Mezarlıktakiler şahit, her gelişimde
Sessiz taşlar dinler, döker içimdeki içimde
Rüzgar yaprak titretir, fısıldar adımı
Ben sana derdimi anlatırım, babam, adını

Biliyorum duyuyorsun, yıldızlardan belki
Ama sensiz güçsüzüm, kalbim hâlâ çelimsiz, belki
Ellerim boş, gözlerim nemli
Her adımda ararım seni, sessiz ve derinli

Hatırlıyor musun ... Devamını Gör

Eylül, fabrikanın paslı kapısından içeri adım attığında ağır bir çürüme kokusu burnunu yaktı. Zemin kırık camlarla ve paslanmış metal parçalarıyla kaplıydı. Duvarlarda siyaha dönmüş nem lekeleri, yılların terk edilmişliğini anlatıyordu. Ama en korkutucu olan, bu kadar eski ve ıssız bir yerde sanki biri nefes alıyormuş gibi bir uğultunun yankılanmas... Devamını Gör

"Mislina'm,

- Dil öğren: Her dil, yeni bir dünya demektir. Annenin Arapça ninnileri seni hayata bağladı.
- Toprak taşı: Gittiğin her yere memleket toprağı serp. Köksüz ağaç devrilir.
- Gözyaşını saklama:Ağlayamayan erkek değil, insan olamamış demektir."


"Bil ki:
1. Mezarlıklar ölülerin değil, unutanların ses... Devamını Gör

Babamı annemin yanına defnederken, mezar taşına kazınan Arapça harfler güneşte parlıyordu:
"Burada biri hayatı, diğeri ölümü bekleyen iki âşık yatıyor. Ama ikisi de asla vazgeçmedi."

Kevser'in kızı Elif, ellerine sarılmış bir zambakla geldi:
"Büyükbaba bana her doğum günümde bu çiçeği gönderirdi. 'Annene benziyor' derdi.&... Devamını Gör

ben doğduğumda
hiçbir saat işlemiyordu
takvimler kendini inkâr ediyor,
bir tek annem ağlıyordu,
benim yerime

ben bir çocuğun bakışında büyümedim
bir kitabın ortasından
bir çığlık gibi başladım hayata
sayfaları yırtık bir dua
okunurken bile susmayı buyuruyordu

bir isim verdiler bana
ama ismim, bana hiç dönmedi
Tanrı, unuttu
beni mi ... Devamını Gör

I. Kısım
4. Günün Akşamı

Işık, her zaman olduğu gibi tavanın içindeki çizgiden yanıp sönmeye başladı. Gündüzün sona erdiğini anlamak için saate gerek yoktu. Bu odada zaman, ışığın davranışıyla konuşurdu. Her akşam aynı yerde titreyerek başlardı geri çekilme; sanki düşünmekten vazgeçen bir z... Devamını Gör

Ben Tripoliçe’deki acı ve dehşet günleri gören ve bu acıları kalbinde yaşayan kanlı bulutlarım.12 Şubat 1821den beri bütün kasabalarda bir ve birden fazla bulundum. Barbar Rumların, yüzyıllardan bu yana huzur ve adaletle hüküm süren alicenap Türklere yaptığı soykırım ve insanlık dışı katliamı anlatacağım. Ondan önce kahramanımız Hakkı Mehmet Efe... Devamını Gör

Demini alan bi kırılma bir pik noktasıydı
Hayatımın fay hattının suskunluğu
Sonra güneş batar
Ben yalnızken yollarda
Bir otostopa kalmıştı yolculuğum

Çiçekler solgun camlar kırık
Evler harap yollar bomboş
Oysa tv de konuştuğum spiker
Anlatmıştı her şeyi

Toprağa su girmeden bitki büyümezdi
Allahı yormuşuz sanıyorum
Ben çiçek yetiştiri... Devamını Gör

Babam öldüğünde koskoca bir orman yanıyor du sanki, ama benim gözlerimden başka bir yerde su yoktu. Babama beyazın yakıştığını düşünürdüm ama kefenle gördüm babamı, o hiç yakışmadığını farkettim .
Sensizlikle beraber bir günü daha yokluğunla doldurdum sanki her kapıda seni görecekmişim gibi, senin çalacağın bir zili bekliyorum hâlâ ne o zil çalaca... Devamını Gör

Hiçbir dil özlemi anlatılacak gibi güçlü değilmiş baba, o yüzden özleyen sessizleşirmiş sensizim. Babasizliğı en derinden yaşadığım günlerdeyim. Ben sensizlikten savaşmaktan çok yoruldum, içimdeki sessiz haykırışlarım hiç duyulmadı öyle özledim ki baba, bana bir şeyler anlatmanı. Sadece ölen mi hayatını kaybeder, senin yokluğun ne peki baba. Bin bi... Devamını Gör

Yüreğimiz sağ elimizle yaptığımız yumruğumuz kadar olduğu halde içi ne kadar geniş farkında mısınız?
Ne duygular ne insanlar,ne acılar ,ne sevinçler,ne sevgiler,ne mezarliklar sığdırıyoruz yüreciklerimize …
Kimi önlerdeki kimi arkalardaki yerlerinde, nice fotoğraflarla dolu kalbimizin duvarları.
Ne sevgi,ne nefret levhalari asılı o fotoğrafla... Devamını Gör

O kadar çok şeyler varki,
Hz Ademin sürgün olarak gönderildiği gam hanede,
Susupda öyleyemediğim,
İçime atarak dâğ gibi büyüyen,
İçinden çıkamadığım kaybolduğum hikâyeler,
Kaybolup giden insanlar var.
İnsanlığın anlamadığı
içimin almadığı haksızlıklar.
Söylemek istediğim ama boğazımda düğümlenen kelimeler var,
Zaten söylesemde anlayan... Devamını Gör

Geçen sene bugün tamda bu saatte, öğrendim gittiğini. İnanmadım şakamı! Şaka olmalıydı. Gidemezsin benden, babalar ölür mü ya! Ölmez, ölemez, ölmemeli. Baban öldü dediler, babama göre "Seven gitmezdi". İlk aşkım, dev gibi adam ellerimden kayıp gitti. Bakmaya bile kıyamadığım adam, bu zamana kadar sıkıntılar çeken ( bizden önce dört evladı... Devamını Gör

Evet babam, yarın bayram dediler çok yabancı geldi bana. Eskiden bayram sabahına koşa koşa, seni sabah erken saatlerinde kaldırıp, harçlığımı alıp, doya doya öpüp, o dolu dolu beline sarıldığım, sende benim alnımdan öptüğün bayramların huzurunu verecek mi?
Vermeyecek biliyorum çünkü yoksun babam. Kimin elini öpeceğim, kimden tatlı tatlı şirinlikl... Devamını Gör

Feyiz alınacak ve hayata dair çıkarımlarda bulunduğum hikayeler serimin devamı niteliğinde olan bu yazım futbolla alakası olmayanlara bile bir ana fikir verir nitelikte. Bu yazıya şans tanımanızı ümit ederek alt satırlarda görüşebilmeyi umuyorum.

Dile kolay 38 sene... 50 küsür yıllık kul... Devamını Gör

Bir insanın sürekli iyi yönlerini hatırlatmak, o insanın ruhunuzda öldüğünü ifade etmenin başka bir yoludur. Sadece mezarlıkta olumlu hatıralar kalır.... Devamını Gör

Bilirim sonbaharların sarı kaderine yazılmış sonu hazin küçük bir öyküyüm ben
Kimselerin açıp okumadığı bir kitapta üzerine hüzün tozları serpilmiş kederli gecelerin sonbahar rüzgarlarıdır belki de bütün bu yaşadıklarım Ki sonbahar yaprakları gibi dökülüp dökülüp savrulup gidiyor ömrüm elimden
Yalnızlığın en derin uçurumuna yaslanmış kalmışım ya... Devamını Gör

Yalnızlığın en derin uçurumuna yaslanmış kalmışım yangın yüreğimle ey hayat. Sonunda gücüm tükenip düşeceğim belki ya da kendi yüreğimden taşınıp gideceğim kimsenin bilmediği ulaşamadığı uğramadığı bir yerlere
Varsın karanlık geceler yokluğuma ağıt yaksın sahte dostluklara avutsun hicranımı zaman
Kaç yıldır ki yaşamın uğramadığı mezarlıklar gibiy... Devamını Gör

Aşkın kahramanı olmaz diyorlar.
Mağlubu olur, biçaresi kazazadesi.
Yanlış. En büyük savaş değil mi Aşk?
Yeryüzünün en büyük en acı savaşı.
Vebalini ödediğimiz.
Her defasında bir parçamıza veda ettiğimiz.
Aşkın kahramanı olur!
En çok seven, kendinden ödün veren.
İlk değilde , kalacak yeri olmayıp en son giden.
Sen hangi aşkın kahramanısın?
... Devamını Gör

Sen daha önce hiç ateş böceği gördün mü?
Gecenin bütün gizemini serer ortaya.
Aydınlatır kötülüğü adeta yaydığı ışıkla
Ve eşlik eder aya, yıldızlara.

Sen hiç kardelen çiçeği gördün mü?
Karların altından büyümüş bir mucize,
Tüm bitkiler uykuya çekilmişken yeşerir
Ve imkansız denileni başarır.

Sen hiç ormanda saka ötüşü duydun mu?
Mel... Devamını Gör