Ben sustum diye sandınız ki bitti,
Ama içinizde bir gün çürüyecek yediğiniz lokmam.
Benim terimden doğan ekmek,
Sizin kursağınızda zehir olacak, unutmayın.

Benim alın terimle oynadınız,
Benim sessizliğimi korkaklık sandınız.
Oysa ben her susuşumla
Boynunuzun ipini ördüm fark etmediniz.

Kimseye borcum yok,
Ama herkesin bana borcu var.
... Devamını Gör

Gazze yanıyor, Gazze ölüyor. Fiziken bir harabeye dönüşecek, toprağında derin yaralar açılacak belki de. Ama bu yangın, sadece bir şehrin sonu değil; insanlığın uzun süredir uykuya dalmış vicdanının sarsılarak uyanışının da habercisi. Gazze belki yok olacak, lakin onun sayesinde insanlık yeniden doğuyor. İki milyarlık İslam âleminin yıllardır kür... Devamını Gör

Dört kız, küçüklükten beri ayrılmaz bir dostluğun halkalarıydı: Şeyma Nur , Beyza Nur , Sefa Nur ve Emine. Hepsi farklı karakterlere sahipti ama bu farklılıklar onları birbirine daha da sıkı bağlamıştı. Sefa Nur, grubun lideri gibiydi; gözü pek, biraz da asi ruhluydu. Şeyma Nur daha sakin, düşünceli, kitaplara sığınan bir yapısı vardı. Beyza Nur ... Devamını Gör

Minberler, bir hatibin cesur ve coşkulu sesiyle yankılanırken, sokaklar sessizliğin ve eylemsizliğin acı feryadıyla dolu. İslam dünyasının liderleri, kürsülerde gürleyen, zalimi kınayan ve mazluma sahip çıkan görkemli nutuklar atarken, bu nutuklar Gazze’nin yıkık duvarlarına çarpıp geri dönüyor. Söylemler, en güçlü Arap atlarının üzerinde, en k... Devamını Gör

Sahne kurulmuştur. Dekorlar parlaktır, kürsüler pırıl pırıl, mikrofonlar ışıl ışıl. Protokolde insan hakları savunucuları, barış elçileri, evrensel değerlerin muhafızları oturmaktadır. Hepsi rolünü iyi bilen oyunculardır. Perde kalkar ve “insanlık” oyunu başlar.
Sahnenin bir köşesinde, unutulmaya mahkûm edilmiş bir toprak parçasında çocuklar ö... Devamını Gör

Ferruh Ağa'nın büyük büyük dedesi XVIII. yüzyılın ortalarına kadar Edremit voyvodalığı yapan büyük hayırsever Mehmet Ağaydı. Ağa Camii ve hemen yanında bulunan hamam da onun adına yaptırılmıştı. Çok çalışkan olmasının yanında kimi zaman islerini yoluna koyabilmek için kaba güce başvurduğu da olurdu. Sert bir mizacı altında aslında müşfik bir insa... Devamını Gör

Ey altın saraylarda oturanlar! Ey petrol çeşmelerinden akan servetle yıkananlar! Ey cihanı titreten ordulara kumanda eden elleri öpenler!
Biz ki; yetmiş dört milyon kilometrekarede üç yüz milyon Müslümanın hamisi olma iddiasındayız, ama tek bir Gazze’yi koruyamıyoruz.
Biz ki; her cuma "ümmet bilinci" nutukları atıyoruz, ama Filistin... Devamını Gör

Sözlerin keskin mi, kör ediyor gözleri?
Bakışların donuk mu, kırıyor sessizliği?
O zaman bil ki her şey yanlıştır,
Üslup değişmezse, dünya değişmez, boşuna çırpınır insan.

Öfke kusarsan, yanarsın önce sen,
Susarsan, hayat donar yerinde.
Ama üslubun sertliği yumuşar,
Bir kelime düşer doğru yere,
Ve çatlak taş bile gülümser.

Kelimeler si... Devamını Gör

Seninle konuşmak istediğim o kadar çok şey var ki,
Ama sen, duvar ördün aramızda, sessizliğin karanlık bir kaleye dönüştü.
Her kelimem bir hançer, her cümlem bir kurşun,
Ama sen artık dinlemiyorsun; varlığım sana yük, sözlerim boş bir gürültü.

İçimde bir tufan, senin sustuğun her saniye büyüyor,
Ve ben, yutkunurken kanayan dudaklarımın acısı... Devamını Gör

Mert’in hayatı yıllardır aynı ritimde akıyordu. İşe gidip geliyor, eve dönüyor, akşamları sessizlikte kendini dinliyordu. Ama artık kalbinin içinde yeni bir merak vardı: “Acaba Zeynep gerçekten var mı? Eğer varsa, bir gün onunla karşılaşabilir miyim?” Bu düşünce ilk zamanlar onu korkutuyordu. Çünkü yüzünü hiç görmeden sevmişti. Ama zaman geçtikçe k... Devamını Gör

Mert sabah işe giderken kalabalığın arasına karıştı. İnsanlar telaşla yürüyordu, kahkahalar, konuşmalar, araba sesleri birbirine karışıyordu. Ama o bir anda kalabalığın içinde çok tanıdık bir fısıltı duydu. “Mert…” Ses o kadar gerçekti ki irkildi, arkasına döndü. Ama kimse yoktu. Sadece tanımadığı yüzler, aceleyle yürüyen yabancılar… Yine de kalbi ... Devamını Gör

Yağmur, şehrin kaldırımlarına ince ince düşüyordu. İnsanlar şemsiyelerinin altında hızla yürürken, bir sahafın önündeki masada eski bir defter ıslanıyordu.
Deniz, defteri görüp yerden aldı. Kapakta solmuş harflerle tek bir cümle yazıyordu:
“Beni bulan, kendi hikâyesini yazsın.”
O anda garip bir his kapladı içini. Defteri açtığında ilk sayfada ya... Devamını Gör

Bir nokta düştü bomboş kâğıdın ortasına,
Bir çığlık gibiydi sessizliğin içinde.
Sonra bir çizgi, titrek, ısrarcı bir dalga,
Peşinden koştu kayıp bir cümlenin.

Kelime kelime düştüm ben de peşine,
Her harf bir çakıl taşı, dilimde acı.
Arayışın mürekkeple olan hesaplaşması,
Kâh zafer kâh hezeyan, bu kara sevda.

Bazen bir sızı, kâğıda s... Devamını Gör

Yavuz, defteri eline aldığında parmakları sayfalardaki yıpranmış kenarları usulca yokladı. Her satırın, Ahmet’in nefesinden, gözlerinden ve o günlerin gölgelerinden bir iz taşıdığını biliyordu. Masanın üzerindeki küçük lambayı açtı, odanın loşluğunda kaleminin ince ucu sayfaların üzerinde gezmeye başladı.
“Baban kelimeleri sıradan biri gibi yazmam... Devamını Gör

Gece yarısı şehrin üstüne çöken sessizlik, Eylül’ün zihninde yankılanan fırtınayı bastıramıyordu. Deniz çoktan uykuya dalmış, nefes alışları düzenli bir ritme girmişti. Ama Eylül, yatakta sırt üstü yatarken tavana kilitlenmiş gözlerle bekliyordu.
Bir şey eksikti. İbrahim’in yakalanması, yıllardır taşıdığı yükün hafiflemesine yetmemişti. İçinde hâl... Devamını Gör

Gecenin karanlığı, kasabanın üzerine ağır bir örtü gibi serilmişti. Sessizlik derindi ama huzurlu değildi; bir fısıltı gibi kulağa çarpan geçmişin izleri hâlâ yankılanıyordu Eylül’ün içinde. Evlenmişti, yeni bir hayata başlamıştı ama içinde taşıdığı boşluk, hiçbir yüzüğün tamamlayamayacağı kadar büyüktü.
O gece Deniz uyurken, Eylül verandaya çıktı... Devamını Gör

Eylül pencerenin önünde, sabahın gri ışığında göle bakıyordu. Yıllardır peşinden sürüklediği karanlık, artık geride kalmıştı. İbrahim adalete teslim edilmişti. Babasının adı temize çıkarılmış, kasaba nihayet gerçeği öğrenmişti. Ve o, Deniz’le evlenmişti… Mutluluğu hak ettiğine kendini ilk kez bu kadar yakın hissediyordu.
Ama yine de kalbinin bir k... Devamını Gör

Kasabanın sokakları uzun zaman sonra ilk defa neşe doluydu. Eylül ve Deniz’in evlilik hazırlıkları tüm kasabayı sarmıştı. Baharın taze çiçekleri, gölün kenarında kurulan beyaz çadırları süslüyordu.
Ama Eylül, içindeki bir huzursuzluğu bir türlü susturamıyordu. “Baba… senin katilin hâlâ bilinmiyor. Bu düğün mutlu bir başlangıç mı, yoksa geçmişin ... Devamını Gör

Mağaranın nemli duvarları soğuk bir nefes gibi üzerlerine çöküyordu. Eylül, el fenerinin titrek ışığını duvarlarda gezdirdiğinde bir dizi kazınmış işaret fark etti.
“Deniz, bak… bu harfler sanki Leyla’nın adının baş harfleri.”
Deniz ona yaklaştı, parmağını duvarda gezdirdi. “Bu bir tür şifre gibi görünüyor. Belki baban bu şifreyi çözmeye çalışt... Devamını Gör

İstanbul’un gece sokakları yağmurla yıkanmış, kaldırım taşlarının arasından yükselen buğular, sanki şehrin gizlediği karanlık sırların nefesi gibiydi.
Eylül, sırtındaki çantada babasının kasetini ve defterini sıkıca taşıyordu. O defter artık onun için sadece bir hatıra değil, bir silah gibiydi. Babasının yarım bıraktığı savaşın canlı kanıtıydı.
... Devamını Gör