Aşk, nesir diliyle konuşulmaz;
Cümlelerin ağır yükü altında soluk alamaz.
O, sessiz bakışlarda saklıdır,
Bir elin diğerini arayışında,
Bir tenin tenle buluştuğu o sessizlikte.

Aşk, kelimelerle tarif edilemez;
Çünkü kelimeler çoğu zaman yetersizdir,
Anlatır gibi yapar ama eksik bırakır her defasında.
Oysa aşk, bir nefes kadar yakın,
Bir y... Devamını Gör

Camdan ayakkabısının tekini merdivenlerde unutuyordu az kalsın. Arkasını döndü ve koşa koşa diğer tekini ayağına giydi. Faytonu henüz balkabağına dönüşmemişken bindi hızlıca. Ve kralın şatosundan uzaklaştı. Evine döndüğünde saat tam 12’yi vururken, önce balon kollu mavi tafta elbisesi sonra simli faytonu ve beyaz atları kayboldu bir anda. Camdan ay... Devamını Gör

Bana yaşattığını yaşamadan sakın ölme!
Her ihaneti, her acıyı, her ihaneti iliklerine kadar hisset.
Diken üstünde yürüdün, yalanlarla beslendin,
Ama hâlâ gerçeğin yüzüne bakmaya cesaretin yok.

Acı, sana dost değil, öğretmendir;
Öfke, sana düşman değil, aynandır.
Kırılan kalbin her parçası bir harf yazar öyküne:
“Ben yaşadım, gördüm, kanadı... Devamını Gör

Şanlıurfa 'yı bilirsiniz; nüfusumuz yoğundur. Bu sebeple zaman zaman hastanelerin yetersiz kaldığı görülebilmektedir. Ama yeni yapılan Şehir Hastanesi de tamamlanırsa bu sorun çözülecektir İnşallah. Lakin bu hafta vatanî görev için "Askerlik Muayenesi"neden geçmek üzere Mehmet Akif İnan Eğitim ve Araştırma Hastanesi'ne geldiğimde başımdan... Devamını Gör

Mert’in hayatı yıllardır aynı ritimde akıyordu. İşe gidip geliyor, eve dönüyor, akşamları sessizlikte kendini dinliyordu. Ama artık kalbinin içinde yeni bir merak vardı: “Acaba Zeynep gerçekten var mı? Eğer varsa, bir gün onunla karşılaşabilir miyim?” Bu düşünce ilk zamanlar onu korkutuyordu. Çünkü yüzünü hiç görmeden sevmişti. Ama zaman geçtikçe k... Devamını Gör

Mert sabah işe giderken kalabalığın arasına karıştı. İnsanlar telaşla yürüyordu, kahkahalar, konuşmalar, araba sesleri birbirine karışıyordu. Ama o bir anda kalabalığın içinde çok tanıdık bir fısıltı duydu. “Mert…” Ses o kadar gerçekti ki irkildi, arkasına döndü. Ama kimse yoktu. Sadece tanımadığı yüzler, aceleyle yürüyen yabancılar… Yine de kalbi ... Devamını Gör

Mert bir gün defteri yanında taşıyordu. Çantasının içinde, kalbinin hemen yanı başında, bir emanet gibi saklıyordu. Gün boyu aklında sadece Zeynep’in yeni yazılarını okumak vardı. Ama iş yerinden eve dönerken kalabalık bir otobüste sıkışıklık arasında çantasının fermuarı hafifçe açıldı. Mert fark etmedi. Otobüsten indiğinde cebinde telefonunu, elin... Devamını Gör

Yağmur, şehrin kaldırımlarına ince ince düşüyordu. İnsanlar şemsiyelerinin altında hızla yürürken, bir sahafın önündeki masada eski bir defter ıslanıyordu.
Deniz, defteri görüp yerden aldı. Kapakta solmuş harflerle tek bir cümle yazıyordu:
“Beni bulan, kendi hikâyesini yazsın.”
O anda garip bir his kapladı içini. Defteri açtığında ilk sayfada ya... Devamını Gör

Yavuz, defteri eline aldığında parmakları sayfalardaki yıpranmış kenarları usulca yokladı. Her satırın, Ahmet’in nefesinden, gözlerinden ve o günlerin gölgelerinden bir iz taşıdığını biliyordu. Masanın üzerindeki küçük lambayı açtı, odanın loşluğunda kaleminin ince ucu sayfaların üzerinde gezmeye başladı.
“Baban kelimeleri sıradan biri gibi yazmam... Devamını Gör

Gecenin karanlığı, kasabanın üzerine ağır bir örtü gibi serilmişti. Sessizlik derindi ama huzurlu değildi; bir fısıltı gibi kulağa çarpan geçmişin izleri hâlâ yankılanıyordu Eylül’ün içinde. Evlenmişti, yeni bir hayata başlamıştı ama içinde taşıdığı boşluk, hiçbir yüzüğün tamamlayamayacağı kadar büyüktü.
O gece Deniz uyurken, Eylül verandaya çıktı... Devamını Gör

Kasabanın sokakları uzun zaman sonra ilk defa neşe doluydu. Eylül ve Deniz’in evlilik hazırlıkları tüm kasabayı sarmıştı. Baharın taze çiçekleri, gölün kenarında kurulan beyaz çadırları süslüyordu.
Ama Eylül, içindeki bir huzursuzluğu bir türlü susturamıyordu. “Baba… senin katilin hâlâ bilinmiyor. Bu düğün mutlu bir başlangıç mı, yoksa geçmişin ... Devamını Gör

Şairler, yazarlar, sanatkârlar, ilim adamları, akademisyenler vb. neden sadece ölünce kıymete biner? Açlık ve sefalet içinde yaşayan ve hayattayken sadece tek bir tablosu satılan Van Gogh 'un eserleri şimdi neden en pahalı eserler arasında? Neden mirasçılarımız ve yayınevleri biz eser sahiplerinden daha çok telif hakkı alıyor?... Devamını Gör

Kasaba halkı Aslanbeylerin tutuklanmasından sonra derin bir nefes aldı. Ancak Eylül için bu sadece bir zaferin başlangıcıydı. Babasının defterinde hâlâ açılmamış sayfalar vardı. Defterin ortasında eski bir belge buldu.
Belgede şu yazıyordu:
“Kasabanın kaybolan 12 kişisi…”
Eylül bu isimlere bakınca dondu kaldı. Hepsi son 30 yılda bir şekilde göl ... Devamını Gör

Bir zamanlar sadece içimde bir tutku, bir hayaldi yazmak… Şimdi geriye dönüp baktığımda dört kitaba hayat verdiğimi görmek hem gurur hem de şükür sebebi.
Yoruldum mu? Evet.
Vazgeçtim mi? Asla.
Çünkü kelimeler sustuğunda ben susuyordum. Yazmak, benim yolumdu.

Bu kitaplar  sadece cümleler... Devamını Gör

Bir zamanlar sadece içimde bir tutku, bir hayaldi yazmak… Şimdi geriye dönüp baktığımda dört kitaba hayat verdiğimi görmek hem gurur hem de şükür sebebi.
Yoruldum mu? Evet.
Vazgeçtim mi? Asla.
Çünkü kelimeler sustuğunda ben susuyordum. Yazmak, benim yolumdu.

Bu kitaplar  sadece cümleler... Devamını Gör

Bir zamanlar sadece içimde bir tutku, bir hayaldi yazmak… Şimdi geriye dönüp baktığımda dört kitaba hayat verdiğimi görmek hem gurur hem de şükür sebebi.
Yoruldum mu? Evet.
Vazgeçtim mi? Asla.
Çünkü kelimeler sustuğunda ben susuyordum. Yazmak, benim yolumdu.

Bu kitaplar  sadece cümleler... Devamını Gör

4. KİMLİĞİNİZİ "KÖPRÜ" YAPIN

"Ben dört nehrin çocuğuyum: Fırat, Tuna, Boğaz, Neckar...
Babam hiçbirini inkâr etmedi.
'Hepsi senin hikâyen' dedi.
Çocuğunuzun karma kültürlü kimliğini bir zenginlik olarak kutlayın.
Ona şunu fısıldayın:
'Sen, köklerini taşıdığın topraklardan daha büyüksün!'"

5. "YO... Devamını Gör

Neckar nehrine bakarken,
Torunum Lina sordu:
"Oma, warum weinst du?(Büyükanne neden ağlıyorsun?)
Gözlerimde yansıyor:
- Serakib'in yıkık evleri
- İstanbul'un hüzünlü limanı
- Bükreş'in karlı parkları

Heidelberg Kalesi'nden
Düşen güneş ışığı,
Mezar taşlarımızı ısıtıyor.
Babamın kitabesinde yazar:
"Hier ruh... Devamını Gör

BABAMIN GÖNLÜNDEKİ KORKU

Vasiyetinde bahsettiği yeşil sandığı açtığımda, sanki zaman durdu, nefesim kesildi. İçinden sadece eşyalar değil, annemin ruhu döküldü üzerime; her biri kalbimi sızlatan, dokunaklı birer notaydı. Onu kaybettikten sonra ilk kez bu kadar yakından hissettim varlığını.

* Babamın üniversite notları: Sarıya çalmış kağıtl... Devamını Gör

Evet, kitabın sonuna geldik...

Ama aslında bu bir son değil; bizim hikayemizin, sevgimizin, dostluğumuzun ve kardeşliğimizin devamının sadece yeni bir başlangıcı. Makbule abla, seninle yaşadığımız her an, paylaştığımız her duygu, birlikte aşamadığımız zorluk kalmadı. Sen sadece bir abla değil, hayatımın en kıymetli “anne yarısı” oldun.
Senin me... Devamını Gör