinçte en önce sen vardın.
Ve ben o an anladım.
Kardeşlik bazen kanla değil, kalple kurulurmuş.
Sen kardeşten öte oldun bana. ... Devamını Gör

Anneciğimi Rabbine uğurlayalı henüz 1,5 ay olmuştu. O aralar kalbim çok mahzun olduğundan ve kendimi Rabbime daha yakın hissettiğimden çok ulvi şeyler yaşıyordum.
Her zaman olduğu gibi o gün de arkadaşımla anneciğimi konuşup ağlaştık. Ardından, ikimizin de mustarip olduğu bir konu üzerinde... Devamını Gör

Ne garip...
Zamanla fark ettim ki,
Sen sadece bir abla değilmişsin.
Dertleştiğimde içimi bilen,
Sessiz kaldığımda bile
yanımda olan biriymişsin.
Kardeş gibi...
Hatta bazen ondan da öte.
Dost dedim sana hep,
Ama içten içe biliyordum...
Sen kardeş gibiydin bana, Hem de en kıymetlisinden.... Devamını Gör

Yıllar geçtikçe fark edersin ki, en kıymetli abla;
İçindeki çocuğu incitmeden seven,
kelimesiz anlarda bile seni anlayan ve yüreğin daraldığında sessizce yanına oturabilen bir abladır. ... Devamını Gör

Canım ablam,
beraber paylaştığımız her an,
hafızama kazınan en kıymetli hazinelerden.
Gülüşlerimiz, sohbetlerimiz, sessizliklerimiz...
Hepsi birer anı, yüreğimde saklı birer hazine.
Seninle geçirilen zaman, hayatın en değerli anlarına dönüşüyor. İyi ki varsın. ... Devamını Gör

Gerçek ablalık, her şey yolundayken değil; her şey dağıldığında bile yan yana kalabilmektir. Sözlere gerek duymadan anlaşıldığın, sessizliğin bile değer bulduğu bir bağdır. Varlığıyla yüreğine dokunan bir abla, en fırtınalı günlerde bile içini aydınlatır.
Hayat bazen yorar, ama
doğru bir abla her zaman toparlar.... Devamını Gör

Sen öyle bir dostsun ki, güneş gibi bir sıcaklığın,
bir ışığın var. Nerede bir çiçek görse seni, sana döner; nerede bir yürek kırılmışsa, seninle şifa bulur.
Çünkü senin varlığın huzur gibi,
gülüşün sabah gibi.
İnsan bazen sadece bir dosta bakar, içi ısınır.
İşte sen o bakışta içimizi ısıtan dostsun.... Devamını Gör

Kardeşim dediğim dostum,
Kan değil, yürek bağı kurduk seninle.
Zor günümde omzum, sessizliğimde ses oldun.
Herkes gitse de sen kalan oldun.
Seninle dostluk, bir nimete; kardeşlik,
bir emanete dönüştü.
Varlığın güç, yokluğun eksiklik.
İyi ki kalbime yazılan adlardan birisin.
Sen 'Anne Yarısı' sın. ... Devamını Gör

Yaşayacaksam doya doya yaşamak istiyorum. Aldığım her nefesin hakkını vermek gayem. Dibi bilen bir çok insan gibi … Doya doya sevmek, doya doya sevilmek… Benim nefretim de merttir sevgim de ilgim de…Kendim gibilerle oturup kalkmak istedim belki biraz kibir barındırır bu cümlem ama neyse o insanları düşmanım da olsa severim. Hayat bir tiyatro roller... Devamını Gör

Çalmasını bilmiyordu, dinlemeyi seviyor, evinin bir köşesinde memleket yansıması bir dekor olarak duvarda da tutuyordu. Hatta usta çalan gibi bir fotoğrafı var bayılıyorum. Sağlam olan o kemençe çocukların; ''bakayım mı bir kere'' demesiyle onun kıyamayıp oyuncak diye ellere vermesi derken telleri kopa kopa sadece bir takoza dönmüş, çalma umudu hiç... Devamını Gör

1945 İstanbul doğumlu Hulusi Şükrü Tınmaz okul hayatında hep birinci olup onu evlat olarak adeta geçiştiren ailesine bu başarısı ile meydan okur gibiydi. Sevgi ve ilgi görmeyen çoğu zaman çocuk gibi yaşamadan büyüyen Tınmaz aynı zamanda bu sevgisizliğe karşı hiddetliydi. Hiçbir dersi sevmediğini ama ne hikmetse öğretmen anlattığında tek seferde kaf... Devamını Gör

Bazen durup kendime soruyorum:
Ne zaman bu kadar farklılaştık?
Ben hâlâ aynı gömleği yıllarca giyebiliyorken, bir başkası neden üçüncü ayda sıkılıyor o kıyafetten?

Açık konuşayım, benim için ne giydiğim hiç önemli olmadı. Marka mı, değil mi? Umurumda değil. Üzerimde duruyorsa yeter. Yırtılmadığı sürece senelerce giyerim. Ama yanlış anlaşılması... Devamını Gör

Bazı arkadaşlıklar hem de yıllar süren arkadaşlıklar ya rengini belli etmiyor ya saflığınıza geliyor. Hep verici oluyorsunuz , emek , zaman harcıyorsunuz gülüyorsunuz, eğleniyorsunuz ama ben hep veriyorum demiyorsunuz mutluyken farkında değilsiniz karşılık içinde bu ilişki içinde değilsiniz. Gariplik şurada başlıyor, bir gün bir şey yaşıyorsunuz il... Devamını Gör