Yaşamak!
Bir kılıç gibi iner yüreğime,
Bir ateş gibi kavurur damarlarımı.
Her gün bir meydan savaşıdır bana,
Her gece bir yenilgi,
Ve sabah, yeniden kalkıp kalkan kuşanmak…

Ben, usta!
Taşla yoğruldum, demirle sınandım,
Terimden yollar, gözyaşımdan ırmaklar yaptım.
Ellerimde nasır, alnımda çizgi,
Hepsi bu ömrün imzası oldu.

Ama sor ba... Devamını Gör

Ruhuma bir kefen bezi yeter,
Ne altınla, ne tahtla, ne de kanla örtmeyin beni.
Yeryüzü koca bir mezar zaten,
Benim payıma düşen,
Bir avuç toprak, bir parça beyaz bez.

Süs istemem,
Gösterişin kibrini yakar ateşim.
Dünyanın en ağır zincirleri bile
Kapanmış gözlerime dokunamaz artık.

Ruhuma bir kefen bezi yeter,
Çünkü beden dediğin,
Çür... Devamını Gör

Bugün benim doğum günüm,
Evet, yine yalnızım belki…
Ama biliyorum, bu yalnızlık
Yarına açılan sessiz bir kapı sadece.

Pastamda mum olmasa da,
İçimde yanıyor koca bir ışık.
Kimse duymasa bile
Ben kendime “iyi ki varsın” diyebiliyorum artık.

Yaralarım bana güç kattı,
Sessizliklerim bana sabrı öğretti.
Bugün yine yeni bir yıl başlıyor
V... Devamını Gör

Mert sabah işe giderken kalabalığın arasına karıştı. İnsanlar telaşla yürüyordu, kahkahalar, konuşmalar, araba sesleri birbirine karışıyordu. Ama o bir anda kalabalığın içinde çok tanıdık bir fısıltı duydu. “Mert…” Ses o kadar gerçekti ki irkildi, arkasına döndü. Ama kimse yoktu. Sadece tanımadığı yüzler, aceleyle yürüyen yabancılar… Yine de kalbi ... Devamını Gör

Mert bir gün defteri yanında taşıyordu. Çantasının içinde, kalbinin hemen yanı başında, bir emanet gibi saklıyordu. Gün boyu aklında sadece Zeynep’in yeni yazılarını okumak vardı. Ama iş yerinden eve dönerken kalabalık bir otobüste sıkışıklık arasında çantasının fermuarı hafifçe açıldı. Mert fark etmedi. Otobüsten indiğinde cebinde telefonunu, elin... Devamını Gör

Gecenin karanlığı, kasabanın üzerine ağır bir örtü gibi serilmişti. Sessizlik derindi ama huzurlu değildi; bir fısıltı gibi kulağa çarpan geçmişin izleri hâlâ yankılanıyordu Eylül’ün içinde. Evlenmişti, yeni bir hayata başlamıştı ama içinde taşıdığı boşluk, hiçbir yüzüğün tamamlayamayacağı kadar büyüktü.
O gece Deniz uyurken, Eylül verandaya çıktı... Devamını Gör

Eylül pencerenin önünde, sabahın gri ışığında göle bakıyordu. Yıllardır peşinden sürüklediği karanlık, artık geride kalmıştı. İbrahim adalete teslim edilmişti. Babasının adı temize çıkarılmış, kasaba nihayet gerçeği öğrenmişti. Ve o, Deniz’le evlenmişti… Mutluluğu hak ettiğine kendini ilk kez bu kadar yakın hissediyordu.
Ama yine de kalbinin bir k... Devamını Gör

"SON NEFESİN FISILTISI: İDLİB'İN KOKUSU VE ELİAS'IN YANKISI

Son günlerde İdlib'in kokusunu alıyorum, biliyor musun Elias? Toprağın o derin, o tanıdık kokusunu… Sanki rüzgar kilometrelerce öteden taşıyor anıları, burnuma doluyor baharın ilk yağmurundan sonraki o eşsiz rayiha. Bu koku, içimde tatlı bir sızıyla karışık bir huzur yaratıyor. Anl... Devamını Gör

BABAMIN GÖNLÜNDEKİ KORKU

Vasiyetinde bahsettiği yeşil sandığı açtığımda, sanki zaman durdu, nefesim kesildi. İçinden sadece eşyalar değil, annemin ruhu döküldü üzerime; her biri kalbimi sızlatan, dokunaklı birer notaydı. Onu kaybettikten sonra ilk kez bu kadar yakından hissettim varlığını.

* Babamın üniversite notları: Sarıya çalmış kağıtl... Devamını Gör

Romanya'ya Uzanan
Gölge

O ilk hafta cehennemi yaşadım. Seher'in yokluğu, İdlib'in füzeleri gibi patlıyordu içimde. Evin her
köşesi onu haykırıyordu. Kahve fincanındaki kurumuş dudak izi, koltukta unutulmuş yeşil hırkası,
dolapta asılı, hâlâ katlanmamış mor eşarbı, duvarda duran saati… Hepsi bana ihanet ediyordu.
Sanki zaman onunla durmuştu. ... Devamını Gör

Koca dünyada bir liman oldun bana,
Fırtınalar dinince sığındığım evsin.
Gözlerinde buldum huzuru, sıcaklığı,
Anne yarısı, yüreğimin sığınağı,
Her an yanında olmayı dilediğim.

Dertlerim ağır, yüklerim fazla olsa da,
Senin sevginle hafifler tüm yaralar.
Sessizce sarar, dokunursun ruhuma,
Anne yarısı, hayatın en güzel armağanı,
Varlığınla g... Devamını Gör

Sen gülünce güneş açar sanki,
Odayı değil, ruhları aydınlatırsın.
Her şey yolundaymış gibi davranırsın,
Ama bilirim, o neşenin ardında
Gizlediğin nice fırtına vardır.

Kimse bilmez içinin sancısını,
Sen sadece güldüğünle kalırsın.
Oysa bir damla gözyaşın yeter,
Bütün dünyamı altüst etmeye,
Senin hüznün, benim acım olur.

Güçlü görünürsü... Devamını Gör

Senin yanında durunca dünya susar,
Kalbimde yankılanır huzurun sesi.
Ne fırtına korkutur beni, ne karanlık,
Sen varsın ya, yeter her şeye.
İçimin sığınağısın sen, canım ablam.

Söylemeden anlarsın en derini,
Bir bakışta çözersin her sırrı.
Sana anlatmadan bile ağlayabilirim,
Çünkü gözlerin aynadır yüreğime,
Sadece bir abla değil, bir muci... Devamını Gör

Kırılmaz bir kale gibi durursun,
Fırtınalar, engeller yıldırmaz seni.
Yaralarına rağmen dimdik ayaktasın,
Sessiz güçle yola devam eden kadın,
Anne yarısı, hayatımın kahramanı.

Gözlerinde azim, yüreğinde cesaret,
Zorluklar seni yıldırmaz, güçlendirir.
Her düşüşte yeniden kalkmayı bilir,
Kendi yolunu çizen özgür bir ruhsun,
Canım a... Devamını Gör

Bir ülke var şu an yangın yeri. Halbuki çok güzeldi bir zamanlar. Ormanlarında, çay yeşilinden tut, yosun yeşiline kadar binbir ton vardı. Denizleri desen bir kristal kadar berrak ve ışıl ışıldı. Turkuaz dönerdi cam göbeğine. Bazen ise gece mavisine.

Kuşları ayrı bir cıvıldardı güzel ülkemin. Kara haberi bile üzülerek verirdi gamlı baykuşları.... Devamını Gör

Hayatta bazı insanlar vardır, isimleri kalpte yankı bulur. Varlıkları öyle sessiz ama öyle derindir ki, tarif edilemez bir huzur bırakırlar insana. Makbule ablam da işte böyle bir insandır benim için. Onun adı sadece bir isim değil; bir şefkat, bir merhamet, bir direniş, bir iyileşme hâlidir. Bu sayfalarda sana olan duygularımı ifade edebilmek için... Devamını Gör

Hayat dediğimiz şey aslında karşılaşmalardan ibaret. Kimileri gelip geçerken, kimileri içimize işler. Kalbimize bir çentik gibi kazınır, öylece kalır. İşte Makbule ablam da benim gönlüme kazınmış, ruhumun en kıymetli köşesinde taht kurmuş bir insandır. Öylesine bir abla değil, öylesine bir insan değil; onun varlığı, yokluğu düşünemeyeceğim kadar de... Devamını Gör

Hayatta bazı insanlar vardır;
Onlara gözün kapalı güvenir, sırtını yaslarsın.
İşte sen, o sayılı insandan birisin benim için.
Seninle konuşurken hiçbir şeyi saklamam.
Senin yanında zayıf hissetmem,
Çünkü sen beni zayıflıklarımla da sevdin.
Seninle olmak, insanın kendini güvende hissetmesi gibi. Bu hayatta çok az şey bu kadar huzur verir insan... Devamını Gör

Bazı insanlar hayatımıza öyle bir girer ki, her şey değişir. Dünya daha katlanılır olur, dertler hafifler, umut yeniden doğar. İşte Makbule ablam, benim hayatımda böyle bir yerdedir.
Bir insan düşün, seninle aynı kanı taşımasa da, sana kanından daha yakın; bir insan düşün, hayatına girmiş ama oradan asla çıkamayacak kadar kök salmış. O insan, beni... Devamını Gör

Alice, dedesi ile yürüyüş yaparken Bir de ne görsün.! Gökyüzü masmavi beyaz bulutlar ise dev pamuk şekerler gibi duruyordu. İlk defa bu kadar büyük bulutlar gördüğü için gözleri şaşkınlıktan kocaman oldu.

İştahı bir kek gibi kabardı. Ağzı ise sanki pamuk şekerin tadını almış gibi sulandı.
Ve daha fazla dayanamadı. Elini gökyüzüne doğru uzattı... Devamını Gör