Bazen insanın elinden,
Sadece ağlamak gelir…
Ne kelimeler yetişir hâline,
Ne de bir omuz bulur yaslanmaya.

İçinde yankılanır bir sızı,
Sanki dünya susmuş da,
Senin kalbin konuşuyordur sadece…
Kırık, kimsesiz, sessizce.

Anlatmak istersin ama,
Her cümle eksik kalır,
Her “iyiyim” bir yalan olur,
Her nefes biraz daha yakar içini.

Bir ... Devamını Gör

Affetme yaşı vardır,
Bir yaştan sonra kalp yorulur,
Ne kadar iyi olursa olsun insan,
Bazı kırıklar artık tutmaz, durulur.

Bir zamanlar “olsun” derdik,
Gözyaşını gülümsemeye karıştırarak,
Şimdi “olsun” demek bile can yakıyor,
Çünkü her şeyin bir ömrü var, affın da.

Affetmek kolaydı gençken,
Kalp genişti, umut boldur o vakit.
Ama yaş al... Devamını Gör

Kimseye alışmaya çalışmayın,
Çünkü alışmak, sessiz bir zincirdir.
Her sevda, bir pranga takar bileğe,
Ve çözülmek, yıllar ister yürekten.

Bir sesine, bir gülüşüne alışırsın,
Sonra sessizlikle imtihan olursun.
Bir kokusuna, bir bakışına bağlanırsın,
Sonra yokluğunda boğulursun.

Alışmak kolaydır, insan unutur kendini,
Unutmak zor, çünkü ... Devamını Gör

Her sabah aynı ritüelle başlıyor gün:
Alarm çalıyor, parmaklarımız uyku sersemi hâlde “ertele” tuşuna gidiyor.
O birkaç dakikalık boşlukta huzur var aslında — dünya henüz üzerimize çullanmadı.
Ama o tuşu bıraktığımız anda, koşu başlıyor: işe, okula, yetişmemiz gereken bir yere…
Kahvemiz soğ... Devamını Gör

“Hiç kimse olmak…” İnsanın aklına ilk, bir eksiklik, bir yokluk, bir kayıp gibi geliyor değil mi? Oysa şu içinde debelendiğimiz çağa baktığımızda, asıl trajedi “herkes” olmaya, “bir şey” olmaya mahkûm edilmiş olmamız. “Hiç kimse” olabilmek, belki de en büyük lüks, en derin isyan.

Çünkü şimdi herkes bir “şey”. Sosyal medyanın ışıltılı vitrinlerin... Devamını Gör

Bir sesin kalır duvarlarda yankı diye,
Bir kokun kalır yastığın ucunda geceye.
Ne kadar unuturum desem de,
Bazı anılar ölmez, sadece susar içimde.

Gidişin bir ölüm gibiydi
Ama mezar taşı yoktu,
Sadece sessizlik vardı ardından,
ve ben, nefes almayı unuttum o günden sonra.

Bir yanım hâlâ seni bekliyor,
Kapı çalınsa sen sanıyorum hâlâ,
O... Devamını Gör

İyi adamlar yalnızlıktan ölür,
Sessizlik kemirir içlerini,
Her kapı kapalı, her sokak boş,
Gözlerinde kaybolmuş bir dünya.

İyi kadınlar bakar gökyüzüne,
Kötü adamların balkonundan,
Yıldızlar altında gizli bir hüzün,
Kalplerinde eksik bir sevda yankısı.

Bir yanda yalnızlığın soğuk nefesi,
Diğer yanda arzuların gölgesi,
İyiyle kötü birb... Devamını Gör

Bir sessizlik var gözlerinde,
Ama ben orada fırtınalar duyuyorum.
Bir umut var derininde,
Ben o umudu avuçlarıma koyuyorum.

Kelimeler eksik kalıyor bazen,
Ama bakışların… onlar anlatıyor.
Korkularımın üzerine güneş doğuyor,
Her baktığında, içim yeniden doğuyor.

Bir adım atacak kadar yürek bulamazken,
Senin gözlerinde buluyorum cesareti... Devamını Gör

Ölüm bulaşıcı değil,
Ama herkesin sırası var.
Bir nefes eksilince,
Bir başka ciğer yanar.

Toprak kimseyi ayırmaz,
Taş herkesin adını unutur.
Bir çiçek çıkar mezar taşından,
Rengi hayattan, kokusu yokluktan olur.

Korkma, ölüm seni çağırmaz,
Zaman geldiğinde kendin gidersin.
Ne erken, ne geç tam vaktinde,
Kendi adımın yankısıyla sessiz... Devamını Gör

Gittikçe ağırlaşıyor hiçlik duygusu,
Ama her ağırlık, içinde bir tohum saklar.
Omuzlarımı yıpratsa da sessizce,
Ruhum direncini keşfeder zamanla.

Boşluklar korkutuyor belki,
Ama sessizlik, yol gösterir bazen.
Her karanlık an, ışığın habercisi,
Ve her düşüş, yeniden kalkmanın başlangıcıdır.

Hiçlik ağırdır, evet,
Ama içinde saklı bir güç... Devamını Gör

Bir erkek, gerçek anlamıyla sevdiyse bir kadını,
O ilk dokunuşun izini taşır hep yüreğinde.
Gözlerinin rengi, sesi, gülüşünün kıvrımı,
Zaman silse de hatırlardan, kalpte kazılı kalır.

İlk sevda, en derin yaradır bazen,
Ama aynı zamanda en saf, en gerçek olanıdır.
Ne başka bir yüz onu unutturabilir,
Ne geçen yıllar, ne mesafeler…

Çünkü b... Devamını Gör

Yazmıyorum diye özlemedim sanma,
Her satır kalbimde, her kelime kanla.
Kalemin sustuğu yerde gözler konuşur,
Sessizlik bile adını fısıldar bana.

Uzak durmak zorunda bıraktın beni,
Kalbim sana koşar, yollar zincirli.
Ne mesafe engel oldu ne de zaman,
Aşk dediğin yara, gizlenir derinde.

Kalemim düşse de gönlümde yazılısın,
Her nefeste gi... Devamını Gör

Aldığın nefes ciğerini acıttığında,
O zaman konuşuruz, sözlerimiz yanar dudaklarımızda.
Şimdi değil, şimdi yaran yarama denk değil,
Kalbimin derinliklerinde biriken acılar var hâlâ.

Her adımın izi düşer yüreğime,
Her sessizlik bir hançer gibi saplanır ruhuma.
Sabretmek gerek, beklemek gerek,
Zira her yara, kendi zamanında açığa çıkar hakik... Devamını Gör

Her gece kimin rüyasında geziniyorum,
Bilmiyorum, belki de sizin uykularınızda…
Ama artık yoruldum sessiz gecelerden,
Bırakın uykularımı, uyuyayım biraz da ben.

Gözlerim kapanırken bir umutla dalarken,
Bir parça huzur ararken karanlıkta,
Siz geliyorsunuz, kırıyorsunuz sessizliğimi,
Uykularım parçalanıyor, düşlerim yitiriliyor.

Her yıldı... Devamını Gör

Biraz kırgınım, biraz yorgunum,
Gözlerimde suskunluğun izleri var.
Sar beni, söz ağlamayacağım,
Sessizlikte bile kalbim sana sarar.

Rüzgar gibi geçip giden günlerin ardından
Bir damla huzur istiyor ruhum.
Yorulmuş ellerim, kırılmış düşlerim,
Senin sıcaklığında eriyor yorgunluğum.

Beni anlamak zor değil,
Sadece dur, dinle ve sar…
Dünya... Devamını Gör

Bir gün bana çok yazmak isteyip de,
Sözcüklerin boğazında düğümlenirse,
Telefonun ekranı gözlerinle dolar,
Ama parmakların susmayı seçerse...

Profilini siyaha boya o gün,
Ben anlarım; kelimeye gerek yok.
Sessizlik de konuşur bazen,
Renkler bazen sözden daha çok.

Bana yazamadığın cümleleri,
Gece yıldızlara emanet et.
Belki rüyamda doku... Devamını Gör

İçime düşen en ufak bir şüphe,
Kâğıttan daha sağlam bir kanıttır,
Çünkü kalbin görür, gözün göremez,
Sezgi bazen en büyük tanıktır.

Kelimeler oyun olur dudaklarda,
İmzalar silinir zamanın sayfalarında,
Ama içimde kıpırdayan o kuşku,
Asla sığmaz kâğıtların dar raflarına.

Bir bakış yeter bazen, bir sessizlik,
Gerçek, suskunluğun içinde s... Devamını Gör

Bir yol var önünde, karanlık ve ince,
Her adımda gölgen büyür, yüreğin sessizce.
Bir umut kırıntısı, bir de bitmeyen sancı,
Ya ölüm bekliyor seni, ya da tek başına kalmanın acısı.

Kırılmış aynalar gibi düşlerin paramparça,
Her köşede bir sessizlik, her duvarda hatıra.
Bir dost eli ararsın, uzanmaz kimse sana,
Zaman ağır bir yük, gece sabah... Devamını Gör

Kızlar, kristal yollar boyunca ilerlerken, şehir merkezine doğru yükselen devasa bir kule fark ettiler. Kule, diğer binalardan farklı olarak tamamen ışık ve enerjiyle inşa edilmişti; üst kısmı bulutlara kadar uzanıyor, tabanı ise yerden yükselen enerji sütunlarıyla sarsılıyordu. Kristal şehir sakinleri kuleye yaklaşmıyor, etrafında bir tür sessiz... Devamını Gör

Kristalden yayılan ışık, gölgenin karanlığına çarpınca bütün salon bir anda sarsıldı. Duvarlardaki taşlar çatırdadı, tavandan damlalar düşmeye başladı. Dört kız sembollerini sıkıca kavramış, ellerinden çıkan ışığı birleştirmişti. Ama gölge, onların ışığına karşı koyarken, zihinlerine daha derin darbeler vuruyordu.
Zeynep’in gözlerinin önüne babası... Devamını Gör