Hayat, bize verilen bir sahne değil; bizim kurduğumuz bir oyundur.
Ve bu oyunun yönünü belirleyen şey, çoğu zaman “yapmak zorunda olduklarımız” değil, “yapmayı gerçekten istediğimiz” şeylerdir.

Her insanın içinde bir çağrı vardır.
Kimi fısıltı gibidir, kimi gök gürültüsü kadar güçlü…
Ama her biri bize, kim olmak istediğimizi, nereye yürümemiz... Devamını Gör

Bir çizginin ucunda duruyoruz aslında,
ne tamamen karanlık,
ne de baştan sona aydınlık.
Gülüşlerimiz yarım,
acılarımız tam değil,
kaderimiz sanki hep “arada bir yerde”.

Bazen bir kahkahanın kenarında duruyor insan,
tam gülecekken hatırladığı bir sancı
boğazına düğümleniyor.
Bazen de hüzne boyanırken birden
ufak bir tebessüm dokunuyor om... Devamını Gör

Neyi fark ettim biliyor musun?
Acıtmayan bir cümle gibi duruyor belki,
Ama içimde yankısı dağları devirdi:
Sen, beni kaybetmekten korkacak kadar sevmedin.

Ben elimde kalan son güzel yanımla seni tuttum,
Kırılgan bir umutla, titreyen bir sabırla…
Sen ise hep gitmeye hazırdın,
Ne bir telaş vardı gözlerinde,
Ne de kalbinde “ya kaybedersem” k... Devamını Gör

Aslı öğretmenim, sizi ne kadar seviyorsam, bir o kadar da korkuyordum aslında. Bu korku kötü bir korku değildi; saygıdan, hayranlıktan ve sizi incitme endişesinden doğan sessiz bir çekingenlikti. Sizin gözlerinizdeki o ciddiyet, ders anlatırken taşıdığınız o disiplin bazen beni ürkütse de, kalbinizdeki sıcaklık ve öğrencilerinize olan sevginiz he... Devamını Gör

Aslı Öğretmenim, sizinle geçen yıllar, sadece okul hayatımın değil, hayatımın en değerli dönemlerinden biriydi. Bugün geriye dönüp baktığımda, fark ediyorum ki sizin iziniz, sadece öğrendiğim derslerde değil; kişiliğimde, kararlarımda, duruşumda ve hayata bakışımda da silinmez bir şekilde yer etmiş.
Sınıfta bazen yaramazlık yaptığım, bazen dikkats... Devamını Gör

Ben lise yıllarında Aslı Öğretmenimin yaramaz öğrencisiydim. Bazen dersleri kaynatır, sınırları zorlardım. Onu sinirlendirdiğim, üzdüğüm ve kırdığım zamanlar da oldu. Ama o, tüm bunlara rağmen sabrını kaybetmedi, öfkesini bana yansıtmadan her zaman anlayışlı ve sabırlı davrandı.
Yaptığım hataların farkına vardığımda, onun gözlerindeki anlayışı ve ... Devamını Gör

Kaç günbatımı daha seyredebilirim,
Kaç şafak sökümü nasibimde acaba?
Gökyüzü her gün aynı değil,
Renkler yorgun düşer bazen ufkumda.

Bir hüzün çöker gecenin koynuna,
Ay sessizce dinler umutla yanımda.
Her ışık, her gölge bir sır taşır,
Ve ben sayarım zamanı, avuçlarımda.

Rüzgarın fısıldadığı hikâyeler,
Dökülür içime, damla damla.
Yaşa... Devamını Gör

Günümüz dünyasında maalesef ki derin bir sosyal çürüme yaşanıyor. Bu çürüme; sadece ahlaki değerlerin zayıflamasıyla değil, insanın insana olan güvenini kaybetmesiyle, sevginin yerini çıkar ilişkilerinin almasıyla ve samimiyetin yerini gösterişin doldurmasıyla kendini gösteriyor.

Artık insanlar birbirini anlamaktan çok, birbirini yargılamayı ter... Devamını Gör

Julian'ın, "Zenginlik, dünyevi mallarla ölçülen bir servet değildir. Asıl zenginlik, ruhun ihtişamını inşa etme cesaretine sahip olmaktır" sözü, yola çıkış noktamız olsun. Bu, tıpkı Santiago'nun hazine peşinde çıktığı yolculukta asıl hazinenin kendisindeki dönüşüm olduğunu keşfetmesi gibidir.

Siz de bir gün, belki de en meşgul olduğu... Devamını Gör

Bugün bir otobüs terminalindesin. Belki İzmir, belki Ankara, belki de hiç bilmediğin bir kasabanın küçük garı. Biletin cebinde, yolculuğa üç saatin var. Ama sen... sanki buradan hiç gitmeyecekmiş gibi, o bekleme salonuna koskoca bir çadır kurmuşsun.

Çadırının içi ne de dolu, değil mi? Anıların, endişelerin, "ya olursa"ların, kırgınlı... Devamını Gör

Sokağın dilinden anlayan herkes görüyor ki bu memlekette bir şeyler ters gidiyor. Eskiden "komşusu açken tok yatan bizden değildir" diyen bir millet, şimdi "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" der oldu. Bu trajik dönüşüm, tesadüflerin bir sonucu değil; kasten ihmalin ve göz yumulan çürümüşlüğün acı faturasıdır.

Hatırlayın es... Devamını Gör

Kristalden yayılan ışık, gölgenin karanlığına çarpınca bütün salon bir anda sarsıldı. Duvarlardaki taşlar çatırdadı, tavandan damlalar düşmeye başladı. Dört kız sembollerini sıkıca kavramış, ellerinden çıkan ışığı birleştirmişti. Ama gölge, onların ışığına karşı koyarken, zihinlerine daha derin darbeler vuruyordu.
Zeynep’in gözlerinin önüne babası... Devamını Gör

İçimde, çağın gürültüsüne karışıp kaybolmayan kadim bir isyan yankılanıyor. Bu, sadece benim değil; kalbi hâlâ haya, edep ve ananenin asil sızıntısıyla atan herkesin çığlığıdır. Gözlerimizin önünde, adına "dijital çağ" dediğimiz o devasa sahne, toplumsal ruhumuzun ipliklerini çeken, ahlakımızın kumaşını lime lime eden bir çürümeyi ser... Devamını Gör

Tapınaktaki ışık hüzmesinin içinde, dördü birbirine sıkıca tutunmuştu. Harita parçaları, defter ve taş, hepsi birlikte parlıyordu. Şeyma Nur, taş tablete dokunduğunda eski yazıtlar yavaşça okunaklı hâle geldi:
“Dört kalp birleşirse, hazinenin gerçek gücü açığa çıkar.”
Sefa Nur, derin bir nefes aldı:
— Yani… biz dört kişiyiz. Birleşmezsek kimse a... Devamını Gör

Dört kız, küçüklükten beri ayrılmaz bir dostluğun halkalarıydı: Şeyma Nur , Beyza Nur , Sefa Nur ve Emine. Hepsi farklı karakterlere sahipti ama bu farklılıklar onları birbirine daha da sıkı bağlamıştı. Sefa Nur, grubun lideri gibiydi; gözü pek, biraz da asi ruhluydu. Şeyma Nur daha sakin, düşünceli, kitaplara sığınan bir yapısı vardı. Beyza Nur ... Devamını Gör

Minberler, bir hatibin cesur ve coşkulu sesiyle yankılanırken, sokaklar sessizliğin ve eylemsizliğin acı feryadıyla dolu. İslam dünyasının liderleri, kürsülerde gürleyen, zalimi kınayan ve mazluma sahip çıkan görkemli nutuklar atarken, bu nutuklar Gazze’nin yıkık duvarlarına çarpıp geri dönüyor. Söylemler, en güçlü Arap atlarının üzerinde, en k... Devamını Gör

Aşk mı, sorarsın kendine,
Bir nefesin içinden çıkan sonsuzluk mu,
Yoksa bir çift gözün derinliğinde
Kendini kaybetmek mi?

Aşk mı,
Gecenin en koyu karanlığında
Bir ışığın doğması gibi,
Üşüyen yüreğe dokunan sıcak bir el,
Bir damla suyla can bulan kurumuş toprak gibi.

Aşk mı,
Yana yana yürüdüğün bir yol,
Kimi zaman gül bahçesi,
Kimi z... Devamını Gör

Ferruh Ağa'nın büyük büyük dedesi XVIII. yüzyılın ortalarına kadar Edremit voyvodalığı yapan büyük hayırsever Mehmet Ağaydı. Ağa Camii ve hemen yanında bulunan hamam da onun adına yaptırılmıştı. Çok çalışkan olmasının yanında kimi zaman islerini yoluna koyabilmek için kaba güce başvurduğu da olurdu. Sert bir mizacı altında aslında müşfik bir insa... Devamını Gör

Camdan ayakkabısının tekini merdivenlerde unutuyordu az kalsın. Arkasını döndü ve koşa koşa diğer tekini ayağına giydi. Faytonu henüz balkabağına dönüşmemişken bindi hızlıca. Ve kralın şatosundan uzaklaştı. Evine döndüğünde saat tam 12’yi vururken, önce balon kollu mavi tafta elbisesi sonra simli faytonu ve beyaz atları kayboldu bir anda. Camdan ay... Devamını Gör

Bu hayattaki en büyük zenginlik
Altın değil, mücevher değil;
Ailedir…
Sana güç veren köklerin,
En karanlık gecelerde bile ışık olan ellerin,
Ve yüreğine nefes olan seslerin bütünüdür.

Bir baba bakışı vardır ki
Dünya kadar güven verir,
Ama yitirilince,
O güven bir anda kaybolur,
Ve insan anlar ki servetler,
Böylesi bir bakışın yanında b... Devamını Gör