İnsan, nefes alarak değil; severek yaşar. Kalbi atan herkes hayattadır sanılır ama sevmeden yaşayanlar, yalnızca zamana katlanır. Çünkü sevgi, ruhun gıdasıdır; alınmadığında beden ayakta kalsa da insanın içi yavaş yavaş çöker.

Sevmemeyi güç sananlar yanılır. Asıl cesaret, incinme ihtimaline rağmen sevebilmektir. Sevmek, zayıflık değil; insan kal... Devamını Gör

Günün birinde
sevmenin zevkini tanıyacak mısın?
Bir kalbin başka bir kalpte
kendine yuva kurmasının
nasıl bir sükût, nasıl bir fırtına olduğunu
öğrenecek misin?

Aşık olmanın doğası
bir ödül değildir belki,
daha çok cesaret ister.
Kırılmayı göze alanların
elini tuttuğu bir uçurumdur aşk.
Düşerken kanat çıkar mı insan,
yoksa kanat sandı... Devamını Gör

Ya beyninin her dediğini kabul eder, kölesi olursun…
Ya da beyninin fısıldadığı korkulara, şüphelere, bahanelere kafa tutar; kendi hayatının efendisi olursun.

Beyin, sizi korumak için konuşur. Riskten kaçar, yeniliğe direnç gösterir, alışkanlıkların konforunda yaşamak ister. Çünkü bilinmezlik ona göre tehlikedir. O yüzden çoğu zaman “Bırak”, “E... Devamını Gör

Hayat, bize verilen bir sahne değil; bizim kurduğumuz bir oyundur.
Ve bu oyunun yönünü belirleyen şey, çoğu zaman “yapmak zorunda olduklarımız” değil, “yapmayı gerçekten istediğimiz” şeylerdir.

Her insanın içinde bir çağrı vardır.
Kimi fısıltı gibidir, kimi gök gürültüsü kadar güçlü…
Ama her biri bize, kim olmak istediğimizi, nereye yürümemiz... Devamını Gör

Hayat, uzun bir yol gibi görünse de aslında küçük anların toplamıdır.
Bizi var eden şey; büyük planlarımız, yıllara yayılan hedeflerimiz değil, tam da şu anda verdiğimiz kararlar, attığımız adımlar ve yaşadığımız anların içindeki duruşumuzdur.

Bir insanın hikâyesi, yaptığı tercihlerle şekillenir.
Bazen tek bir seçim, bir ömrün yönünü değiştiri... Devamını Gör

Yarın, bugünün gölgesini değil; cesaretinizin izini taşır.
Hayat, sadece yaşananlardan ibaret değildir; insanın kendi içinde kurduğu dünyalardan, kurmaya cüret ettiği büyük hayallerden doğar. Çoğu zaman sınırları biz çizeriz, sonra da o çizgilere esir oluruz. Oysa yarın, sadece bir gün değildir—yeniden başlayabilme gücüdür.

Kendinizi bugünün yo... Devamını Gör

Artık nefes almıyorum, alamıyorum. Sadece göğüsüm bir inip bir kalkıyor hepsi o kadar. Sanki içimde bir yer var dipsiz bir kuyu gibi; karanlık, sonsuz karanlık var içimde. Ne kadar çabalasam da oradan çıkamıyorum. Alışmak istemediğim şeylere gün geçtikçe biraz daha gömülürken buluyorum kendimi. Alışmak istemiyorum. Sanki alışmak içimde kalan son kı... Devamını Gör

Bir çizginin ucunda duruyoruz aslında,
ne tamamen karanlık,
ne de baştan sona aydınlık.
Gülüşlerimiz yarım,
acılarımız tam değil,
kaderimiz sanki hep “arada bir yerde”.

Bazen bir kahkahanın kenarında duruyor insan,
tam gülecekken hatırladığı bir sancı
boğazına düğümleniyor.
Bazen de hüzne boyanırken birden
ufak bir tebessüm dokunuyor om... Devamını Gör

Miras sadece para değildir,
bazı sözler kalır, bazı izler silinmez…
Bir ömrün gölgesi düşer çocuklarının kaderine,
ve iyi bir adamın adı,
yıllar geçse de eskimez.

Babanın yürüdüğü yollar
sen adım atmadan aydınlanır bazen,
çünkü insanlar onu anlatır önce:
“Baban iyi biriydi…” derler,
senin omzuna görünmez bir onur bırakırlar.

Bir gülüş... Devamını Gör

Sonra bir gün herkes
sevdiklerine kavuşacak dediler…
Biz de başladık ölümü beklemeye,
çünkü özlem en çok babaya ağır gelir.

Babam…
Adın geçince bile titrer içimdeki çocuk,
yıllar geçer, sesin geçmez,
bir kez sarılsam dünyaya yeniden başlardım
ama dünya sensiz hep yarım, hep eksik.

Dediler ki;
“Sabret, kavuşma uzak değil…”
Oysa sabır ... Devamını Gör

Gözlerimi kapatıyorum ve hatırlıyorum. Annemin mutfağında, desenleri birbirine uymayan fincanların içindeki çayın sıcaklığını... Babamın koltuğunun sol kısmının biraz daha çökmüş olmasını... Evimizdeki o "takım" olmayan, yıllar içinde birikmiş eşyaların hikayelerini.

Şimdi gözlerimi açtığımda ne görüyorum? Her sektörde, her köşede, h... Devamını Gör

Ne zaman kırıldı içimizdeki o çocuk,
Ne zaman soldu gözlerimizdeki o ışık,
Biz de fark etmedik…
Zaman, sessiz bir hırsız gibi
En çok içimizden çaldı bizi.

Ne hevesimiz kaldı…
Bir zamanlar koşarak gittiğimiz yollar
Şimdi adımlarımıza ağır geliyor.
Dizlerimiz değil, yüreğimiz yoruluyor artık;
Çünkü incindikçe insan,
Yürümeyi değil, umut... Devamını Gör

Kalbin kararmasın, yüreğin yorulmasın.
Bir nefes al, bırak omzundaki yükleri,
Rabbine teslim ol…
Çünkü bazen çözüm, insanın kendini bırakışında gizlidir.

Fazla düşünme…
Düşünceler büyüdükçe dertler dev olur,
Kaygılar gölgelendikçe güneş görünmez.
Sen kalbini hafiflet, yüreğini temizle,
Bir adım geri çekil ki, hakikat sana yaklaşsın.

Al... Devamını Gör

Okyanuslara girmekten hep koktum. Nerede bittiğini bilmediğim o sonsuz maviliğin beni yutacağından, suyun altında saklanan bilinmezlikten, dalganın bir anda yükselip beni savurabileceğinden. Belki de en çok kendimi kontrol edemeyeceğim bir derinliğin ortasında kalmaktan korktum. Ama insan bazı korkularını ancak bir şeye, bir insana, bir hisse boyun... Devamını Gör

Neyi fark ettim biliyor musun?
Acıtmayan bir cümle gibi duruyor belki,
Ama içimde yankısı dağları devirdi:
Sen, beni kaybetmekten korkacak kadar sevmedin.

Ben elimde kalan son güzel yanımla seni tuttum,
Kırılgan bir umutla, titreyen bir sabırla…
Sen ise hep gitmeye hazırdın,
Ne bir telaş vardı gözlerinde,
Ne de kalbinde “ya kaybedersem” k... Devamını Gör

Halledemiyorum. Zamanla her şeyin geçeceğine inandırdım kendimi ve buna o kadar körü körüne inandım ki inancım beni ayakta tutmak yerine en derinden sarstı. İnancım beni iyileştirmek yerine içimdeki en sağlam yerleri söküp aldı. İçimde yıllardır sessizce duran dengeyi bozdu, götürdü bir çok şeyi. Denizleri götürdü mesela; çünkü onun dalgalarında sa... Devamını Gör

İyi hal indirimi uygulamayalı çok oldu.
Önceleri hemen yelkenleri suya indirirdim. Tarafıma yapılan kötülükleri nankörlükleri bir çırpıda unutuverirdim. Sonra baktım ki bu sürekli hale gelmeye başlıyor durup bir düşündüm. Çevremdeki insanlar bu iyi hal durumunu son kullanım tarihi nasılsa geçmiyor diye hunharca kullanır olmuş. Silkindim. Ufacık g... Devamını Gör

Yine buradayım… aynı yerde aynı gökyüzünün altında. Ama her şey farklı şimdi. İnsan bazen fark etmeden büyüyor, kırılıyor, değişiyor; şehir aynı kalsa da içindeki sokaklar bambaşka geliyor. Sesler yabancı, yüzler tanıdık ama uzak, nefes aldığın hava bile eski değil sanki. Tek bir his varki yerinden milim oynamamış; o sıkışmışlık hissi.. Göğsümün ta... Devamını Gör

Sevgili Aslı Öğretmenim,

Güzel öğretmenim, size ne kadar teşekkür etsem, ne kadar minnettarlığımı dile getirmeye çalışsam yetmez. Hayatınıza dokunmak, sizin yüreğinizin büyüklüğünü görmek, bir öğrencinin yaşayabileceği en değerli hislerden biri. Siz sadece bilgiyi öğreten bir öğretmen değilsiniz; aynı zamanda kalpleri iyileştiren, ruhları güçlen... Devamını Gör

Sevgili Aslı Öğretmenim,

Sana bu satırları yazarken içimde öyle bir minnettarlık ve özlem var ki, kelimeler bile yetmiyor hislerimi anlatmaya. Yüzünüzde güller açsın… Bu basit cümle belki küçük görünebilir ama sizin gibi bir öğretmene her zaman yakışır, çünkü yüzünüzdeki o sıcak gülüş, bizim karanlık günlerimizi aydınlatırdı. Her bakışınızda, he... Devamını Gör