Her sabah aynı ritüelle başlıyor gün:
Alarm çalıyor, parmaklarımız uyku sersemi hâlde “ertele” tuşuna gidiyor.
O birkaç dakikalık boşlukta huzur var aslında — dünya henüz üzerimize çullanmadı.
Ama o tuşu bıraktığımız anda, koşu başlıyor: işe, okula, yetişmemiz gereken bir yere…
Kahvemiz soğ... Devamını Gör

Her gece kimin rüyasında geziniyorum,
Bilmiyorum, belki de sizin uykularınızda…
Ama artık yoruldum sessiz gecelerden,
Bırakın uykularımı, uyuyayım biraz da ben.

Gözlerim kapanırken bir umutla dalarken,
Bir parça huzur ararken karanlıkta,
Siz geliyorsunuz, kırıyorsunuz sessizliğimi,
Uykularım parçalanıyor, düşlerim yitiriliyor.

Her yıldı... Devamını Gör

Kimse tanıdığın gibi kalmıyor,
Bir bakıyorsun gülüyor, içi sıcacık,
Bir bakıyorsun susuyor, gözlerinde buz gibi donukluk.
Zamanın elleri öyle bir değiştiriyor ki insanı,
Sanki varlığın, kendi geçmişini unutuyor.

Dün dost sandığın, bugün yabancı bir yüz,
Sıcaklığı yerini soğukluğa bırakıyor,
Ve sen anlamaya çalışıyorsun,
Nerede kayboldu o ... Devamını Gör

Ey sevgili, seninle aynı kitapları okumak isterim,
Her harfinde ruhun ateşi,
Her satırında yüreğinin yankısı saklıdır.
Sayfalar düşerken avuçlarıma,
Gözlerim seni arar, kelimeler ise sustuğunda bile konuşur.

Sen oku, ben dinlerim,
Senin sessizliğinle nefes alırım.
Zaman susar, dünya çekilir önümüzden,
Ve biz, yalnızca ruhlarımızın fısıltı... Devamını Gör

İletişim, kadrolaşmak, mesai…
Üç kelime, fakat hayatın içinden üç ayrı kavram. İlk bakışta birbirinden uzak gibi görünseler de, aslında insanın emeğini, yolculuğunu ve toplumsal düzeni özetleyen bir üçlemedir bunlar.

İletişim, insanın insan olma çabasında ilk adımdır. Bir söz, bir bakış, bir hal hatır sorma… Bunlar olmadan yol arkadaşlığı da, i... Devamını Gör

Hayat çok kısa,
Ne kadar zaman kaldı elimizde, bilmiyoruz.
Göz açıp kapayıncaya dek geçiyor yıllar,
Ve biz hâlâ örüyoruz o soğuk duvarları.

Neden bu kadar korkuyoruz birbirimizden?
Kendi kalbimizi bile hapsettik,
Sözlerimizi taş duvarların ardına gizledik,
Sevgiye açılan kapıları kilitledik.

Bir zamanlar açık olan ellerimiz,
Şimdi titr... Devamını Gör

Çayı yudumlarım yalnızlığın kıyısında,
Kitaplar açılır önümde, sessiz isyanın dilinde.
Eylül düşer yaprak gibi ruhuma,
Mavinin içine gömülürüm, denizin çağrısında.

Severim ben doğrudan, saf bir hiddetle,
Ve bilirim: adaletsizlerin dünyası bana uzak.
Her biri kendi çıkarına köle olmuş,
Her biri yalanın içinde boyun bükmüş.

Uzak dururum, ... Devamını Gör

Mert’in hayatı yıllardır aynı ritimde akıyordu. İşe gidip geliyor, eve dönüyor, akşamları sessizlikte kendini dinliyordu. Ama artık kalbinin içinde yeni bir merak vardı: “Acaba Zeynep gerçekten var mı? Eğer varsa, bir gün onunla karşılaşabilir miyim?” Bu düşünce ilk zamanlar onu korkutuyordu. Çünkü yüzünü hiç görmeden sevmişti. Ama zaman geçtikçe k... Devamını Gör

Mert bir gün defteri yanında taşıyordu. Çantasının içinde, kalbinin hemen yanı başında, bir emanet gibi saklıyordu. Gün boyu aklında sadece Zeynep’in yeni yazılarını okumak vardı. Ama iş yerinden eve dönerken kalabalık bir otobüste sıkışıklık arasında çantasının fermuarı hafifçe açıldı. Mert fark etmedi. Otobüsten indiğinde cebinde telefonunu, elin... Devamını Gör

Eylül pencerenin önünde, sabahın gri ışığında göle bakıyordu. Yıllardır peşinden sürüklediği karanlık, artık geride kalmıştı. İbrahim adalete teslim edilmişti. Babasının adı temize çıkarılmış, kasaba nihayet gerçeği öğrenmişti. Ve o, Deniz’le evlenmişti… Mutluluğu hak ettiğine kendini ilk kez bu kadar yakın hissediyordu.
Ama yine de kalbinin bir k... Devamını Gör

Sabah güneşi kasabayı gri bir sis gibi kaplamıştı. Her şey olduğundan daha sessizdi. Sanki herkes bir şeyleri biliyor ama kimse konuşmaya cesaret edemiyordu. Eylül, ormanın derinliklerinden fabrikanın yıkık görüntüsüne bakarken içindeki öfke kabardı. Babasının ölümü bir kazayla açıklanamazdı. O adamlar, bu kasabanın gölgesinde büyüyen kirli bir geç... Devamını Gör

Evet, kitabın sonuna geldik...

Ama aslında bu bir son değil; bizim hikayemizin, sevgimizin, dostluğumuzun ve kardeşliğimizin devamının sadece yeni bir başlangıcı. Makbule abla, seninle yaşadığımız her an, paylaştığımız her duygu, birlikte aşamadığımız zorluk kalmadı. Sen sadece bir abla değil, hayatımın en kıymetli “anne yarısı” oldun.
Senin me... Devamını Gör

Sessizlikte konuşur gözlerin,
Anlatır tüm saklı hislerini.
Bir bakışın yeter, anlar kalbim,
Sözsüzce büyür aramızdaki sevgi.

Her suskunluğunda bir anlam saklı,
Yorgunluğun içinde umutla dolu.
Seninle her an paylaşmak isterim,
Kalbimin sessiz, derin köşelerini.

Yorulduğumda yanımda durur,
Sıcak ellerin huzur olur.
Senin varlığın, en gü... Devamını Gör

Sessizliğin içinde konuşur kalplerimiz,
Anlam bulur sözcükler olmadan hislerimiz.
Her bakışta saklı derin bir bağ,
Seninle paylaşmak hayatın en güzel çağı.

Dostluk, sevgiyle yoğrulmuş bir bağ, Kopmaz,
güçlenir zamanla her an.
Senin varlığınla huzur bulurum ben,
Kalpten kalbe uzanan bir köprü gibi.

Yaşadığımız anılar, birlikte yazd... Devamını Gör

Zorluklar karşısında dimdik durduk,
El ele verip her engeli aştık.
Yalnız olmadığımızı bildik,
Birlikte yürüdük, birlikte güçlendik.

Seninle paylaşmak en büyük mutluluk,
Dertler hafifler, sevinçler çoğalır.
Bir dostun varlığı, hayatın anlamı,
Yanında olduğum sürece korkmam hiçbir an.

Güçlü bağlarımız, kalplerimizde saklı,
Her fı... Devamını Gör

Her anın kıymetini bilen ben,
Seninle büyüdüm, güçlendim her daim.
Yanımda olduğun için şükrediyorum,
Sen benim hayatımdaki en büyük hediye.

Destek oldun, yol gösterdin bana,
Zor zamanlarda ışık tuttun karanlığa.
Sevginle sardın, korudun beni,
Her adımda seninle daha güçlü oldum.

Sözler yetmez, anlatamam sevgimi,
Ama kalbim dolu sa... Devamını Gör

Sığındığım Liman, Dönmekten Utanmadığım Yersin
Bazı insanlar vardır, varlığıyla hayatın gidişatını değiştirir. Ne yüksek sesle konuşur ne de göze çarpan cümleler kurar. Ama sessizce yanında durur, en çok ihtiyacın olduğunda fark ettirmeden tutar elinden. İşte sen, benim için o insan oldun.
Kimi zaman hayatın yükü omuzlarıma çökerken, senin bir ba... Devamını Gör

Hayat dediğimiz şey aslında karşılaşmalardan ibaret. Kimileri gelip geçerken, kimileri içimize işler. Kalbimize bir çentik gibi kazınır, öylece kalır. İşte Makbule ablam da benim gönlüme kazınmış, ruhumun en kıymetli köşesinde taht kurmuş bir insandır. Öylesine bir abla değil, öylesine bir insan değil; onun varlığı, yokluğu düşünemeyeceğim kadar de... Devamını Gör

Bazı insanlar hayatımıza gelir ve sadece bir zaman diliminde kalmazlar; onlar hayatımıza işler, yüreğimizin bir parçası olurlar. İşte Makbule abla, benim için öyle biri. O, hayatımda sadece bir rol üstlenmedi; çoğu zaman bir anne gibi sarıp sarmaladı, bir arkadaş gibi yanımda yürüdü ve bir abla gibi arkamda dağ gibi durdu. Varlığı, gölge gibi değil... Devamını Gör

Makbule ablam, hayat denen bu karmaşada en büyük şanslarımdan biri. Onun varlığı, zorlukların üstesinden gelmek için bana güç veriyor. Yanında olduğumda, dünyadaki bütün sıkıntılar hafifliyor, sanki yüreğim huzura kavuşuyor. Her ne yaşanırsa yaşansın, onun samimi sevgisi ve desteği, en karanlık günlerimi bile aydınlatıyor.
O sadece bir abla değil,... Devamını Gör