Bugün bir otobüs terminalindesin. Belki İzmir, belki Ankara, belki de hiç bilmediğin bir kasabanın küçük garı. Biletin cebinde, yolculuğa üç saatin var. Ama sen... sanki buradan hiç gitmeyecekmiş gibi, o bekleme salonuna koskoca bir çadır kurmuşsun.

Çadırının içi ne de dolu, değil mi? Anıların, endişelerin, "ya olursa"ların, kırgınlı... Devamını Gör

Sokağın dilinden anlayan herkes görüyor ki bu memlekette bir şeyler ters gidiyor. Eskiden "komşusu açken tok yatan bizden değildir" diyen bir millet, şimdi "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" der oldu. Bu trajik dönüşüm, tesadüflerin bir sonucu değil; kasten ihmalin ve göz yumulan çürümüşlüğün acı faturasıdır.

Hatırlayın es... Devamını Gör

Ne diyor Nietszche; yaşamak için bir nedeni olan insan, her türlü nasıla katlanır ya da öldürmeyen şey insanı güçlendirir. Ama öldürmeyen şey insanı paramparça da eder. İnsan tutunmak ister bir söze bir saza, bir yaza bir bahara. İnsan vazgeçmek istemez. Çünkü bildiği başka bir dünya yok, varsa yoksa şu an varsa yoksa bu dünya. Nazi kamplarında ölü... Devamını Gör

Yine düştüm sana, bir yanım küfrederken sana, bir yanım ise bahaneler yaratıp yol açmak istiyor sana. Nasıl bir bağ bu, içinde sen yoksun. Ölen birini hayatta tutmaya çalışıyorum, gülü lale yapmaya, kurak bir araziyi ormana döndürmeye çalışıyorum. Boşuna bir çaba, öyle boş bir çaba ki. Sen bilmezsin delilikle yok olmak arasındaki çizgiyi. Sen bilme... Devamını Gör

Bir duvar karşımda Kaya gibi sağlam,kayadanda sağlam.Ve ben oturmuş saatlerce o duvara kendimi anlatıyorum.Beni anlaması için.
-Duyuyor musun beni duvar,beni anlıyor musun,bak bende açtığı yaralar bunlar,bak işte canım tam olarak bu kadar çok yanıyor,beni sarıp sarmalayıp yaralarımı iyileştirir misin duvar?
Ses yok!
-Hey duvar sana söylüyorum du... Devamını Gör

Göz alıcı elbiseler, kusursuz görüntüler, zarif endamlar… Bir sergi salonundayız sanki. Dışarıya yansıyan her bir kare, bir sanat eseri titizliğinde düzenlenmiş, parlatılmış ve sunulmuş. Her yer, bir mükemmellik yalanının parlak ambalajıyla kaplı. Oysa bu ihtişamlı perdenin hemen arkasında, toplumun ruhunda kanayan, derin bir yara var. Bu, anlamı... Devamını Gör

Bir zamanlar insanlık tarihinin beşiği olan topraklarda, bugün modern zamanların en karanlık trajedilerinden biri yaşanıyor. Gazze, yalnızca bir coğrafi parça değil; aynı zamanda direnişin, acının ve uluslararası diplomasinin çifte standartlarının bir simgesidir. Geçmiş ABD yönetimi tarafından sunulan 21 maddelik barış planı, savaşı sona erdirm... Devamını Gör

Bir yol var önünde, karanlık ve ince,
Her adımda gölgen büyür, yüreğin sessizce.
Bir umut kırıntısı, bir de bitmeyen sancı,
Ya ölüm bekliyor seni, ya da tek başına kalmanın acısı.

Kırılmış aynalar gibi düşlerin paramparça,
Her köşede bir sessizlik, her duvarda hatıra.
Bir dost eli ararsın, uzanmaz kimse sana,
Zaman ağır bir yük, gece sabah... Devamını Gör

Kulenin duvarları paramparça olurken dört gölge suret, kızların karşısında belirdi. Her biri tıpkı onların yüzüydü ama gözleri simsiyah, ifadeleri soğuk ve acımasızdı.
Zeynep’in gölgesi öne çıktı. Gözleri öfkeyle yanıyor, dudakları alaycı bir gülümseme taşıyordu.
— Sen cesur olduğunu sanıyorsun, ama aslında öfkenin kölesisin. Her adımın intikam i... Devamını Gör

Kristalden yayılan ışık, gölgenin karanlığına çarpınca bütün salon bir anda sarsıldı. Duvarlardaki taşlar çatırdadı, tavandan damlalar düşmeye başladı. Dört kız sembollerini sıkıca kavramış, ellerinden çıkan ışığı birleştirmişti. Ama gölge, onların ışığına karşı koyarken, zihinlerine daha derin darbeler vuruyordu.
Zeynep’in gözlerinin önüne babası... Devamını Gör

Dört kız, küçüklükten beri ayrılmaz bir dostluğun halkalarıydı: Şeyma Nur , Beyza Nur , Sefa Nur ve Emine. Hepsi farklı karakterlere sahipti ama bu farklılıklar onları birbirine daha da sıkı bağlamıştı. Sefa Nur, grubun lideri gibiydi; gözü pek, biraz da asi ruhluydu. Şeyma Nur daha sakin, düşünceli, kitaplara sığınan bir yapısı vardı. Beyza Nur ... Devamını Gör

Olurda bir gün ölürsem,
Kefenimi annem alsın,
Çünkü o,
Sevgisini bile hiç esirgemeyen,
Yüreğiyle bana hayat giydiren kadındır.

Bir kuru ekmeği bölerken,
Kendi payını bana katan,
Açlığını gizleyip tokum diyen,
Soğuğu üşüyüp de bana yorgan olan annemdir.

Kefen paramı o versin,
Çünkü o bilir en temizini,
Çünkü onun duası
Toprak altında... Devamını Gör

Minberler, bir hatibin cesur ve coşkulu sesiyle yankılanırken, sokaklar sessizliğin ve eylemsizliğin acı feryadıyla dolu. İslam dünyasının liderleri, kürsülerde gürleyen, zalimi kınayan ve mazluma sahip çıkan görkemli nutuklar atarken, bu nutuklar Gazze’nin yıkık duvarlarına çarpıp geri dönüyor. Söylemler, en güçlü Arap atlarının üzerinde, en k... Devamını Gör

Bir yanım Gazze'nin kan kırmızı seması, bir yanım Türkistan'ın hüzünlü bozkırları.
Bir yanım Filistin'in deniz kokan kıyıları, bir yanım Kaşgar'ın karla örtülü dağları.
Zulüm, aynı şarkıyı fısıldıyor kulağıma.
Ey Batı, sözde medeniyetin sahte mimarı,
Ve ey yüzü İslam'a dönük, içi Batı'ya tapanlar!
Sanmayın ki toprağın üstü, altından daha kıy... Devamını Gör

Sahne kurulmuştur. Dekorlar parlaktır, kürsüler pırıl pırıl, mikrofonlar ışıl ışıl. Protokolde insan hakları savunucuları, barış elçileri, evrensel değerlerin muhafızları oturmaktadır. Hepsi rolünü iyi bilen oyunculardır. Perde kalkar ve “insanlık” oyunu başlar.
Sahnenin bir köşesinde, unutulmaya mahkûm edilmiş bir toprak parçasında çocuklar ö... Devamını Gör

Hepimiz öleceğimizi biliriz,
Bir gün toprağın serinliğinde uyuyacağımızı,
Bir çiçek gibi solacağımızı,
Bir rüzgâr gibi kaybolacağımızı...

Ama öldürebileceğimiz aklımıza bile gelmez,
Bir sözümüzle,
Bir susuşumuzla,
Bir ihanete benzeyen bakışla...
Bir kalbi paramparça edebileceğimiz,
Bir umudu karanlığa gömebileceğimiz,
Bir gülüşü sonsuza... Devamını Gör

Yüreğimin acısını duysaydın,
Belki de gelirdin sessiz bir fısıltıyla,
Rüzgârın uğultusunda kaybolan sözcükler gibi,
Sana ulaşmaya çalışan bir hayalle…

Gözlerimden süzülen her damla,
Bir şiir olurdu senin için,
Ama sen uzaklarda,
Gölgen bile uğramadan geçip giden…

Her gece yıldızlara soruyorum seni,
“Gelir mi?” diye,
Ay bile sustu, gec... Devamını Gör

Ferruh Ağa'nın büyük büyük dedesi XVIII. yüzyılın ortalarına kadar Edremit voyvodalığı yapan büyük hayırsever Mehmet Ağaydı. Ağa Camii ve hemen yanında bulunan hamam da onun adına yaptırılmıştı. Çok çalışkan olmasının yanında kimi zaman islerini yoluna koyabilmek için kaba güce başvurduğu da olurdu. Sert bir mizacı altında aslında müşfik bir insa... Devamını Gör

Yeterince düş kırıklığı yaşamadık mı,
Her gülüşün ardından saklanan gölgeyi hissetmedik mi?
Sevda dedikçe kalbimiz paramparça olmadı mı,
Ve umut dedikçe avuçlarımız boş kalmadı mı?

Yollarda yürüdük, izimiz kaldı mı
Yağmurun altında, ıslanan hayallerimizle?
Kelimeler söyledik, sessizlik geri döndü,
Ve sözlerin ardında yalnızlık dans etmedi ... Devamını Gör

İntihar büyük günah olmasaydı
çoktan toprağa karışırdım,
ellerimle yıkar, kırardım her duvarı,
her nefesimi küfretmekle geçirirdim.

Gökyüzü mi? Alaycı bir katil gibi,
her yıldız bir tokat,
her ay bir hatırlatma:
“Yaşamak zorunda kalacaksın!”
Benim kanım, benim çığlığım
hiçbir önemi yok onların boş laflarında.

Karanlık, sadık bir hain ... Devamını Gör