“Her ışık, bir gölgeyi doğurur. Ve Pharos, önce gözle görülmeyeni aydınlattı. Sonra yalnızca kendini.”

4.1. Kutsal Başlangıç — Fenerin Doğuşu

Zamanın henüz kırılmadığı, dünyanın göğe dönük alnıyla ilk nefesini aldığı çağlarda, Pharos yükseldi.
Bu yalnızca bir yapı değildi. Bu bir karar,... Devamını Gör

Kardeşim değil ama öyle hissettiren canım ablam Seninle kurduğumuz bağ, kan bağı olmasa da yürekten,
Hayat bazen zorlaştığında bile, senin varlığını bilmek içimi rahatlatıyor. Yanımda olman, beni gerçekten anlayan birinin olduğunu bilmek büyük bir nimet. Seninle gülmek de, susmak da kıymetli. Ne olursa olsun, ben hep senin yanındayım. Sen benim öz... Devamını Gör

3.1 – Sabahın Kaburgası

Sabah, bir çan sesiyle başlar.
06.00’yı gösterdiğinde, fanusun paslı merkez borusundan derin, tok bir metal sesi yayılır:
Tung.
Ne acele ettirir, ne uyandırır. Sadece hatırlatır.
Yeni bir gün. Yeni bir döngü. Aynı dar tünellerde, aynı paslı duvarlarla.

Işıklar ... Devamını Gör

Zaman burada hâlâ yoktu.
Ama ışık vardı. Ve ışık değişiyordu.

Başta yalnızca bir titreşim gibiydi—masanın üzerindeki yapay kaynaktan sızan belirsiz bir soluk. Ama sonra fark ettim: her sabah aynı saatte uyanır gibi parlıyordu. Gri duvarlara düşen gölgeler bile tekrar eder gibiydi. Akşamları... Devamını Gör

Gözlerimi açtığımda, tavandan sarkan donuk bir ışığın, tam da masaya odaklandığını fark ettim. Işık… fazla beyaz, fazla yapaydı. Sanki gün ışığını taklit etmeye çalışan ama bir türlü beceremeyen eski bir teknoloji gibi. Odanın geri kalanı, gölgelerle bölünmüş gri duvarlarla çevriliydi. Işığın e... Devamını Gör

Ne zor şey Nazlı olmak
Şu kocaman dünyada bir yere sığamamak
Doğduğun evin küçük bir parçası bile olamamak
Ve her şeye rağmen kalbini çocuk tutmak
Gözyaşları aniden akar
Kahkahası bir aleve bakar
Deliliği yapıştırırlar yakasına
Kulak dahi asmazlar konuşmalarına.
Suçu nedir Nazlının
Eli değdi mi Tanrının
Ne zaman biter çaresizliği
Ta... Devamını Gör

Küçük çocuk hayvanları çok severdi. Güneşli bir günde annesi ile yürürlerken yolda yavru bir kedi gördüler. Kedinin gözleri boncuk gibi yusyuvarlaktı. Tüyleri ise gri renginde yumuşacıktı. Annesini kaybetmişti. Çünkü miyavlarak sürekli ağlıyordu. O kadar çok ağlamıştı ki sesi kısılmıştı.

Küçük çocuk annesine bakıp;

Anneciğim bu küçük yavru k... Devamını Gör

Çünkü aptalsın!
Doğduğun günden itibaren sana hiç ait olmayan bir kıyafet verdiler ve sen o kıyafete ait olduğunu sandın.
Fikirlerin, inanç sistemin, bakış açın, beslenme tarzın, hepsi miras!
Kendinle hiç temas ettin mi acaba?
Şu an var olan kişi gerçekte sen misin acaba?
Düşünmedin, inanmak kolay geldi, bireyselleşmedin çünkü sürüye kapılma... Devamını Gör

Tanrım bir karışıklık olmalı
Çünkü, ben kendimi hiç kadın gibi hissetmiyorum
Makyaj yapmak istemiyorum, takılar takmak istemiyorum
Etekten nefret ediyorum
Kız gibi olmayı istemiyorum,
İçimde bir erkek var haykırırken susturuluyor
Bir hata mı oldu yukarılarda
Ya da bir genetik miras mı bu bana
Henüz 12’ sinde bedenime ağır gelen bu travma
... Devamını Gör

Bir rüzgarın ardında kaybolan ses,
düşlerim gibi, kırık ve dağılmış.
Her adım, sanki bir hatanın yankısı,
her iz, beni geçmişe geri götürüyor.

Sonsuz bir yalnızlık var içimde,
yıldızsız geceyi hatırlatan.
Gözlerimde kırık düşler,
her biri başka bir masalın bekleyişi.
Ama hiçbir masal tamamlanmıyor,
her son, yarım kalıyor.

Bir zamanlar... Devamını Gör

Gecenin derinliğinde kaybolur sesler,
yıldızlar, belki de unutulmuş hayaller.
Ay, sessizce bakar dünyaya,
görür ama anlatamaz,
ne kadar yalnız olduğumuzu.

Bazen içimde bir boşluk olur,
ne rüzgar, ne de zaman doldurur.
Bazen de her şey çığlık çığlığa,
gözlerimdeki solgun ışıkla kaybolur.
O an anlarım,
belki de yaşam,
birçok kaybolan rüy... Devamını Gör

Yalnızım,
ama tek değilim.
Beni sarıp sarmalayan bir boşluk var.
Her adımda,
her nefeste
bir hüzün derinleşiyor,
bütün hisler birbiriyle kaynaşıyor.
Ve ben,
bütün bu karmaşayı
içimde taşıyorum.

Bazen,
kendimi bir yabancı gibi hissediyorum.
Dışarıda dünya var,
benimle birlikte dönüyor,
ama içimdeki sessizlik,
kimseye açıklayamadığım... Devamını Gör

Dünya gürültüyle dolu,
her an bir yankı,
her adım bir çığlık.
Ama ben,
sadece sessizliği arıyorum.
Bir köşede,
gözlerim kapalı,
rüzgarın melodisini dinliyorum.

Bazen,
dünyanın karmaşası bana çok ağır gelir.
Kelimeler kesilir,
bağıran sesler uzaklaşır,
ve geriye sadece ben kalırım.
Ve o an,
kendi içimdeki huzura,
en derin sükunete u... Devamını Gör

Bir zamanlar,
gözlerinde kaybolan yıldızlar gibi,
yitip giden anlar vardı.
İçinde bir fırtına,
güçlü ve durmaksızın esiyordu.
Her düşünce,
bir başka düşünceyi yıkıyordu.
Ve her adım,
bir kaybolmuş iz gibi
geriye doğru siliniyordu.

Ama sonra,
bütün bu karmaşanın içinde,
bir sessizlik vardı,
derin, sakin,
sadece seni bekleyen bir huzu... Devamını Gör

Kimse duymaz bazen,
içinde kopan fırtınaları,
sessizce çığlık atarsın,
ama yankısı sadece sana döner.

Bir kelimeye sığmaz bazen acı,
bir cümleye sığmaz eksiklik,
çünkü bazı duygular
ses bulamaz kendine,
sadece gözlerinde büyür,
içinde derinleşir.

Anlatamazsın.
Çünkü ne zaman denesen,
ya eksik kalır kelimeler,
ya da fazlasıyla ağır.... Devamını Gör

Bazı yaralar vardır,
kabuk bağlamaz.
Dokunmasan da sızlar,
unutmaya çalışsan da,
gecenin bir yerinde usulca kanar.

Geçmiş dediğin,
aslında hiç geçmez.
Bir şarkının içinde saklanır,
tanıdık bir sokakta bekler,
bir ismin yankısında geri döner.

Unuttuğunu sanırsın,
ama bir ses, bir koku, bir an
sana her şeyi yeniden hatırlatır.
Ve o a... Devamını Gör

Zaman,
her an bir adım daha atar,
ama ben,
geriye bakmaya devam ederim.
Geçmiş,
bazen beni sarmalar,
gözlerimdeki silik izlerde kaybolurum.

Beni unutan zaman,
benimle alay eder gibi geçer,
ama ben,
hala beklerim.
Geçmişin yükü ağır olsa da,
içimde bir umut kalır,
ve o umut,
bana her yeni gün için bir yol sunar.

Zamanın ötesine ge... Devamını Gör

Bazen yolun ortasında dururum,
dönüp bakarken,
nereden başladığımı unuturum.
Adımlarım,
beni nereye götürüyor,
bilmiyorum.
Bir yön ararım,
ama her yön,
bir başka kaybolmuş iz bırakır.

Ve ben,
yönümü kaybettikçe,
içimde bir boşluk büyür.
Bir zamanlar bilip de şimdi unuttuğum,
o eski hüzünleri hatırladıkça,
bir pusula ararım,
belki d... Devamını Gör

Bazen,
geçmiş ardına düşer,
sessiz bir gölge gibi,
nefesini ensende hissedersin.
Kaçsan da,
unutmaya çalışsan da,
bir fısıltı gibi geri gelir,
duvarlarına çarpa çarpa büyür.

Oysa bilmezsin,
her hatırlayış,
sana yük değil,
aslında bir aynadır.
Kendini görmekten korktuğun
o eski yaralar,
sana kim olduğunu anlatır.

Ama artık,
bir g... Devamını Gör

Hayat bazen,
bir fırtınadan farksızdır.
Düşersin,
yıkılırsın,
her şey seni sarar,
ve bir an,
ne yapacağını bilemezsin.
Karmaşa,
zihninde dans eder,
ve sen,
kaybolmuş bir yolcunun çaresizliğini hissedersin.

Ama unutma,
fırtınanın sonrasında
her zaman bir sessizlik gelir.
Ve o sessizlik,
gerçek huzurun kapısını aralar.
İçindeki karı... Devamını Gör