Küçük bir kızken oyuncak bebeklerimle oynamaya bayılırdım. Plastik dolgun pembe yanaklarını sever, minik ağzına uygun yapılmış çubuk biberonla beslerdim. Her yatırdığımda siyah uzun kirpiklerini kapatışı mucize gibi gelir sonra uyumasından sıkılır beş dakika sonra kaldırırdım ayağa. O masmavi cam gibi kocaman gözlerini açıp bakardı bana. Çiçekli k... Devamını Gör

Gözlerimi kapatıyorum ve hatırlıyorum. Annemin mutfağında, desenleri birbirine uymayan fincanların içindeki çayın sıcaklığını... Babamın koltuğunun sol kısmının biraz daha çökmüş olmasını... Evimizdeki o "takım" olmayan, yıllar içinde birikmiş eşyaların hikayelerini.

Şimdi gözlerimi açtığımda ne görüyorum? Her sektörde, her köşede, h... Devamını Gör

Sevgili Aslı Öğretmenim,

Güzel öğretmenim, size ne kadar teşekkür etsem, ne kadar minnettarlığımı dile getirmeye çalışsam yetmez. Hayatınıza dokunmak, sizin yüreğinizin büyüklüğünü görmek, bir öğrencinin yaşayabileceği en değerli hislerden biri. Siz sadece bilgiyi öğreten bir öğretmen değilsiniz; aynı zamanda kalpleri iyileştiren, ruhları güçlen... Devamını Gör

Öğretmen demek sadece ders anlatmak değil, bir hayatı şekillendirmek, bir ruhu büyütmek demektir. Öğretmen demek, sessiz bir sabırla hataları telafi etmek, yanlışları anlayışla karşılamak ve öğrencinin kalbine dokunmak demektir. Öğretmen demek, bir insanın içindeki potansiyeli fark etmek ve onu görebilmesi için ışık tutmak demektir. Öğretmen demek,... Devamını Gör

Aslı öğretmenim, biliyorum; bu satırlarımı okuyunca belki duygulanacaksınız, belki bana “Bu kadarını beklemezdim” diyerek hafifçe kızacaksınız, belki de gurur duyacaksınız… Bilmiyorum. Ama bir öğrenciden öğretmenine verilebilecek en özel ve anlamlı hediye belki de budur: Kalpten gelen, düşünülmüş, emek verilmiş bir satır, bir kelime, bir kitap…
... Devamını Gör

Aslı öğretmen, sadece dersleriyle değil; duruşu, sözleri ve davranışlarıyla bize ilham veren bir insandı. Onun yanında her öğrenci, kendi potansiyelini fark eder, yapabileceklerini görür ve cesaret bulurdu. Sınıfta anlattığı her şey, sadece bilgi aktarımı değil, birer motivasyon kaynağıydı. Başarıya giden yolun, sabır ve azimle döşendiğini bize h... Devamını Gör

Baktığım, dokunduğum, tattığım en çokta hissettiğim her şey de onu buluyorum. Bu istemsizce oluyor. Sanki kendimi şartlandırmışım gibi görünse de öyle değil. Mesela saat’e bakıyorum kaçı kaç geçiyor diye, pili bozulmuş buluyorum. Ayrıldığımız günün saatinde duruyor hâlâ. Bana hediye ettiği peluş kalpli yastığımla uyuyorum desem de yalan! Ben hâlâ ... Devamını Gör

Yıllar geçti, sessiz gölgeler içinde
Kaybolmuş bir çocuk kaldı içimde.
Dertliydi, kırılmıştı, unutulmuştu zamanla
Ta ki sen girdin hayatıma, bir tebessümle…

Gülüşün, unutulmuş oyunları hatırlattı bana
Küçük sevinçlerin büyüdü kalbimde, sana bakınca.
Öyle kolay mı vazgeçilir böyle bir mucizeden?
Her anın kıymetini bilmek gerek, senden gelen... Devamını Gör

Bana öyle babalık ettin ki,
Yolumu aydınlattın karanlıkta,
Her sözün bir rehber,
Her dokunuşun bir güven limanıydı.

Senin gölgen altında büyüdüm,
Düşlerimi senin ellerinle ördüm,
Ve hiç kimseye bakıp
“Keşke benim babam olsaydı” demedim.
Çünkü sen, benim her şeyim oldun.

Güç verdin bana fırtınalarda,
Cesaret verdin yıkıldığım anlarda,
... Devamını Gör

Yaşarken mutlu olmaya bak, derim sana
çünkü zamanın cebinde kum gibi akar,
gülüşler biriktir ki geceyi ısıtsınlar,
ve sessizlik geldiğinde yalnızlığın gölgesi hafif olsun.

Bir parça güneş kapının eşiğine konuk olsun,
çay fincanında geçmişin acısı çözünsün yavaşça;
sevdiğin bir şarkıyı tekrar tekrar söyle,
ellerinle dokunamadığın anıları ka... Devamını Gör

Gökyüzüne bak,
Bulutlar bile ağır değil mi zincirli?
Ama rüzgâr var, inatçı, sarsıyor dağları,
Ve sonunda bulutlar özgürce süzülebiliyor.

Özgürlük bir armağan değil,
Kimseden beklenen bir hediye değil,
O, terle, gözyaşıyla,
Ve bazen kanla yazılır kaderin sayfasına.

Karanlık zindanlar,
Sessiz çığlıklar ve soğuk duvarlar
Hiçbirini unutm... Devamını Gör

Doğru yolu şaşırma,
Nereye gidiyorsun, serseri budala?
Her adımın boşluğa düşer,
Her gidişin karanlığa savrulur.

Biliyor musun, dünya acımaz,
Yanlış seçimlerin yükünü çeker insan.
Her yol ayrı bir sınavdır,
Her sapma seni hüsrana götürür.

Bak etrafına, izlediğin yollar
Çakıllı, dikenli ve karanlık.
Kör yürüyorsan eğer,
Ayakların kana... Devamını Gör

Hayat çok kısa,
Ne kadar zaman kaldı elimizde, bilmiyoruz.
Göz açıp kapayıncaya dek geçiyor yıllar,
Ve biz hâlâ örüyoruz o soğuk duvarları.

Neden bu kadar korkuyoruz birbirimizden?
Kendi kalbimizi bile hapsettik,
Sözlerimizi taş duvarların ardına gizledik,
Sevgiye açılan kapıları kilitledik.

Bir zamanlar açık olan ellerimiz,
Şimdi titr... Devamını Gör

Bugün benim doğum günüm,
Evet, yine yalnızım belki…
Ama biliyorum, bu yalnızlık
Yarına açılan sessiz bir kapı sadece.

Pastamda mum olmasa da,
İçimde yanıyor koca bir ışık.
Kimse duymasa bile
Ben kendime “iyi ki varsın” diyebiliyorum artık.

Yaralarım bana güç kattı,
Sessizliklerim bana sabrı öğretti.
Bugün yine yeni bir yıl başlıyor
V... Devamını Gör

Mert’in hayatı yıllardır aynı ritimde akıyordu. İşe gidip geliyor, eve dönüyor, akşamları sessizlikte kendini dinliyordu. Ama artık kalbinin içinde yeni bir merak vardı: “Acaba Zeynep gerçekten var mı? Eğer varsa, bir gün onunla karşılaşabilir miyim?” Bu düşünce ilk zamanlar onu korkutuyordu. Çünkü yüzünü hiç görmeden sevmişti. Ama zaman geçtikçe k... Devamını Gör

(Veda Şiirleri)

5. "Meşe ve Zakkum"
```
Bahçeye iki fidan diktirdim kızım:
Biri ben gidince gölge etsin diye,
Diğeri annen hatırlansın diye.
Bilesin ki;
Gölgesiz ağaç olmaz,
Aşksız ömür de...
```
(Son düzeltme: "Heidelberg, 7 gün önce. Mislina'nın doğum günü hediyesi olan altın dolmakalemle yazıldı.&quo... Devamını Gör

Üniversitenin tarihi konferans salonunda, siyah cübbesi ve mor şalıyla Mislina sahneye çıkarken, salon alkışlarla sarsıldı. Gözlerim, onun duruşundaki o asaleti ararken -tıpkı senin düğünümüzdeki o vakur duruşun gibiydi- ellerim titredi.
Sahnedeki O An
Sunucu "Mislinanın adını, Arap Dili ve Edebiyatı birincisi!" diye anons ettiğinde, ... Devamını Gör

TOZLU SAYFALARDAKİ MİRAS

Zeytin Kokulu Yolculuk

Uçak penceresine yapışmış Mislina'nın parmak izleri, buğulanan camda bir haritayı andırıyordu. "Baba, işte annemin oynadığı topraklar mı?"diye fısıldadı. Aşağıda, senin çocukluğunun geçtiği zeytin bahçeleri -artık yarısı yanmış, yarısı direniyordu. Valizimizdeki tek özel eşya: Senin ün... Devamını Gör

Romanya'ya Uzanan
Gölge

O ilk hafta cehennemi yaşadım. Seher'in yokluğu, İdlib'in füzeleri gibi patlıyordu içimde. Evin her
köşesi onu haykırıyordu. Kahve fincanındaki kurumuş dudak izi, koltukta unutulmuş yeşil hırkası,
dolapta asılı, hâlâ katlanmamış mor eşarbı, duvarda duran saati… Hepsi bana ihanet ediyordu.
Sanki zaman onunla durmuştu. ... Devamını Gör

Evet, kitabın sonuna geldik...

Ama aslında bu bir son değil; bizim hikayemizin, sevgimizin, dostluğumuzun ve kardeşliğimizin devamının sadece yeni bir başlangıcı. Makbule abla, seninle yaşadığımız her an, paylaştığımız her duygu, birlikte aşamadığımız zorluk kalmadı. Sen sadece bir abla değil, hayatımın en kıymetli “anne yarısı” oldun.
Senin me... Devamını Gör