İnsan, nefes alarak değil; severek yaşar. Kalbi atan herkes hayattadır sanılır ama sevmeden yaşayanlar, yalnızca zamana katlanır. Çünkü sevgi, ruhun gıdasıdır; alınmadığında beden ayakta kalsa da insanın içi yavaş yavaş çöker.

Sevmemeyi güç sananlar yanılır. Asıl cesaret, incinme ihtimaline rağmen sevebilmektir. Sevmek, zayıflık değil; insan kal... Devamını Gör

Bazen kendi içimde dolaşırken hangi duygunun beni yönlendirmesi gerektiğini bilmiyorum. Bir yanım koşmak istiyor ama ayaklarımda sanki prangalar var koşamıyorum, diğer yanım sadece durmam gerektiğini fısıldıyor adeta. İlerlemek de yoruyor, durmak da. Sanki ruhumun üstünde bir ağırlık var; adı yok, biçimi yok sadece orada duruyor ve nefesimi biraz d... Devamını Gör

Yine buradayım… aynı yerde aynı gökyüzünün altında. Ama her şey farklı şimdi. İnsan bazen fark etmeden büyüyor, kırılıyor, değişiyor; şehir aynı kalsa da içindeki sokaklar bambaşka geliyor. Sesler yabancı, yüzler tanıdık ama uzak, nefes aldığın hava bile eski değil sanki. Tek bir his varki yerinden milim oynamamış; o sıkışmışlık hissi.. Göğsümün ta... Devamını Gör

Hastaneden çıkacak diye umutla beklerken,
Koridorların beyazı bile umut kokuyordu o gün.
Kalbim, iyi haber duymaya ayarlı bir saat gibi,
Dakikaları dua ederek vuruyordu usul usul.

Sonra biri geldi…
Sözleri ağırdı, taşıyamadı dudaklarının titrek çizgisi.
“Başınız sağ olsun…” dedi,
Ve bir anda dünyamın rengi söndü.

O an kaç yıl yaşlandım ... Devamını Gör

Günümüz dünyasında maalesef ki derin bir sosyal çürüme yaşanıyor. Bu çürüme; sadece ahlaki değerlerin zayıflamasıyla değil, insanın insana olan güvenini kaybetmesiyle, sevginin yerini çıkar ilişkilerinin almasıyla ve samimiyetin yerini gösterişin doldurmasıyla kendini gösteriyor.

Artık insanlar birbirini anlamaktan çok, birbirini yargılamayı ter... Devamını Gör

Şöyle bakıyorum da, Özellikle her 29 ekim, 10 kasım ve 23 nisan gibi, Türk milleti için önemli olan günlerde büyük holding ve şirketler b son yıllarda birbirleri ile bir reklam yarışı içine girdiler. Atatürk’ü konu olan ve reklam ajanslarına muhtemelen tonlarca para verilerek yaptırılan bu kısa film tadındaki reklamlar hem tv lerde hem radyolarda ... Devamını Gör

İnsan, özlemlerinden dokunmuş bir varlıktır. Her birimiz memleket istiyoruz - sadece coğrafyadan ibaret olmayan, maneviyatın nefes aldığı, ilmin yol gösterdiği, saygının çiçeklendiği, sadakatin bağ oluşturduğu, adaletin gölgelendiği bir memleket. Peki bu ideal neden bu kadar uzakta hissediliyor? Belki de değişimin önce bireyin iç dünyasından başl... Devamını Gör

Bir sabah daha doğdu, ben yine eksildim,
Aynaya baktım, gözlerimden gece sızdı.
Bir umut aradım, toprak gibi kuruydu içim,
Ne sevinç tuttu elimden, ne de bir yıldız ışığıydı.

Kırılmış dualar gibiyim,
Bir yarım cümlede kaldı bütün hayatım.
Tanrı’ya bile sitem etmeye korkuyorum artık,
Çünkü o da biliyor; ben çoktan pes ettim.

Yaşamak dedi... Devamını Gör

Sabah çalar saat değil, bir idam habercisidir kulağına. Göz kapakları, günün ağırlığını daha ilk anda hissetmenin isyanıyla açılır. Yatak, bir ceza koltuğuna dönüşmüştür artık. İçinde, bir makineyi andıran kalbiyle, otomatik hareketlerle giyinir. Giyinmek de ne kelime? O, ruhunu askıya alıp, bedenini bir üniformaya sokmaktadır.

Yola koyulur. A... Devamını Gör

Gecenin koynunda sessiz bir sancı,
Ellerim titrer, düşlerim dağılır rüzgâra.
Saçlarım birer birer düşerken zamanın avucundan,
Kendi bedenimden yabancılaşıyorum.

Uyku gelmez gözlerime,
Her saniye bir ömür gibi ağır,
Ve yalnızlık öylesine derin ki,
Karanlığın içinde kaybolmuş bir yıldız gibi titriyorum.

Belki sabah başka bir ben doğar,
B... Devamını Gör

“Hiç kimse olmak…” İnsanın aklına ilk, bir eksiklik, bir yokluk, bir kayıp gibi geliyor değil mi? Oysa şu içinde debelendiğimiz çağa baktığımızda, asıl trajedi “herkes” olmaya, “bir şey” olmaya mahkûm edilmiş olmamız. “Hiç kimse” olabilmek, belki de en büyük lüks, en derin isyan.

Çünkü şimdi herkes bir “şey”. Sosyal medyanın ışıltılı vitrinlerin... Devamını Gör

Bugün bir otobüs terminalindesin. Belki İzmir, belki Ankara, belki de hiç bilmediğin bir kasabanın küçük garı. Biletin cebinde, yolculuğa üç saatin var. Ama sen... sanki buradan hiç gitmeyecekmiş gibi, o bekleme salonuna koskoca bir çadır kurmuşsun.

Çadırının içi ne de dolu, değil mi? Anıların, endişelerin, "ya olursa"ların, kırgınlı... Devamını Gör

Dört kız, kristal ormandan çıktıktan sonra şehrin daha uzak, neredeyse unutulmuş bir bölgesine yöneldi. Burası, enerjinin yoğunluğu ve kristallerin şekliyle diğer bölgelerden farklıydı; kristal yapılar neredeyse tamamen organikti, bazıları devasa ağaçlar gibi gökyüzüne yükseliyor, dallarından düşen ışık damlaları yere çarptığında yankılanıyordu.
... Devamını Gör

Üstüm başım umutsuzluk içinde,
Gölgesi düşer her adımımın peşinde.
Karanlık sokaklar ruhumu sararken,
Sessizlik bile bana yabancı, ince bir sızı gibi.

Gözlerim arar ışığı, bulamaz,
Kalbim çırpınır, ama umut azalmaz mı sandın?
Her nefeste biraz daha eksilen ben,
Yine de düşlerimde saklı bir kırıntı umut taşırım.

Rüzgar fısıldar eski acıl... Devamını Gör

Neyi duymadınız da kulaklarınızı kapattınız,
Hangi sözü anlamadınız da taşınızı fırlattınız?
Bilmeyince öğrenmek vardı,
Ama siz bilmeyi zul sayıp, cahilliğe sarıldınız.

Anlamadığınız neydi ki böyle öfkelendiniz?
Hangi hakikat canınızı acıttı da yüz çevirdiniz?
Söz müydü ağır gelen, yoksa vicdan mı?
Yoksa yıllardır unuttuğunuz insanlık mı?
... Devamını Gör

Kahramanların mutlu sonları olmaz,
Onlar gecenin sessizliğinde savaşır,
Karanlığın en derin noktasında umut taşırlar.
Kendi düşleri rüzgârda savrulmuş,
Ama başkalarının yüreğine ışık olurlar.

Yaralı bedenleri, yorgun elleri
Her zaferin ardında görünmez bir iz bırakır.
Gözlerinde gizli bir hüzün,
Dudaklarında belki hiç söylenmemiş bir tebe... Devamını Gör

Ben genç yaşta mezara girmiş biri gibiyim,
Zamanın ellerinde eriyip giden bir gölgeyim.
Bütün hayatım çoktan yaşanıp bitti,
Gülümsemelerim bile geçmişin tozunda kayboldu.

Dostlar birer birer uzaklaştı gözlerimden,
Sevinçlerim sessiz bir hüzne dönüştü gecelerimde.
Rüyalarım, ulaşamadığım birer hayal gemisi,
Ve ben, sahipsiz bir limanda bekl... Devamını Gör

Kimse tanıdığın gibi kalmıyor,
Bir bakıyorsun gülüyor, içi sıcacık,
Bir bakıyorsun susuyor, gözlerinde buz gibi donukluk.
Zamanın elleri öyle bir değiştiriyor ki insanı,
Sanki varlığın, kendi geçmişini unutuyor.

Dün dost sandığın, bugün yabancı bir yüz,
Sıcaklığı yerini soğukluğa bırakıyor,
Ve sen anlamaya çalışıyorsun,
Nerede kayboldu o ... Devamını Gör

Bazen uzaklara dalıyorum,
Ve seninle geçirdiğimiz o anlar…
Birer hançer gibi saplanıyor ciğerime.
Özlem var içimde, acıtan, yakıp geçen;
Sitem var, donmuş bir kılıç gibi keskin,
Ama kimse bunu bilmiyor, kimse dokunamıyor.

Neden her şey bu kadar zor olmak zorunda?
Duygular neden esir gibi zincirlenir?
Senin gülüşün bir zamanlar yuvamken,
... Devamını Gör

Git o zaman!
Arkana bile bakma,
çünkü bakışlarında artık bir yabancının soğukluğu var.
Sözlerin buz kesti,
ellerin taş gibi…
Seninle konuşan ben değil,
bir mezar taşı sanki.

Bu ayrılık oldukça acı verecek,
ama sana değil!
Sen zaten kalpsizliğinle alıştırmışsın kendini,
beni yakacak olan ateşi
sen çoktan kül saymışsın.

Bense,
yüreği... Devamını Gör