Hayat, bazen ruhumuzu zımpara gibi sürter; pürüzler gider, duygular parlar ve yeni açılar ortaya çıkar.

Her gün farklı bir açıyla bakıyorum dünyaya. Bu açı, bazen pencereden süzülen güneş ışığı gibi hafif, bazen de zihnimde açılan bir boşluk gibi derin. Duygu, işte o boşluğun sessiz bir fısıltısı; kimi zaman hüzün, kimi zaman küçük bir sevinç.
... Devamını Gör

Bir nokta düştü bomboş kâğıdın ortasına,
Bir çığlık gibiydi sessizliğin içinde.
Sonra bir çizgi, titrek, ısrarcı bir dalga,
Peşinden koştu kayıp bir cümlenin.

Kelime kelime düştüm ben de peşine,
Her harf bir çakıl taşı, dilimde acı.
Arayışın mürekkeple olan hesaplaşması,
Kâh zafer kâh hezeyan, bu kara sevda.

Bazen bir sızı, kâğıda s... Devamını Gör

Tadı yok hayatın,
Sen yoksan her şey eksik, yarım…
Güneş doğsa da ışığı soluk,
Rüzgar essede, sesi hüzünlü gelir bana.

Yollar uzun, sokaklar sessiz,
Her adımda yalnızlık, her nefeste boşluk.
Gülüşler yavan, kelimeler anlamsız,
Ve ben seni ararken kaybolurum.

Tadı yok hayatın,
Seninle paylaşılan her an değerliydi,
Ama şimdi elimde sade... Devamını Gör

Gözlerindeki huzur…
Bir deniz gibi derin, sessiz ve sonsuz.
Baktıkça kaybolmak istiyorum,
Dalgalarda sürüklenen bir yaprak gibi.

O gözlerde zaman duruyor,
Dünya susuyor, rüzgar bile sessizleşiyor.
Her bakışın bir liman,
Ve ben orada demir atmak istiyorum,
Tüm yorgunluğumu bırakmak, senin huzurunda eriyip gitmek.

Gözlerindeki huzur…
Bi... Devamını Gör

Onsuz geçmiş bir gün…
Güneş doğdu ama ışığı eksik kaldı,
Rüzgar esti ama içimde boşluk vardı.
Kuşlar ötmeye başladı, ama sesi bile yalnızlığımı bozamadı,
Her nefeste, her bakışta, seni aradım, ama yoktun.

Sokaklar sessiz, yollar uzun geldi,
Adımlarım boşlukta yankılandı.
Bir kahve içtim, senin yanında değilken,
Tadı gitmiş, anlamı eksik k... Devamını Gör

Seni düşünmediğim hiçbir gecem olmadı,
Yıldızlar bana senin adını fısıldadı,
Ay ışığı odama dolarken,
Kalbim sessizce sana yol aldı.

Gece ne kadar karanlık olursa olsun,
Her gölgede senin siluetini aradım.
Rüzgar estiğinde saçlarını düşledim,
Ve her nefeste adını sayıkladım.

Uykusuz saatlerde, yalnızlıkta ve sessizlikte,
Düşlerimde hep... Devamını Gör

Benim şu her şeyden bir anda sıkılan hallerim… Döktüğüm emeklerin gözüme gelmeyip bir anda vazgeçip giden hallerim, çocuk heveslerimin bir anda kırılışları…... Devamını Gör

Yavuz, defteri eline aldığında parmakları sayfalardaki yıpranmış kenarları usulca yokladı. Her satırın, Ahmet’in nefesinden, gözlerinden ve o günlerin gölgelerinden bir iz taşıdığını biliyordu. Masanın üzerindeki küçük lambayı açtı, odanın loşluğunda kaleminin ince ucu sayfaların üzerinde gezmeye başladı.
“Baban kelimeleri sıradan biri gibi yazmam... Devamını Gör

Ponçik kurabiye

Bezelere ayrılan ve yan yana duran küçük hamur taneleri bir tepsiye dizilmişti. Minik elli tombul parmaklı şefin, kendilerine şekil vermesini heyecanla bekliyorlardı.

Minik şef hafif unladığı tombul elleriyle sonunda tepsiye yaklaştı.
Bezelerden birincisinin adını ponçik, ikincisinin adını topçik, üçüncüsünün adını pofud... Devamını Gör

Gece yarısı şehrin üstüne çöken sessizlik, Eylül’ün zihninde yankılanan fırtınayı bastıramıyordu. Deniz çoktan uykuya dalmış, nefes alışları düzenli bir ritme girmişti. Ama Eylül, yatakta sırt üstü yatarken tavana kilitlenmiş gözlerle bekliyordu.
Bir şey eksikti. İbrahim’in yakalanması, yıllardır taşıdığı yükün hafiflemesine yetmemişti. İçinde hâl... Devamını Gör

Gecenin karanlığı, kasabanın üzerine ağır bir örtü gibi serilmişti. Sessizlik derindi ama huzurlu değildi; bir fısıltı gibi kulağa çarpan geçmişin izleri hâlâ yankılanıyordu Eylül’ün içinde. Evlenmişti, yeni bir hayata başlamıştı ama içinde taşıdığı boşluk, hiçbir yüzüğün tamamlayamayacağı kadar büyüktü.
O gece Deniz uyurken, Eylül verandaya çıktı... Devamını Gör

Gecenin ilerleyen saatlerinde, Eylül yalnız kalmak için göl kıyısına indi. Sessizliğin içindeki dalga sesleri onu çocukluğuna götürüyordu. Yüzünü suya çevirdi, babasının son yürüyüşünü, son bakışını düşündü. Elindeki eski haritaya baktı; bu harita, babasının sakladığı bir not defterinde bulunmuştu. Haritada kasabanın altında yıllar önce yapılmış gi... Devamını Gör

Bir derya ki sonsuza uzanan sevdam
Senin muhrik sözlerin dalgakıran..
Bir sandal olsam sana yavaş yavaş yanaşan.
Senin taştan yüreğini yosun olup sarsam.
Şu özgür martılar gibi olsam yuvam olsan kayadan.

Ey ciğerimi pare pare eden kara sevdam.
Sen yaşayamadığım ömrüm,
Sen her uyuduğum da göremediğim hülyam.
Nasıl da uzaksın fersah fersah ... Devamını Gör

Eylül pencerenin önünde, sabahın gri ışığında göle bakıyordu. Yıllardır peşinden sürüklediği karanlık, artık geride kalmıştı. İbrahim adalete teslim edilmişti. Babasının adı temize çıkarılmış, kasaba nihayet gerçeği öğrenmişti. Ve o, Deniz’le evlenmişti… Mutluluğu hak ettiğine kendini ilk kez bu kadar yakın hissediyordu.
Ama yine de kalbinin bir k... Devamını Gör

Kasabanın sokakları uzun zaman sonra ilk defa neşe doluydu. Eylül ve Deniz’in evlilik hazırlıkları tüm kasabayı sarmıştı. Baharın taze çiçekleri, gölün kenarında kurulan beyaz çadırları süslüyordu.
Ama Eylül, içindeki bir huzursuzluğu bir türlü susturamıyordu. “Baba… senin katilin hâlâ bilinmiyor. Bu düğün mutlu bir başlangıç mı, yoksa geçmişin ... Devamını Gör

Mağaranın nemli duvarları soğuk bir nefes gibi üzerlerine çöküyordu. Eylül, el fenerinin titrek ışığını duvarlarda gezdirdiğinde bir dizi kazınmış işaret fark etti.
“Deniz, bak… bu harfler sanki Leyla’nın adının baş harfleri.”
Deniz ona yaklaştı, parmağını duvarda gezdirdi. “Bu bir tür şifre gibi görünüyor. Belki baban bu şifreyi çözmeye çalışt... Devamını Gör

Bir nüansı belirtmek istiyorum.
Emeklerim yanıyor!
En az eklemlerim kadar.
Acaba
ben yansam
daha mı iyiydi?
Radyoda bir bozlak...
Ve ben bir çocuğun zifiri bir gecede
Göklerin gözlerini izleyişi gibi
temaşayla melgulüm içimdeki suretini.

Bir fotoğraf çekmek istiyorum
Güneşin en sarımtırak deminde
Çok... Devamını Gör

Şairler, yazarlar, sanatkârlar, ilim adamları, akademisyenler vb. neden sadece ölünce kıymete biner? Açlık ve sefalet içinde yaşayan ve hayattayken sadece tek bir tablosu satılan Van Gogh 'un eserleri şimdi neden en pahalı eserler arasında? Neden mirasçılarımız ve yayınevleri biz eser sahiplerinden daha çok telif hakkı alıyor?... Devamını Gör

İnsanların konuşurken aslında ne söylediklerini artık daha rahat anlayabiliyorum. Önceden safiyane dinleyip inandığım cümleler, yerini artık inanmış, yani kaba tabirle yutmuş gibi yapan mimiklere bıraktı. Çok fazla kaçırılan göz kadar çok fazla temas kuran gözlerde aldatıcıdır. Nasıl söylediğinden ziyade, ne söylediğine odaklıdır. Beynine sürekli, ... Devamını Gör

• Fırtınalara yön veren kelebeklerin kanat çırpışıdır.

• Dünyayı ezen sömürü canavarının beyni siyonizm, kalbi haçlı Avrupa, sağ kolu Amerika, sol kolu Rusya’dır.

• Cihad izzet ve aydınlık, gevşeklik ise zillet ve karanlıktır.

• İslâm, ancak kendi orijinal kavramlarıyla anlaşılır v... Devamını Gör