Baktıkça değişiyor şekiller, kağıda yapılmış rastgele karalamalar oluyor önce, kılcal damarlara dönüşüyor sonra. Düşüncelerim geliyor aklıma. Acaba onlarda böyle karmaşıklar mı diyorum. Nefes alıp izin veriyorum azcık huzur için, arada uçan tek tük kuşlara. Biraz pembe biraz mavi bir hayal pigmenti çıkıyor ortaya. Tuvale bulaşmış bir yağlı boya gib... Devamını Gör

Yarın, bugünün gölgesini değil; cesaretinizin izini taşır.
Hayat, sadece yaşananlardan ibaret değildir; insanın kendi içinde kurduğu dünyalardan, kurmaya cüret ettiği büyük hayallerden doğar. Çoğu zaman sınırları biz çizeriz, sonra da o çizgilere esir oluruz. Oysa yarın, sadece bir gün değildir—yeniden başlayabilme gücüdür.

Kendinizi bugünün yo... Devamını Gör

Okyanuslara girmekten hep koktum. Nerede bittiğini bilmediğim o sonsuz maviliğin beni yutacağından, suyun altında saklanan bilinmezlikten, dalganın bir anda yükselip beni savurabileceğinden. Belki de en çok kendimi kontrol edemeyeceğim bir derinliğin ortasında kalmaktan korktum. Ama insan bazı korkularını ancak bir şeye, bir insana, bir hisse boyun... Devamını Gör

Sevgili Aslı öğretmenim.
Siz yanımda olunca kendimi her zaman güçlü hissettim, korkularım kayboldu.
Her sabah dersinizle başladığımda, içimdeki umut yeniden yeşerdi.
Siz sadece öğretmen değil, hayatımda rehber ve güven kaynağı oldunuz.
Bazen sözleriniz, bazen sessiz bakışlarınız, bana cesaret verdi.
Siz bana sadece doğruyu öğretmediniz; iyili... Devamını Gör

Gülüşünüzle açardı sınıf her sabah.
Kalbimize dokunurdu sözleriniz yavaş.
Biz büyürken hep yanımızda durdunuz.
Sevginizle yolumuzu yeniden kurdunuz.

Bazen bir bakışınız bile umut olurdu.
Yorgun ruhumuz size sığınır dururdu.
Her öğüdünüz içimizde bir iz bırakır.
Sessizce büyütürdü bizi yıllar akıp akar.

Kızsanız bile hep sevgiden... Devamını Gör

Aslı Öğretmenim, insan bazen bazı değerleri yaşarken fark etmiyor. O an içinde kayboluyor, çocukluğun verdiği umursamazlıkla davranıyor ya da hayatın hızına kapılıp geçip gidiyor. Ama yıllar sonra bir an geliyor… Durup düşünüyorsun. Geriye bakıyorsun. Ve o zaman anlıyorsun kimlerin sana gerçekten dokunduğunu, kimlerin seni değiştirdiğini, kimlerin ... Devamını Gör

Hayatta bazı insanlar vardır, söyledikleri bir cümleyle değil; varlıklarıyla, sessizlikleriyle, duruşlarıyla insana nefes olur. Aslı Öğretmenim benim için tam olarak böyle biriydi. Onun yanında büyümek, sadece ders öğrenmek değildi; hayatı, insanlığı, sabrı ve iyiliğin ne demek olduğunu anlamaktı.
Ben bazen en zor dönemlerimin içinden geçerken bil... Devamını Gör

Hayatta bazı insanlar vardır; çok bağırmaz, çok konuşmaz ama duruşlarıyla yüreklerde fırtına gibi eserler. Onlar sessizliğin içindeki en derin gücü taşırlar. Tıpkı Aslı Öğretmenim gibi…
O, kimseye “ben buradayım” demez ama bir bakmışsın herkesin yükünü omuzlamış. Kendine değil, etrafına yas olur. Kimi zaman dertli bir omuz, kimi zaman şefkatli b... Devamını Gör

Hayatın karmaşasında, bazen kelimelerin yetmediği, cümlelerin anlamsızlaştığı anlar olur. İşte o zaman yanında durduğu, sessizce varlığıyla güç verdiği biri varsa, insan kendini şanslı hisseder. Aslı Öğretmenim, benim için böyle bir varlık oldu.
O sadece bir öğretmen değil, hayatımdaki en büyük destek, en güçlü dayanak oldu. Kimi zaman yol göste... Devamını Gör

Senin kimseye ihtiyacın olmasın diye
kendimi rüzgârın önüne siper ettim,
yoluna düşen her gölgeyi avuçlarımda ezdim.
Yeter ki sen eksilmeyesin…
Yeter ki yüreğin üşümesin.

Ben sana her şey olurum;
uykuna gece, nefesine ses,
yorgunluğuna omuz,
düştüğün yere yara bandı olurum.
Bir gülüşün yeter, dağları taşır bedenim.

Sen varlığını bende... Devamını Gör

Kaç günbatımı daha seyredebilirim,
Kaç şafak sökümü nasibimde acaba?
Gökyüzü her gün aynı değil,
Renkler yorgun düşer bazen ufkumda.

Bir hüzün çöker gecenin koynuna,
Ay sessizce dinler umutla yanımda.
Her ışık, her gölge bir sır taşır,
Ve ben sayarım zamanı, avuçlarımda.

Rüzgarın fısıldadığı hikâyeler,
Dökülür içime, damla damla.
Yaşa... Devamını Gör

Bir zamanlar nefes aldığı, yürürken içinin açıldığı yollar şimdi yorgun… Şehir, eskiden gülüşleri taşıyan kaldırım taşlarının üzerinde artık haksızlığın gölgesi dolaşıyor. Kimin eline bakarsan güç, kimin sözünü dinlersen çıkar konuşuyor. Edepsizlik, pervasızlık ve saygısızlık bir virüs gibi yayılıyor; kimse ne kendine ne başkasına sınır çizebiliyor... Devamını Gör

Bazen düşünüyorum… Bir şeyi başardığımızda neden hemen arkamıza saklanıyoruz?
Neden elimizle yaptığımızı gönlümüzle sahiplenemiyoruz?

Ben ne yaparsam yapayım, ilk refleksim hep aynı:
“Aman ne yaptık sanki…”
Bir bakıyorum, yaptığım işin etrafında gereksiz bir tevazu çemberi çizmişim.
Hani... Devamını Gör

Griye çalan bir sessizlik vardı gözlerinde,
Ne tam beyazın masumiyeti,
Ne de siyahın dimdik direnişi…
İkisinin arasında, yarım kalan bir dürüstlüktün sen.

Belki kirlenmiş bir beyazdın,
Hayatın eli çok sert dokunmuştu tenine.
Belki de iyileşmeye çalışan bir siyahtın,
Gece kadar ağır, ama sabaha kadar inatçı.

Kaç kere kırıldın kim bilir,
... Devamını Gör

Saat dokuzu beş geçe duran her şeyin içinde hâlâ bir nefes var.
Belki bir yorgunluğun nefesi bu; bir ömrü, bir milleti, bir düşünceyi aynı anda taşımış bir kalbin son soluğu.
Biz hep onu kurucu, komutan, kurtarıcı olarak öğrendik. Ama ben bazen sadece “Mustafa”yı düşünüyorum — masasında yalnı... Devamını Gör

Sessizliğin içinde yankılanan bir soru var,
Birbirimize bakarken sanki zamanı ölçüyoruz.
Kalplerimiz aynı anda çarpıyor belki hâlâ,
Ama farklı acılarla ölüyoruz, biliyor musun?

İkimizin de ölmesine ne kadar var,
Bir gülüş kadar mı, bir ihanet kadar mı?
Bir dua eksikliği mi ayıracak bizi,
Yoksa çoktan öldük de farkında değil miyiz?

Bir z... Devamını Gör

Günümüz dünyasında maalesef ki derin bir sosyal çürüme yaşanıyor. Bu çürüme; sadece ahlaki değerlerin zayıflamasıyla değil, insanın insana olan güvenini kaybetmesiyle, sevginin yerini çıkar ilişkilerinin almasıyla ve samimiyetin yerini gösterişin doldurmasıyla kendini gösteriyor.

Artık insanlar birbirini anlamaktan çok, birbirini yargılamayı ter... Devamını Gör

Geceler uzuyor içimdeki sızıyla,
Bir dua düşüyor sessizce dudağıma.
“Dayanamam artık” diyorum bazen,
Sonra senin adın geliyor aklıma.

Yorgunum Allah’ım, hem de derinden,
Kalbim taşımıyor artık bu yükleri.
Kimi zaman susuyorum, kimi zaman ağlıyorum,
Ama bil, sana dönüyor her gözyaşımın izleri.

Biliyorum, sabrın sonunda nur var,
Ama yolu... Devamını Gör

Sabah çalar saat değil, bir idam habercisidir kulağına. Göz kapakları, günün ağırlığını daha ilk anda hissetmenin isyanıyla açılır. Yatak, bir ceza koltuğuna dönüşmüştür artık. İçinde, bir makineyi andıran kalbiyle, otomatik hareketlerle giyinir. Giyinmek de ne kelime? O, ruhunu askıya alıp, bedenini bir üniformaya sokmaktadır.

Yola koyulur. A... Devamını Gör

Ben giderken, sessizdi yollar,
Adımlarımda yankı senin adındı.
Bir şehir kalmıştı ardımda, yorgun,
Ama içimde senin yüzün… hâlâ canlıydı.

Bir çiçek gibi açtın içimde vakitsiz,
Sonra solmayı öğrettin sessizce.
Ne kadar uzağa gitsem de fark etmez,
Aynı sızı düşüyor her nefese.

Valizim hafifti, yüküm seninleydi,
Bir bakışın bile ağır geli... Devamını Gör