Julian'ın, "Zenginlik, dünyevi mallarla ölçülen bir servet değildir. Asıl zenginlik, ruhun ihtişamını inşa etme cesaretine sahip olmaktır" sözü, yola çıkış noktamız olsun. Bu, tıpkı Santiago'nun hazine peşinde çıktığı yolculukta asıl hazinenin kendisindeki dönüşüm olduğunu keşfetmesi gibidir.

Siz de bir gün, belki de en meşgul olduğu... Devamını Gör

Bu hayatta, bir sabahın sessizliğinde
Kendime sordum: “Neden hâlâ buradayım?”
Rüzgâr, saçlarımdan geçerken fısıldadı:
“Çünkü hâlâ inanıyorsun, bir yerlerde bahar var.”

Karanlıklardan geçtim, suskun gecelerden,
İçimde bin yıkım, dışımda bir tebessüm.
Ama her defasında bir çift göz, bir ses,
“Devam et.” dedi kalbime dokunarak sessizce.

Ba... Devamını Gör

Ölümün bile bir kurtuluş gibi göründüğü vakitler oldu,
Gecenin ortasında sessizce ağladım kendime.
Bir dua ettim sesim yankı bulmadı,
Sanki gök bile benden yüz çevirmişti gizlice.

Bir zamanlar umut taşırdım avuçlarımda,
Şimdi o eller boş, nasır tutmuş acıyla.
Ne dost kaldı yanımda, ne merhamet izinde,
İnsan en çok insandan kırılıyormuş asl... Devamını Gör

Öldüğümde, bırakın sessiz bir yer olsun,
Ne taşımda adım, ne tarih bulunsun.
Rüzgâr okusun dualarımı yalnız,
Toprak anlatsın beni, o en iyi dostum.

Kimse ağlamasın başucumda,
Gözyaşı düşmesin çiçeklerime.
Ben sustuğumda da konuşacak dünya,
Ben unutulsam da kalırım derinlerde.

Bir isme gerek yok, anılar yeter,
Bir nefeslik ömür, bir ömr... Devamını Gör

Her sabah aynı ritüelle başlıyor gün:
Alarm çalıyor, parmaklarımız uyku sersemi hâlde “ertele” tuşuna gidiyor.
O birkaç dakikalık boşlukta huzur var aslında — dünya henüz üzerimize çullanmadı.
Ama o tuşu bıraktığımız anda, koşu başlıyor: işe, okula, yetişmemiz gereken bir yere…
Kahvemiz soğ... Devamını Gör

Kafamdaki sesleri sustururken,
Birden biri fısıldadı soğuk, derinden.
“Seni bu hale sevdiklerin getirmedi mi?” dedi,
Ama odada benden başka kimse yoktu,
Ve ben, kendi mezarımı kazıyordum sessizce.

Bir gülüş kadar kısa sürmüştü huzurum,
Bir ihanet kadar uzun yankılandı içimde.
Sevdiklerim mi?
Yoksa sevdiğimi sandıklarım mıydı cellâdım?
Ar... Devamını Gör

Özlediğim ölüler var…
Adlarını andıkça içim ürperir,
Bir mezar taşında sessiz yankılanır,
Bir dua gibi dudaklarımda tükenir.

Onlar gittiler, ama kaldılar bende,
Bir gülüş, bir söz, bir bakış kadar taze,
Toprak aldı bedenlerini belki,
Ama kalbim hâlâ kokularını saklar gizlice.

Ve yüzünü görmek istemediğim diriler var,
Gözleri donuk, kal... Devamını Gör

İnsanın içindeki beklentiyi bitirmek,
Bir kapıyı sessizce kapatmaktır aslında,
Ne "git" denir ne "kal",
Sadece susulur...
Ve o suskunlukta bir ömür kalır insan.

Bir zamanlar umutla bakılan her şey,
Artık yalnızca bir manzara olur,
Ne heyecan kalır ne de kırgınlık,
Sadece kabulleniş…
Yorgun bir kalbin son sığınağı gibi... Devamını Gör

Hayattaki en güzel mutluluk, sadece sevilmek değil; sevildiğinden emin olmaktır. Kalbin bir başkasının gözünde karşılık bulduğunu bilmek, fırtınalar ne kadar şiddetli olursa olsun içini sükûnetle doldurur. Çünkü gerçek huzur, bir yerde bir kalpte sana ayrılmış yerin olduğunu bilmektir.... Devamını Gör

Bir gün sessizliğin içinden adını duydum,
Kalbim ilk defa o kadar güzel sustu.
Gözlerinle başladı en sakin fırtınam,
Ve ben o günden beri başka gökyüzü bulmadım.

Her “iyi ki”nin bir nedeni vardır derler,
Benimkini sorsalar, adını söylerim usulca.
Çünkü sen gelince anladım,
Bir insan bir insana cennet kadar iyi gelebilir aslında.

Yüreğim... Devamını Gör

Her şeyi ben hallederim, dedim,
Omuzlarıma dünyanın yükünü giydim.
Saçlarım ağırdı, yorgunluğun taraklarıyla,
Gecelerim, sessizliğin gölgesinde inceldi.

Midem bozuldu, sustuğu her hakikatten,
Kırıntı gibi dağıldı içimdeki sabır.
Uykularımı çaldılar, ben fark etmedim,
Çünkü herkesin huzurunu, kendi huzuruma tercih ettim.

Vücudum usulca f... Devamını Gör

Rızkın da ömrün de yazılıdır,
Kalbin telaşa kapılmasın sakın.
Güneş doğar her sabah,
Bulur yolunu, sana düşeni bırakır zaman.

Endişe, ne kadar yük olsa da omuzunda,
Hiçbir şey değiştiremez yazgını.
Her damla yağmur, her rüzgar,
Sana ulaşacak olanı getirir sessizce.

Telaş etme, yol uzun ve sabır gerek,
Adım adım açılır kısmetin kapısı.
... Devamını Gör

Bir insan, kaç yaşına varırsa varsın,
Gözlerinde tükenmez bir çocuk kalır.
Anladığında hayatın yükünü,
Dilinden dökülen tek kelime: Anne olur.

Varlığında dünya en güvenli liman,
Kucağında huzur, kalbinde iman.
Vardırsa sarılır, dağılır dertleri,
Yoksa savrulur, darmadağın geceleri.

Yaş kaç olursa olsun,
Ömür ne kadar dolsa da,
Anne de... Devamını Gör

Her gece kimin rüyasında geziniyorum,
Bilmiyorum, belki de sizin uykularınızda…
Ama artık yoruldum sessiz gecelerden,
Bırakın uykularımı, uyuyayım biraz da ben.

Gözlerim kapanırken bir umutla dalarken,
Bir parça huzur ararken karanlıkta,
Siz geliyorsunuz, kırıyorsunuz sessizliğimi,
Uykularım parçalanıyor, düşlerim yitiriliyor.

Her yıldı... Devamını Gör

Biraz kırgınım, biraz yorgunum,
Gözlerimde suskunluğun izleri var.
Sar beni, söz ağlamayacağım,
Sessizlikte bile kalbim sana sarar.

Rüzgar gibi geçip giden günlerin ardından
Bir damla huzur istiyor ruhum.
Yorulmuş ellerim, kırılmış düşlerim,
Senin sıcaklığında eriyor yorgunluğum.

Beni anlamak zor değil,
Sadece dur, dinle ve sar…
Dünya... Devamını Gör

Ne haddini aşar kimse,
Ne de kalbini kırar bir söz,
Bir adım geri durmak,
Bazen en büyük huzurdur.

Yakınlık bazen yakar,
Aşırı samimiyet gölgeler ışığı,
Mesafe ise sınır çizer,
Ne fazlası var ne eksiği,
Tam da olması gerektiği gibi.

İçin yanar belki özlemden,
Ama bilirsin ki selametin oradadır,
Mesafe bir öğretmendir,
Sabırla anlatı... Devamını Gör

Dört kız, kristal ormandan çıktıktan sonra şehrin daha uzak, neredeyse unutulmuş bir bölgesine yöneldi. Burası, enerjinin yoğunluğu ve kristallerin şekliyle diğer bölgelerden farklıydı; kristal yapılar neredeyse tamamen organikti, bazıları devasa ağaçlar gibi gökyüzüne yükseliyor, dallarından düşen ışık damlaları yere çarptığında yankılanıyordu.
... Devamını Gör

Kızlar, kristal yollar boyunca ilerlerken, şehir merkezine doğru yükselen devasa bir kule fark ettiler. Kule, diğer binalardan farklı olarak tamamen ışık ve enerjiyle inşa edilmişti; üst kısmı bulutlara kadar uzanıyor, tabanı ise yerden yükselen enerji sütunlarıyla sarsılıyordu. Kristal şehir sakinleri kuleye yaklaşmıyor, etrafında bir tür sessiz... Devamını Gör

Kulenin duvarları paramparça olurken dört gölge suret, kızların karşısında belirdi. Her biri tıpkı onların yüzüydü ama gözleri simsiyah, ifadeleri soğuk ve acımasızdı.
Zeynep’in gölgesi öne çıktı. Gözleri öfkeyle yanıyor, dudakları alaycı bir gülümseme taşıyordu.
— Sen cesur olduğunu sanıyorsun, ama aslında öfkenin kölesisin. Her adımın intikam i... Devamını Gör

Kristalden yayılan ışık, gölgenin karanlığına çarpınca bütün salon bir anda sarsıldı. Duvarlardaki taşlar çatırdadı, tavandan damlalar düşmeye başladı. Dört kız sembollerini sıkıca kavramış, ellerinden çıkan ışığı birleştirmişti. Ama gölge, onların ışığına karşı koyarken, zihinlerine daha derin darbeler vuruyordu.
Zeynep’in gözlerinin önüne babası... Devamını Gör