• Benim hiç tahammül edemediğim kimseler, saat kullanmayan kimselerdir; çünkü bu tip insanlar zamanın farkında olmazlar. Her işimizde, zamana verdiğimiz değer ve duyduğumuz saygıdır başarıyı ya da başarısızlığı belirleyen.



• İnsanlar tek kitabın bile bir insanın hayatını değiştirmeye... Devamını Gör

"Bu şiirler, bir babanın yüreğinden sızan ilk kanamalardır. Kimi hastane koridorlarında, kimi gurbet trenlerinde doğdu. Şimdi sana emanetim Mislina'm: Öyle bir hayat yaşa ki; her dize, torunlarımıza cesaret olsun. Çünkü aşk; ölene dek değil, öldükten sonra başlar...
-Baban, Romanya'da sonbahar yağmurunda"

---Bu kitap; kaybedilmiş ... Devamını Gör

2. "Üçüncü Ay"
```
Yastığın kokusu giderek siliniyor Seher'im,
Her sabah biraz daha çalıyor alarmın acımasız sesi.
Mislina dün "Anne nerde?" diye sordu,
Ben "Bulutların arkasında" dedim,
Çocuk inandı.
Peki ya ben?
Ben ki yalanı bile özleyecek kadar açım sana...
```
(Sayfa altı notu: "Mi... Devamını Gör

Bahçemdeki meşe ağacının dalları, alacakaranlıkta gümüşi bir tül gibi sallanıyordu. Ay ışığı, zakkumun beyaz çiçeklerine değdiğinde, annemin gençlik fotoğraflarındaki parıltıyı hatırlattı bana. Torunum Lina, dizlerimin dibine çömeldi. Minik parmağıyla Arapça harfleri izliyordu:

"Büyükanne, bu 'elif' niye yalnız duruyor?"

Yağ... Devamını Gör

*(Mislina'nın Tamamladığı sayfalar Nihai Bölüm)*


Babama veda ettiğim o sabah, hastane penceresinden düşen yağmur damlaları sanki zamanın gözyaşlarıydı. Soluk parmaklarıyla son kez annemin fotoğrafını okşadı. "Artık onu göreceğim," derken, sesindeki huzur odanın her köşesine sinmişti. Monitörlerin düz çizgisi karşısında, çocukken... Devamını Gör

:SEHER'İN SON İBRETİ

(Hastane Koridorlarında Çaresizlik)

Seher'in sararan göz akları ve avuç içlerindeki turuncu lekeler ilk uyarıydı. "Karaciğer yetmezliği" tanısı konduğunda, "Tedavi olacaksın!" diye diretmiştim. Ama o, İdlib'deki o zeytin ağacının kökleri gibi direniyordu:
"Muhammed'im Rabb'im ne zaman çağı... Devamını Gör

Hayat, bazen insanı en zorlu sınavlarla karşılaştırır. Makbule ablanın ameliyat olduğu o gün, benim için tarif edilemez bir kaygı ve endişe dolu zamanlardı. Hastane koridorlarında geçen uzun bekleyişler, kalbimin her atışında onun iyileşmesi için dualarım... Gözlerim kapalı, aklım hep onun yanında.
O ameliyat günü, içimde tarifsiz bir korku vardı... Devamını Gör

İki gün önce, akşam ailecek yürüyüşe çıkalım dedik. Kız kardeşim henüz tam olarak evcilleşmemiş kedisini de tüm uyarılarımıza rağmen getirmek istedi. Hayvan henüz tasmayla yürümeye alışmadığı için kucağında gezdirdi. Yolun yarısında yoruldu ve bana uzattı. Ben kucağıma almak istemedim ve kedi kaçtı. Kardeşim ağlayıp bana bağırmaya başladı. Eve geçi... Devamını Gör

Gözlerimi açtığımda, tavandan sarkan donuk bir ışığın, tam da masaya odaklandığını fark ettim. Işık… fazla beyaz, fazla yapaydı. Sanki gün ışığını taklit etmeye çalışan ama bir türlü beceremeyen eski bir teknoloji gibi. Odanın geri kalanı, gölgelerle bölünmüş gri duvarlarla çevriliydi. Işığın e... Devamını Gör

Yasemin yolda ilerlerken dalgındı.Bu dalgınlığı çok düşünmesinden kaynaklıydı fakat ne düşündüğünü düşünecek şekilde. Bir süre sonra yaya geçitinden geçerken, ışıklara bakmadan geçiyordu, o sırada yoldan gelen araba ona çarptı. bir anlık düşünceleri susmuştu, etraf o kadar sessizdi ki ne olduğunu anlamadı. Ardından kendini bir hastane odasında felç... Devamını Gör

Boşboş duvarları izlerken Yasemin birden yerinden kalkıp, monolog defterini almaya gitti. Monolog defterine yazdığı şeyleri baştan sona okumaya başladı. Bu sırada yazdığı şeylerin duygularına göre melankolik bir hal almıştı. Okumayı bitirdiğinde defterini okuma amacını farkına varmıştı. Önceden beri gördüğü; sarmaşıklar, hastane ve seslerin neden o... Devamını Gör

İçine çekiyorsun
Okyanusun dibindeyken
Yunus olduğunu ve bu okyanusu içinde bitiremeyeceğini anlıyorsun

Ve hepsini gözpınarlarından
Haşhaş çektikleri gibi
Azar azar
Bedenin bütün okyanusun ağırlığında ezilirken
Azar azar herşeyini güneşin eritişini izlemek istiyorsun
Bu çıldırışıda işte ordan o gözpınarlarından yapmak istiyorsun

İşte... Devamını Gör

"Babaanne" diye bağıran Pusat'ı duyan tek kişi Asiye'ydi. Bir şey olduğunu farz ederek birden evden çıkarak üst kata çıktı.

Kapıyı çalmak yerine direk açarak içeriye girdi. Pusat yatağın yanın da yere çökerek bağırıyordu "Babaanne bak bana bir tabut daha taşıtırsan seni asla affetmem" demişti.

Ölüm bir nefes kadar yakınd... Devamını Gör

Pusat sinirle kendi evinin kapısına açtıktan sonra, Irmak'ı da ece sokmuştu. "Ne o yok bebek yok düğün falan. Kızım sen neler diyorsun" diye çıkışmıştı.

Irmak masanın önünde ki koltuğa otururken, "Ne var yani süreci hızlandırdım" demişti.

"Irmak bak yeminle elim de kalacaksın ha. Babaannemi de katmışsın işin içine&q... Devamını Gör

Pusat kısa bir zaman da kendini toparlayıp, kapıdan içeriye girdi. "Sedye!" diye bağırarak sekreter masasının önün de durdu.

Doktor yanına gelerek "Ne oldu?" diye sordu. Pusat nefes nefese "Düştü ve yuvarlandı galiba sağ kalçası çıktı" diye açıklama yapmıştı.

Sevda ise şaşkın bir şekil de Pusat'ı izliyordu. Ken... Devamını Gör

Pusat dışarda, Asiye evin içinde günü bitirmek üzereydiler. Asiye, neredeyse gün boyunca unuttuğu ders notlarına bakmış, pratik yapmıştı.

Pusat, akşam ezanı üzeri duş almak için kendi evine çıkarken, Asiye'nin kapısının önün de durdu.

Asiye'nin markete gitmeye ihtiyacı vardı. Kişisel olarak alması gerekenler vardı. Üstünü giyerek montunu el... Devamını Gör

Asiye yüzünü silerek derin bir nefes aldı. Gülerek kapıyı çaldı. Aleyna'da yüzüne yalancı tebessümünü yerleştirip açmıştı kapıyı.

"Ne konuştu o sırık?" diye sordu Aleyna. Asiye konuyu uzatmamak için "Önemli bir şey yok be Aley, klasik Trabzon Beyefendisi" diyerek çay demlemeye başladı.

Aleyna "Trabzon Beyefendisi de... Devamını Gör

eskiler yine akla düştü arkadaş
yine elimde bi çiftli esrar
kafam duman duman olmuş
halim dermanıma küşmüş
acılarıma isyan öfkesini kusmuş
bu anlatacaklarım ise hayata ibret olmuş
dünlerden bu güne hiç bişey kalmamış
beni saran kadın başkasının olmuş
furkan ise eskilerde esrarın dibine vurmuş
hayat ise onu sürükleyip bu hale getirmiş
kade... Devamını Gör

İnsanın hayatı neye bağlıdır? İnsan neden yaşar? Bunu sorunca aklıma iki şey geldi. Biri Lev Tolstoy 'un "İnsan Ne İle Yaşar" adlı meşhur romanı, diğeri ise yıllar evvel kaleme aldığım bir manzumenin bir mısrası. İşte tam da şöyleydi; "İnsan nasıl çıldırmaz, ölmek için yaşar da... Devamını Gör

Bir fotoğraf karesi gördüm bugün. Bir adam küçük bir çocuğun kolunu tutuyor ve üzerine arapça birşeyler yazıyordu. Önce anlamadım ne olduğunu. Oyun oynadıklarını düşündüm hatta. Savaşın ortasında kalan çocukları bu şekilde oyalayıp kandırdıklarını sandım. Tıpkı tepelerine bomba yağdırılmadan saatlerce önce hastane bahçesindeki çocuklara sırf bomba ... Devamını Gör