Dicle’nin serin sularında
Binlerce tarih akıyor sessizce,
Taş taş üstüne düşerken zamanın
Anlatır On Gözlü Köprü, sabırla ve gizlice.

Her göz bir hatıra, her kemer bir efsane,
Asırlar boyu baktı aşkı, savaşı, barışı;
Ay ışığı vurduğunda taşlarına
Diyarbekir fısıldar geçmişi,
Ve göğe yükselir bir dua gibi.

Ayak bastığın her taşın altınd... Devamını Gör

İntihar büyük günah olmasaydı
çoktan toprağa karışırdım,
ellerimle yıkar, kırardım her duvarı,
her nefesimi küfretmekle geçirirdim.

Gökyüzü mi? Alaycı bir katil gibi,
her yıldız bir tokat,
her ay bir hatırlatma:
“Yaşamak zorunda kalacaksın!”
Benim kanım, benim çığlığım
hiçbir önemi yok onların boş laflarında.

Karanlık, sadık bir hain ... Devamını Gör

Bazen uzaklara dalıyorum,
Ve seninle geçirdiğimiz o anlar…
Birer hançer gibi saplanıyor ciğerime.
Özlem var içimde, acıtan, yakıp geçen;
Sitem var, donmuş bir kılıç gibi keskin,
Ama kimse bunu bilmiyor, kimse dokunamıyor.

Neden her şey bu kadar zor olmak zorunda?
Duygular neden esir gibi zincirlenir?
Senin gülüşün bir zamanlar yuvamken,
... Devamını Gör

Seninle konuşmak istediğim o kadar çok şey var ki,
Ama sen, duvar ördün aramızda, sessizliğin karanlık bir kaleye dönüştü.
Her kelimem bir hançer, her cümlem bir kurşun,
Ama sen artık dinlemiyorsun; varlığım sana yük, sözlerim boş bir gürültü.

İçimde bir tufan, senin sustuğun her saniye büyüyor,
Ve ben, yutkunurken kanayan dudaklarımın acısı... Devamını Gör

Sözlerinizi kandırmak kolay,
Ama kalbimiz her şeyi unutur mu sanıyorsunuz?
Yalanlarınız bir gölge gibi sürüklenir gecemizde,
Ama ruhumuzun derinliği, sessiz bir fırtına gibidir.

Bizi aldatmayı denediniz,
Kelimelerinizle ördünüz duvarlar,
Ama her taş, her boş cümleniz
İçimizde bir ateş yakar,
Ve unutulmayan yaralar, bir silah gibi bekler.
... Devamını Gör

Herkes kendini düşünürken,
Dünya bir aynadır, yüzü dönük bize.
Sözler kirli, bakışlar yalan,
Ve sen sorarsın: “Kime güveneceğiz?”
Karanlıkta parlayan tek ışık yok,
Bir el uzatmak cesaret ister,
Ama herkes kendi yolunda,
Kendi çıkarında, kendi korkusunda.

Kalbimiz sertleşir,
Çünkü umut kırılır,
Güven un ufak olur,
Ve her dost, bir gün d... Devamını Gör

Gözlerimin içindeki bir devletsin sen,
Binaları yıkılmayan, ama ruhları sarsan,
Her sokağında ayrı bir devrim var,
Ve her devrim, bir öfke tufanı gibi doğar.

Senin caddelerinde silah yok,
Ama fikirler patlıyor,
Sessizlik bile isyanın yankısıyla çınlıyor,
Ve sokak lambaları, geceyi aydınlatmak için değil,
Özgürlük marşını alevlendirmek içi... Devamını Gör

Elveda güzel hayat!
Çok güzeldin… ama fırtına gibi,
Yıktın, parçaladın, küle çevirdin her anımı.

Her gülüşün hançer,
Her dokunuşun ihanetle dolu…
Sen güzeldin, evet,
Ama güzelliğin acıdan başka bir şey değildi.

Çabuk bitti, çünkü güzellik uzun yaşamak için yaratılmaz!
Seninle her an bir savaş,
Sevgi bir bomba, umut bir tuzak,
Ve ben h... Devamını Gör

“Kanlı Ay” terimi, genellikle tam Ay tutulması sırasında Ay’ın kırmızımsı bir renge bürünmesini tanımlar. Bu olay, astronomik bir fenomendir ve doğa bilimleriyle açıklanabilir. Kanlı Ay, halk arasında kimi zaman kötü alamet, felaket habercisi veya önemli bir değişim işareti olarak yorumlansa da, modern bilim açısından tamamen doğal bir olaydır.

... Devamını Gör

Ey şâh-ı diyarlar, Diyarbekir, nice kudret mekânı,
Tarih kokan duvarların, yüce medeniyetin pâk kânı.
Surlarıyla göğe yükselmiş kudretin nişânesi,
Her köşesi hatıra, her taşında bir hikâye saklıdır.

Mardin’den Musul’a, Mezopotamya’nın bağrında,
Serin Dicle nehri akıp gider şâhane.
Kervanlar geçmiş, fatihler gelmiş,
Ama sen dimdik durmuşsun... Devamını Gör

Milenyum çağında bir sıdıkayım ben,
Zamanın acımasız ritmi arasında savrulan,
Ama dimdik duran bir ağaç gibi, köklerim toprağa sıkı sıkıya bağlı.
Her yaprağım geçmişin acısını taşır,
Ama her dalım, geleceğe umutla uzanır.

İnsanlar maskeler takar,
Sahte gülüşler serper çevresine,
Ama ben, gözlerimde gördüğüm gerçeği konuşurum,
Sessizliğiyl... Devamını Gör

Yüz yirmi dört bin peygamber geldi insanlık için,
Gökte yıldız gibi parlayan,
Yeryüzünde fırtına gibi esen…
Ama hâlâ düzelmediler, hâlâ aynıydı insan.

Habil ve Kabil’den beri
Kan aktı toprağa,
Kıskançlık, öfke ve hırs
İnsanın damarlarında dolaştı.
Biri masumdu, biri kinle yanıyordu,
Ve tarihin ilk çığlığı
Bugün hâlâ yankılanıyor göklerd... Devamını Gör

Yaşamak!
Bir kılıç gibi iner yüreğime,
Bir ateş gibi kavurur damarlarımı.
Her gün bir meydan savaşıdır bana,
Her gece bir yenilgi,
Ve sabah, yeniden kalkıp kalkan kuşanmak…

Ben, usta!
Taşla yoğruldum, demirle sınandım,
Terimden yollar, gözyaşımdan ırmaklar yaptım.
Ellerimde nasır, alnımda çizgi,
Hepsi bu ömrün imzası oldu.

Ama sor ba... Devamını Gör

Kitaplığım benim hazinem,
Sessiz bir saray, yumuşak gölgelerle örülmüş.
Her raf, bir zaman tüneli,
Her sayfa, saklı bir hazineye açılan kapı.

Tozlu ciltlerin arasında
Gizlenmiş yüzlerce hayat,
Binlerce duygu ve düşünce
Kendi sessiz krallığında yaşar.

Kalın ciltli romanlar,
Düşlerin ve fırtınaların bekçileri;
Şiirler, ruhumun aynası,
... Devamını Gör

Kara taşlarla örülmüş bir destandır Diyarbakır,
Her duvarında bin yılın yankısı,
Her surunda bir milletin nefesi gizli.

Güneş kavurur o taşları yazın,
Ama taşlar ateşe alışkın;
Çünkü nice yangınlardan,
Nice yıkımlardan geçerek dimdik kalmışlar.

O kara taşlar, yalnızca taş değildir,
Onlar bir şehrin alnındaki kara yazı,
Bir halkın göğe ... Devamını Gör

Beni görmeye çalışmana gerek yok,
Sırf beğenilmek için solumam havayı.
Onu etkilemek gibi bir derdim yok,
Çünkü zaten oldum, tamamlandım, dimdik ayaktayım.

Her bakışım bir meydan okuma,
Her sessizliğim bir isyan.
Kelimelerimi süslemem,
Aynalara ihtiyacım yok, yansıtmaya gerek yok!

Olduğum halimle yeterince etkileyiciyim,
Kimsenin onayı... Devamını Gör

Ölüler ölümü bilmez!
Toprak yutar onları,
Taş gibi soğuk, sessiz, un ufak olmuş!
Ama biz… biz yaşıyoruz ve her anı yakıyoruz!

Ölüm!
Sen alçak, sen sinsisin!
Her nefeste tokadını indiriyorsun yüzümüze,
Her adımımızda takip ediyor, gülüyorsun acımıza!
Ama unutma… biz yaşayanlar,
Biz öfkeyi damarlarımızda taşırız!

Gözlerimizde bir ateş v... Devamını Gör

Adın dudaklarımdan düşerken, içimde bir volkan patlıyor.
Sen gittin… ve dünya yerinden oynamış gibi sarsıldı,
Ama en çok ben…
Kırık kemiklerimle, yanmış kalbimle ayakta durmaya çalışıyorum.

Her hatıran, bir hançer gibi saplanıyor ruhuma,
Ve ben, her saplanışta nefretimin ateşini körüklüyorum.
Senin yokluğun, beni yutacak bir boşluk değil,
... Devamını Gör

Yanımda durman için çok savaştım,
Her gün, her an, her nefeste.
Kelimelerim zincir oldu sana,
Bakışlarım yalvaran bir çocuk gibi.

Ama sen gittin,
Sessiz ve ani,
Bir gölge gibi süzüldün uzaklara.
Ve ben kaldım,
Ellerimde boşluk,
Kalbimde eksik bir yer,
Savaşlarımın ardında kalan yorgunlukla…

Ne kadar tutunsam da ellerim sana,
Rüzgâr ... Devamını Gör

Yavuz, defteri eline aldığında parmakları sayfalardaki yıpranmış kenarları usulca yokladı. Her satırın, Ahmet’in nefesinden, gözlerinden ve o günlerin gölgelerinden bir iz taşıdığını biliyordu. Masanın üzerindeki küçük lambayı açtı, odanın loşluğunda kaleminin ince ucu sayfaların üzerinde gezmeye başladı.
“Baban kelimeleri sıradan biri gibi yazmam... Devamını Gör