Kasabanın merkezindeki olayların yankısı hâlâ sürüyordu. Eylül’ün ifşaları Aslanbey ailesini köşeye sıkıştırmıştı ama bu sadece sessiz bir fırtınanın habercisiydi. Kasaba halkı öfkeliydi, fakat kimse Aslanbeylerin kolay kolay yenileceğini düşünmüyordu. Onlar sadece zengin değildi, kasabanın tüm karanlık geçmişini ellerinde tutuyorlardı.
Eylül, g... Devamını Gör

Sabah güneşi kasabayı gri bir sis gibi kaplamıştı. Her şey olduğundan daha sessizdi. Sanki herkes bir şeyleri biliyor ama kimse konuşmaya cesaret edemiyordu. Eylül, ormanın derinliklerinden fabrikanın yıkık görüntüsüne bakarken içindeki öfke kabardı. Babasının ölümü bir kazayla açıklanamazdı. O adamlar, bu kasabanın gölgesinde büyüyen kirli bir geç... Devamını Gör

Eylül, fabrikanın paslı kapısından içeri adım attığında ağır bir çürüme kokusu burnunu yaktı. Zemin kırık camlarla ve paslanmış metal parçalarıyla kaplıydı. Duvarlarda siyaha dönmüş nem lekeleri, yılların terk edilmişliğini anlatıyordu. Ama en korkutucu olan, bu kadar eski ve ıssız bir yerde sanki biri nefes alıyormuş gibi bir uğultunun yankılanmas... Devamını Gör

Eylül sabah uyandığında gece gördüğü siyah camlı arabayı hatırladı. Kimdi bunlar? Babasının ölümünü örtbas edenler mi, yoksa Leyla’nın cinayetinin peşindeki kişiler mi? Cevabı bulmak için tek yol, babasının işaret ettiği tüneldi.
Çantasına fener, defter ve babasından kalan eski çakı bıçağını koydu. Yağmur tekrar başlamıştı. Gölün kuzey yakasına, h... Devamını Gör

Eylül, gölden aldığı fotoğrafı defalarca inceledi. Babasının gülümsemesi bu fotoğrafta farklıydı; gözlerinde bir huzur değil, bir sır saklıydı. Yanındaki kadın ise belli ki yıllar öncesinden kalma bir yüzdü, ama kimdi?
O gece uyumadı. İnternette o kasaba evini aramaya çalıştı, ama bulamadı. Fotoğraftaki evin penceresinde belirsiz bir gölge olduğun... Devamını Gör

Gece boyunca gözünü kırpmadı Eylül. Aynadaki parmak izleri, birisinin odasına girdiğinin kanıtı gibiydi. Ama kapılar kilitliydi, pencereler kapalıydı. “Biri bana oyun oynuyor,” diye fısıldadı kendi kendine.
Sabah olduğunda, babasının ölümünden kalan tek iz olan eski defteri eline aldı. Defterin ilk sayfasında garip bir cümle vardı:
“Göl, konuşurs... Devamını Gör

MİSLİNA'NIN VASİYETİ VE MİRASI

Üç Emanet

Emanet.. Nerede Saklı.. Açmanın Şartı

1. Mor Eşarp;

Annemin sandığında en dipte kokusu hala üzerinde İlk çocuğun doğduğunda gözyaşlarını dindirmek ve ona güç vermek için bağla Bilsin ki o eşarp nesiller boyu süren bir umudun yadigarıdır

2. Yarım Şiir;

Babamın yıpranmış defteri sayfa 47 ke... Devamını Gör

FIRAT:“Çocukluğum sular altında kaldı.”
TUNA:“Umudum dondu peron 3’te.”
BOĞAZ:“Yüreğim vapur düdüklerine takıldı.”
NECKAR:“İyileşmek, her sabah yeniden doğmakmış...”

BEN MİSLİNA – GÖLGELERİN MİRASÇISI

Şimdi ben büyükanneyim,
Torun soruyor: “Oma, wer war Opa?”
(Büyükanne, dedem kimdi?)
Götürdüm onu zeytin ağacına –
Üç hikâye... Devamını Gör

"Mislina'm,

- Dil öğren: Her dil, yeni bir dünya demektir. Annenin Arapça ninnileri seni hayata bağladı.
- Toprak taşı: Gittiğin her yere memleket toprağı serp. Köksüz ağaç devrilir.
- Gözyaşını saklama:Ağlayamayan erkek değil, insan olamamış demektir."


"Bil ki:
1. Mezarlıklar ölülerin değil, unutanların ses... Devamını Gör

BABAMIN DİZDİĞİ İNCİLER: HAYATA DAİR 7 ÖĞÜT

1. "Acıyı Toprağa Ekmeyi Öğren"

"Kızım, büyük acılar zeytin çekirdeğine benzer. Sert kabuğunu kırıp toprağa ekersen, bir gün yağ olur sofralara şifa verir. Anneni kaybettiğimiz o gece, senin beşiğinin altına bir çekirdek gömdüm. Heidelberg'deki o ağaç işte o tohumdan çıktı."
... Devamını Gör

Neckar nehrine bakarken,
Torunum Lina sordu:
"Oma, warum weinst du?(Büyükanne neden ağlıyorsun?)
Gözlerimde yansıyor:
- Serakib'in yıkık evleri
- İstanbul'un hüzünlü limanı
- Bükreş'in karlı parkları

Heidelberg Kalesi'nden
Düşen güneş ışığı,
Mezar taşlarımızı ısıtıyor.
Babamın kitabesinde yazar:
"Hier ruh... Devamını Gör

3. "Yabancı Dil"
```
Bu şehirde yağmur bile başka türlü yağıyor,
Mislina okuldan "Vater" diye sesleniyor.
Ben hâlâ "Baba" diye dönüyorum arkamı -
Boş sokaklarda kayboluyor sesim.
Öğrendim ki:
Vatan;
Kaybettiğin sevdiğinin dilinde saklıymış...
```
(El yazısı ek: "Arapça kursundan dönüş... Devamını Gör

2. "Üçüncü Ay"
```
Yastığın kokusu giderek siliniyor Seher'im,
Her sabah biraz daha çalıyor alarmın acımasız sesi.
Mislina dün "Anne nerde?" diye sordu,
Ben "Bulutların arkasında" dedim,
Çocuk inandı.
Peki ya ben?
Ben ki yalanı bile özleyecek kadar açım sana...
```
(Sayfa altı notu: "Mi... Devamını Gör

Bahçemdeki meşe ağacının dalları, alacakaranlıkta gümüşi bir tül gibi sallanıyordu. Ay ışığı, zakkumun beyaz çiçeklerine değdiğinde, annemin gençlik fotoğraflarındaki parıltıyı hatırlattı bana. Torunum Lina, dizlerimin dibine çömeldi. Minik parmağıyla Arapça harfleri izliyordu:

"Büyükanne, bu 'elif' niye yalnız duruyor?"

Yağ... Devamını Gör

*(Mislina'nın Tamamladığı sayfalar Nihai Bölüm)*


Babama veda ettiğim o sabah, hastane penceresinden düşen yağmur damlaları sanki zamanın gözyaşlarıydı. Soluk parmaklarıyla son kez annemin fotoğrafını okşadı. "Artık onu göreceğim," derken, sesindeki huzur odanın her köşesine sinmişti. Monitörlerin düz çizgisi karşısında, çocukken... Devamını Gör

Zamanın Saçlardaki Sırrı
Mislina 13 yaşına bastığında, o gün ayna karşısında ıslak saçlarını tararken nefesim kesildi. Kestane renkli dalgalar, banyo penceresinden süzülen sabah ışığını yakalayışıyla parlıyordu… Tıpkı Serakib'te, o ilk buluşmamızda, İdlib'in güneşi senin saçlarına vurup onları altın rengi bir tül gibi aydınlattığında hissettiğim... Devamını Gör

"Bükreş'te Geçen İlk Ay: Kanayan Bir Kalple"

Bükreş bana soğuk davrandı o ilk ay. Her sabah uyandığımda, yastığım ıslaktı. Pencereden içeri süzülen gri ışık, Seher'in olmayışını her gün yeniden hatırlatıyordu bana.

İlk Hafta: Kaybolmuşluk
Kaldırımlarda yürürken ayaklarım tökezliyordu. Sanki Seher, her köşe başında bana el sallay... Devamını Gör

يا سَهَرَ العُمُرِ..
(Ey ömrümün Seher'i..)

كَيْفَ أَقُولُ لِلرِّيحِ..
أَنَّكِ رَحَلْتِ؟
وَالعُيُونُ تَنْتَظِرُ..
ضَوْءَكِ فِي المَطَرِ..

"يَا زَمَنًا قَاسِيًا"..
هَذِهِ الأَحْضَانُ..
تَحْتَضِنُ الظِّلَالَ..
وَالأَوْجَاعُ تَمْلَأُ الأَسْقُفَ!

فِي كُتُبِ اللُّغَةِ..
أَجِدُ حُرُوفَكِ..
تَبْكِي مَعِي... Devamını Gör

Sınıfa girdiğimde, tahtaya yazdığım ilk kelime "حُب" (aşk) oldu. Ellerim titriyordu. Öğrencilerim - çoğu Romen, birkaçı Ortadoğulu - meraklı gözlerle bana bakıyorlardı. "Bu kelime, Türkçede 'sevgi' demek," dedim sesim kısılarak. İçimden ekledim: Seher'in dilinde "ölümsüz" demek...

Ders sırasında pencereden süzüle... Devamını Gör

Romanya'ya Uzanan
Gölge

O ilk hafta cehennemi yaşadım. Seher'in yokluğu, İdlib'in füzeleri gibi patlıyordu içimde. Evin her
köşesi onu haykırıyordu. Kahve fincanındaki kurumuş dudak izi, koltukta unutulmuş yeşil hırkası,
dolapta asılı, hâlâ katlanmamış mor eşarbı, duvarda duran saati… Hepsi bana ihanet ediyordu.
Sanki zaman onunla durmuştu. ... Devamını Gör