Gözlerimi kapatıyorum ve hatırlıyorum. Annemin mutfağında, desenleri birbirine uymayan fincanların içindeki çayın sıcaklığını... Babamın koltuğunun sol kısmının biraz daha çökmüş olmasını... Evimizdeki o "takım" olmayan, yıllar içinde birikmiş eşyaların hikayelerini.

Şimdi gözlerimi açtığımda ne görüyorum? Her sektörde, her köşede, h... Devamını Gör

Düzen denilen bu çark, her gün biraz daha yozlaşıyor. Adaletin terazisi paslanmış, vicdanlar körelmiş, insanlık bir tüketim çarkının dişlileri arasında öğütülüp duruyor. Peki, bu kasvetli tablonun içinde bir umut ışığı doğar mı? Yozlaşmış düzenin karanlığı, fakirin kaynayan kazanının buharını bile söndürmeye yetmez mi?

Fakirin kazanı, sadece s... Devamını Gör

İnsan, insanda ziyan olur bazen,
Bir bakışla yanar, bir sözle söner.
Sevgi diye sarılırken yarasına tuz basar,
Gülüş diye gördüğü, meğer vedaymış mevsimlerce.

Bir insan gelir, tüm inancını alır,
Bir diğeri gelir, küllerinden seni toplar.
Birinin izi acıdır omzunda,
Diğerinin dokunuşu şifadır kalbinde.

İnsan, insana hem cehennemdir,
Hem... Devamını Gör

Bir zamanlar insanlık tarihinin beşiği olan topraklarda, bugün modern zamanların en karanlık trajedilerinden biri yaşanıyor. Gazze, yalnızca bir coğrafi parça değil; aynı zamanda direnişin, acının ve uluslararası diplomasinin çifte standartlarının bir simgesidir. Geçmiş ABD yönetimi tarafından sunulan 21 maddelik barış planı, savaşı sona erdirm... Devamını Gör

Kızlar, kristal yollar boyunca ilerlerken, şehir merkezine doğru yükselen devasa bir kule fark ettiler. Kule, diğer binalardan farklı olarak tamamen ışık ve enerjiyle inşa edilmişti; üst kısmı bulutlara kadar uzanıyor, tabanı ise yerden yükselen enerji sütunlarıyla sarsılıyordu. Kristal şehir sakinleri kuleye yaklaşmıyor, etrafında bir tür sessiz... Devamını Gör

Kulenin duvarları paramparça olurken dört gölge suret, kızların karşısında belirdi. Her biri tıpkı onların yüzüydü ama gözleri simsiyah, ifadeleri soğuk ve acımasızdı.
Zeynep’in gölgesi öne çıktı. Gözleri öfkeyle yanıyor, dudakları alaycı bir gülümseme taşıyordu.
— Sen cesur olduğunu sanıyorsun, ama aslında öfkenin kölesisin. Her adımın intikam i... Devamını Gör

Kristalden yayılan ışık, gölgenin karanlığına çarpınca bütün salon bir anda sarsıldı. Duvarlardaki taşlar çatırdadı, tavandan damlalar düşmeye başladı. Dört kız sembollerini sıkıca kavramış, ellerinden çıkan ışığı birleştirmişti. Ama gölge, onların ışığına karşı koyarken, zihinlerine daha derin darbeler vuruyordu.
Zeynep’in gözlerinin önüne babası... Devamını Gör

Tapınaktaki ışık hüzmesinin içinde, dördü birbirine sıkıca tutunmuştu. Harita parçaları, defter ve taş, hepsi birlikte parlıyordu. Şeyma Nur, taş tablete dokunduğunda eski yazıtlar yavaşça okunaklı hâle geldi:
“Dört kalp birleşirse, hazinenin gerçek gücü açığa çıkar.”
Sefa Nur, derin bir nefes aldı:
— Yani… biz dört kişiyiz. Birleşmezsek kimse a... Devamını Gör

Kul günahsız olmaz, kalp bazen kayar,
Dünya tuzağında nefis hep oyalar.
Bir bakış, bir söz, bir yanlış adım,
İnsanı düşürür derin bir yaram.

Ama tövbe vardır, yürek yanınca,
Gözlerden süzülen yaşlar kalınca.
Hakiki pişmanlık, candan gelen feryat,
Kapıları açar, affa varır hayat.

Rabbin rahmeti geniş deryadır,
Kulun dönüşüyle sevgi yayı... Devamını Gör

beynim fincanda titriyorken
zamanı içiyorum
biraz zaman ver bana n'olur
bomboş bir fincan var sehpanın masaların içinde
komidinlerin gardrobun buzdolabı üstünde
biraz zaman verin
babamı dinlemem annemi duymam için
bu kahve fincanı bomboş
n'olur biraz dur zaman ver bana
yaş tuzlu birşeylerden damlatıyım içine n'olur
anneme söyleyin
... Devamını Gör

Bazen fark ediyorum, başlamanın kendisi bitirmekten daha zor.
Bir defterin ilk sayfası, bir kitabın ilk cümlesi, yeni bir işin ilk günü… Hep en ağır olanı orasıdır. Çünkü devamı kendi yolunu bulur; ama ilk adım, bütün yükü sırtında taşır.

“Yarın başlarım.”
“Haftaya kesin.”
“Bir ara mutlak... Devamını Gör

Ferruh Ağa'nın büyük büyük dedesi XVIII. yüzyılın ortalarına kadar Edremit voyvodalığı yapan büyük hayırsever Mehmet Ağaydı. Ağa Camii ve hemen yanında bulunan hamam da onun adına yaptırılmıştı. Çok çalışkan olmasının yanında kimi zaman islerini yoluna koyabilmek için kaba güce başvurduğu da olurdu. Sert bir mizacı altında aslında müşfik bir insa... Devamını Gör

Camdan ayakkabısının tekini merdivenlerde unutuyordu az kalsın. Arkasını döndü ve koşa koşa diğer tekini ayağına giydi. Faytonu henüz balkabağına dönüşmemişken bindi hızlıca. Ve kralın şatosundan uzaklaştı. Evine döndüğünde saat tam 12’yi vururken, önce balon kollu mavi tafta elbisesi sonra simli faytonu ve beyaz atları kayboldu bir anda. Camdan ay... Devamını Gör

Topla kırılmış her bir parçanı,
Paramparça olmuş umutlarını,
Ve ardında kalan sessiz öfkeleri.

Duaya gidelim,
O kapının önüne ki kimse anlamaz bizi,
Ne dost, ne sevgili, ne de gece yarısı rüzgarı…
Sadece O bilir, her kanayan yanımızı,
Ve her kırık sözcüğün ağırlığını.

Yoruldun değil mi?
Hep aldandın, hep yıprandın,
Ve kimse görmedi ac... Devamını Gör

Elveda güzel hayat!
Çok güzeldin… ama fırtına gibi,
Yıktın, parçaladın, küle çevirdin her anımı.

Her gülüşün hançer,
Her dokunuşun ihanetle dolu…
Sen güzeldin, evet,
Ama güzelliğin acıdan başka bir şey değildi.

Çabuk bitti, çünkü güzellik uzun yaşamak için yaratılmaz!
Seninle her an bir savaş,
Sevgi bir bomba, umut bir tuzak,
Ve ben h... Devamını Gör

Yakınlık sanırsın, aslında tuzağa tutulursun.
Her fazla adım, kalbinden bir parça koparır,
Ruhunun en derin yerinde kanlı bir iz bırakır.

Bil ki insan, haddini bilmeyince kaybolur,
Sınırını çiğneyen, kendi huzurunu boğar.
Yakınlık ölçüsüz olursa muhabbet çürür,
İyilik diye sarıldığın, sana zehir olur.

Her münasebet, mesafeyle değer bulur... Devamını Gör

Bir varmış bir yokmuş,
Derler ya masalların başında,
Ben de öyle insanlar tanıdım;
Bir gün yanındaydı,
Bir gün hatıranda.

Gözleri yıldız, dili bal gibiydi,
Ama kimisi rüzgâr gibi savurdu giderken,
Kimisi yağmur gibi serinlik bıraktı içimde.
Öğrendim ki, her insanın
Kalbine göre bir izi var dünyada.

Nasihatim şudur:
Kalbini kolay tesl... Devamını Gör

Gece yarısı şehrin üstüne çöken sessizlik, Eylül’ün zihninde yankılanan fırtınayı bastıramıyordu. Deniz çoktan uykuya dalmış, nefes alışları düzenli bir ritme girmişti. Ama Eylül, yatakta sırt üstü yatarken tavana kilitlenmiş gözlerle bekliyordu.
Bir şey eksikti. İbrahim’in yakalanması, yıllardır taşıdığı yükün hafiflemesine yetmemişti. İçinde hâl... Devamını Gör

Gecenin karanlığı, kasabanın üzerine ağır bir örtü gibi serilmişti. Sessizlik derindi ama huzurlu değildi; bir fısıltı gibi kulağa çarpan geçmişin izleri hâlâ yankılanıyordu Eylül’ün içinde. Evlenmişti, yeni bir hayata başlamıştı ama içinde taşıdığı boşluk, hiçbir yüzüğün tamamlayamayacağı kadar büyüktü.
O gece Deniz uyurken, Eylül verandaya çıktı... Devamını Gör

Gecenin ilerleyen saatlerinde, Eylül yalnız kalmak için göl kıyısına indi. Sessizliğin içindeki dalga sesleri onu çocukluğuna götürüyordu. Yüzünü suya çevirdi, babasının son yürüyüşünü, son bakışını düşündü. Elindeki eski haritaya baktı; bu harita, babasının sakladığı bir not defterinde bulunmuştu. Haritada kasabanın altında yıllar önce yapılmış gi... Devamını Gör