Bir duvar karşımda Kaya gibi sağlam,kayadanda sağlam.Ve ben oturmuş saatlerce o duvara kendimi anlatıyorum.Beni anlaması için.
-Duyuyor musun beni duvar,beni anlıyor musun,bak bende açtığı yaralar bunlar,bak işte canım tam olarak bu kadar çok yanıyor,beni sarıp sarmalayıp yaralarımı iyileştirir misin duvar?
Ses yok!
-Hey duvar sana söylüyorum du... Devamını Gör

Göz alıcı elbiseler, kusursuz görüntüler, zarif endamlar… Bir sergi salonundayız sanki. Dışarıya yansıyan her bir kare, bir sanat eseri titizliğinde düzenlenmiş, parlatılmış ve sunulmuş. Her yer, bir mükemmellik yalanının parlak ambalajıyla kaplı. Oysa bu ihtişamlı perdenin hemen arkasında, toplumun ruhunda kanayan, derin bir yara var. Bu, anlamı... Devamını Gör

Kızlar, kristal yollar boyunca ilerlerken, şehir merkezine doğru yükselen devasa bir kule fark ettiler. Kule, diğer binalardan farklı olarak tamamen ışık ve enerjiyle inşa edilmişti; üst kısmı bulutlara kadar uzanıyor, tabanı ise yerden yükselen enerji sütunlarıyla sarsılıyordu. Kristal şehir sakinleri kuleye yaklaşmıyor, etrafında bir tür sessiz... Devamını Gör

İçimde, çağın gürültüsüne karışıp kaybolmayan kadim bir isyan yankılanıyor. Bu, sadece benim değil; kalbi hâlâ haya, edep ve ananenin asil sızıntısıyla atan herkesin çığlığıdır. Gözlerimizin önünde, adına "dijital çağ" dediğimiz o devasa sahne, toplumsal ruhumuzun ipliklerini çeken, ahlakımızın kumaşını lime lime eden bir çürümeyi ser... Devamını Gör

Tapınaktaki ışık hüzmesinin içinde, dördü birbirine sıkıca tutunmuştu. Harita parçaları, defter ve taş, hepsi birlikte parlıyordu. Şeyma Nur, taş tablete dokunduğunda eski yazıtlar yavaşça okunaklı hâle geldi:
“Dört kalp birleşirse, hazinenin gerçek gücü açığa çıkar.”
Sefa Nur, derin bir nefes aldı:
— Yani… biz dört kişiyiz. Birleşmezsek kimse a... Devamını Gör

Evet geziyorum!
Adım atmamışken hayallerimin kıyısına. ..
Doluşuk peynir isimli geminin bulunduğu
Gıybet denizinde!
Oturduğum bir yer sofrası vardı,
Ama bu sefer menüde,
Münzevi edilmiş,
Bir alo bile denmemiş,
Denizden çıkarılan bi yûnus vardı!
O yûnusun ağı bi somun ekmek miydi?
Yoksa bu kanlı denizden yûnusun ağzına;
Bir felek yol tut... Devamını Gör

Bana öyle babalık ettin ki,
Yolumu aydınlattın karanlıkta,
Her sözün bir rehber,
Her dokunuşun bir güven limanıydı.

Senin gölgen altında büyüdüm,
Düşlerimi senin ellerinle ördüm,
Ve hiç kimseye bakıp
“Keşke benim babam olsaydı” demedim.
Çünkü sen, benim her şeyim oldun.

Güç verdin bana fırtınalarda,
Cesaret verdin yıkıldığım anlarda,
... Devamını Gör

Ferruh Ağa'nın büyük büyük dedesi XVIII. yüzyılın ortalarına kadar Edremit voyvodalığı yapan büyük hayırsever Mehmet Ağaydı. Ağa Camii ve hemen yanında bulunan hamam da onun adına yaptırılmıştı. Çok çalışkan olmasının yanında kimi zaman islerini yoluna koyabilmek için kaba güce başvurduğu da olurdu. Sert bir mizacı altında aslında müşfik bir insa... Devamını Gör

Kalbim elli yerden su alıyor,
Bir gemi gibi, fırtınada parçalanmış,
Her dalga içimdeki yaraya çarpıyor,
Her sızı beni biraz daha karanlığa bırakmış.

Yama tutmaz olmuş artık gönül tahtası,
Ne ipler bağlar, ne çiviler tutar,
Bir bakışla kırılmış bütün direklerim,
Bir sözle dağılmış umut rüzgârım.

Her bir delikten sızan su,
Bir anının ağı... Devamını Gör

Milenyum çağında bir sıdıkayım ben,
Zamanın acımasız ritmi arasında savrulan,
Ama dimdik duran bir ağaç gibi, köklerim toprağa sıkı sıkıya bağlı.
Her yaprağım geçmişin acısını taşır,
Ama her dalım, geleceğe umutla uzanır.

İnsanlar maskeler takar,
Sahte gülüşler serper çevresine,
Ama ben, gözlerimde gördüğüm gerçeği konuşurum,
Sessizliğiyl... Devamını Gör

İnsana ihtiyacım vardı,
Gözyaşımı paylaşacak değil,
Beni düşerken yakalayacak birine.

Rüzgârlar koparken omuzlarımda,
Ve dünya titrerken ayaklarımın altında,
O, dimdik duracak yanımda;
Kökleri toprağa sağlam,
Yüreği ateşle dövülmüş,
Ve bakışlarıyla karanlığı delen biri.

Fırtınalar üzerime çökerken,
O, sağlam bir kale gibi duracak.
Ne... Devamını Gör

Kara taşlarla örülmüş bir destandır Diyarbakır,
Her duvarında bin yılın yankısı,
Her surunda bir milletin nefesi gizli.

Güneş kavurur o taşları yazın,
Ama taşlar ateşe alışkın;
Çünkü nice yangınlardan,
Nice yıkımlardan geçerek dimdik kalmışlar.

O kara taşlar, yalnızca taş değildir,
Onlar bir şehrin alnındaki kara yazı,
Bir halkın göğe ... Devamını Gör

Adın dudaklarımdan düşerken, içimde bir volkan patlıyor.
Sen gittin… ve dünya yerinden oynamış gibi sarsıldı,
Ama en çok ben…
Kırık kemiklerimle, yanmış kalbimle ayakta durmaya çalışıyorum.

Her hatıran, bir hançer gibi saplanıyor ruhuma,
Ve ben, her saplanışta nefretimin ateşini körüklüyorum.
Senin yokluğun, beni yutacak bir boşluk değil,
... Devamını Gör

Kıyıda kalanların görebileceği bir aşktı bu
Sessizliği sevenlerin durdurduğu ve yalnızların mesken tutacağı bir yerde duracaktı
Belirsizlik ilk defa bu kadar ilgi çekici hale gelecekti
Yorgunluk artık süzülecek, karanlık çekilecekti
Genişliği anlaşılamayan buğu, edilmeyen bir yemin gibi yok olacaktı
Hevessiz görünmenin izleri gün geçtikçe s... Devamını Gör

Mert sabah işe giderken kalabalığın arasına karıştı. İnsanlar telaşla yürüyordu, kahkahalar, konuşmalar, araba sesleri birbirine karışıyordu. Ama o bir anda kalabalığın içinde çok tanıdık bir fısıltı duydu. “Mert…” Ses o kadar gerçekti ki irkildi, arkasına döndü. Ama kimse yoktu. Sadece tanımadığı yüzler, aceleyle yürüyen yabancılar… Yine de kalbi ... Devamını Gör

SABAH

Öyle bir sabah gelecek, Soluklanıp durduğumuz şu gecenin sonunda. Bir ışık süzülecek ufuktan, Veren müjdeyi bitmeyen hüznün sonunda.

Zulmün çarkı döne döne, Kırılıp parçalanacak bir sabah vakti. Demirin,ateşin ve kinin yerine, Bir tomurcuk ışığın filizleneceği.

Karanlık çekip gidecek utana utana, Gölgeler silinip kaybolacak. Her bir ... Devamını Gör

Yavuz, defteri eline aldığında parmakları sayfalardaki yıpranmış kenarları usulca yokladı. Her satırın, Ahmet’in nefesinden, gözlerinden ve o günlerin gölgelerinden bir iz taşıdığını biliyordu. Masanın üzerindeki küçük lambayı açtı, odanın loşluğunda kaleminin ince ucu sayfaların üzerinde gezmeye başladı.
“Baban kelimeleri sıradan biri gibi yazmam... Devamını Gör

Gece yarısı şehrin üstüne çöken sessizlik, Eylül’ün zihninde yankılanan fırtınayı bastıramıyordu. Deniz çoktan uykuya dalmış, nefes alışları düzenli bir ritme girmişti. Ama Eylül, yatakta sırt üstü yatarken tavana kilitlenmiş gözlerle bekliyordu.
Bir şey eksikti. İbrahim’in yakalanması, yıllardır taşıdığı yükün hafiflemesine yetmemişti. İçinde hâl... Devamını Gör

Gecenin karanlığı, kasabanın üzerine ağır bir örtü gibi serilmişti. Sessizlik derindi ama huzurlu değildi; bir fısıltı gibi kulağa çarpan geçmişin izleri hâlâ yankılanıyordu Eylül’ün içinde. Evlenmişti, yeni bir hayata başlamıştı ama içinde taşıdığı boşluk, hiçbir yüzüğün tamamlayamayacağı kadar büyüktü.
O gece Deniz uyurken, Eylül verandaya çıktı... Devamını Gör

Gecenin ilerleyen saatlerinde, Eylül yalnız kalmak için göl kıyısına indi. Sessizliğin içindeki dalga sesleri onu çocukluğuna götürüyordu. Yüzünü suya çevirdi, babasının son yürüyüşünü, son bakışını düşündü. Elindeki eski haritaya baktı; bu harita, babasının sakladığı bir not defterinde bulunmuştu. Haritada kasabanın altında yıllar önce yapılmış gi... Devamını Gör