Farkında mısınız,
Üzüntü önce sessiz gelir,
Bir bakışta saklanır,
Bir kelimede kırılır.

Sonra büyür…
Biriken iç çekişler olur yük,
Sabrın ipi incelir usulca,
Ve kopunca “öfke” derler, oysa “yorgunluk”tur.

Kimse görmez başlangıcını,
Ne geceleri, ne sustuklarını.
Bir gülüşün ardında gizlenen ağrıyı,
Bir yutkunmanın içindeki haykırışı.
... Devamını Gör

Ben kimseye küsmem,
öfkeyi taşımam yüreğimde,
dilimde bir hesap olmaz,
ama içimde sessiz bir defter kapanır.

Sorar sanırlar, sormam.
Bekler sanırlar, beklemem.
Merak etmem yollarını,
çünkü gönlümde yerin çoktan boşalmıştır.

Benim vedam çığlık değildir,
arkamda kırık camlar bırakmaz.
Usulca söner bir mum gibi,
kimse fark etmez belki,
... Devamını Gör

Dört kız, kristal ormandan çıktıktan sonra şehrin daha uzak, neredeyse unutulmuş bir bölgesine yöneldi. Burası, enerjinin yoğunluğu ve kristallerin şekliyle diğer bölgelerden farklıydı; kristal yapılar neredeyse tamamen organikti, bazıları devasa ağaçlar gibi gökyüzüne yükseliyor, dallarından düşen ışık damlaları yere çarptığında yankılanıyordu.
... Devamını Gör

Kulenin duvarları paramparça olurken dört gölge suret, kızların karşısında belirdi. Her biri tıpkı onların yüzüydü ama gözleri simsiyah, ifadeleri soğuk ve acımasızdı.
Zeynep’in gölgesi öne çıktı. Gözleri öfkeyle yanıyor, dudakları alaycı bir gülümseme taşıyordu.
— Sen cesur olduğunu sanıyorsun, ama aslında öfkenin kölesisin. Her adımın intikam i... Devamını Gör

Kristalden yayılan ışık, gölgenin karanlığına çarpınca bütün salon bir anda sarsıldı. Duvarlardaki taşlar çatırdadı, tavandan damlalar düşmeye başladı. Dört kız sembollerini sıkıca kavramış, ellerinden çıkan ışığı birleştirmişti. Ama gölge, onların ışığına karşı koyarken, zihinlerine daha derin darbeler vuruyordu.
Zeynep’in gözlerinin önüne babası... Devamını Gör

Neyi duymadınız da kulaklarınızı kapattınız,
Hangi sözü anlamadınız da taşınızı fırlattınız?
Bilmeyince öğrenmek vardı,
Ama siz bilmeyi zul sayıp, cahilliğe sarıldınız.

Anlamadığınız neydi ki böyle öfkelendiniz?
Hangi hakikat canınızı acıttı da yüz çevirdiniz?
Söz müydü ağır gelen, yoksa vicdan mı?
Yoksa yıllardır unuttuğunuz insanlık mı?
... Devamını Gör

Bir ömür boyu sanırız ki,
Yollar bizi başka yere götürür.
Oysa yol aynı yoldur,
Bizim gözlerimiz büyür, gönlümüz görür.

Değiştim der insan,
Oysa değişen kalp değildir;
Sadece perdeler kalkar,
Hakikat kendini gösterir.

Çocukken de aynıydık,
Gülüşlerimizde safiyet,
Öfkemizde kırılganlık vardı.
Bugün sadece fark ediyoruz,
Hangi yanımız... Devamını Gör

Tapınaktaki ışık hüzmesinin içinde, dördü birbirine sıkıca tutunmuştu. Harita parçaları, defter ve taş, hepsi birlikte parlıyordu. Şeyma Nur, taş tablete dokunduğunda eski yazıtlar yavaşça okunaklı hâle geldi:
“Dört kalp birleşirse, hazinenin gerçek gücü açığa çıkar.”
Sefa Nur, derin bir nefes aldı:
— Yani… biz dört kişiyiz. Birleşmezsek kimse a... Devamını Gör

Dört kız, küçüklükten beri ayrılmaz bir dostluğun halkalarıydı: Şeyma Nur , Beyza Nur , Sefa Nur ve Emine. Hepsi farklı karakterlere sahipti ama bu farklılıklar onları birbirine daha da sıkı bağlamıştı. Sefa Nur, grubun lideri gibiydi; gözü pek, biraz da asi ruhluydu. Şeyma Nur daha sakin, düşünceli, kitaplara sığınan bir yapısı vardı. Beyza Nur ... Devamını Gör

Gece iner, sessizlik patlar çığlık gibi,
Yalnızlık saplanır kalbe, hançer gibi.
Her yara yanar, her nefes yanar,
Ama bil ki… acı, kudret verir saklı, kanlı.

Diken üstünde yürürsün, ayaklar delinmiş,
Umutsuzluk zincirini kırar her isyanın.
Çaresizlik fırtına gibi sarsar toprağı,
Ve içinde bir güç doğar, kırılmaz, parçalar her engeli.

Kır... Devamını Gör

Çocukların tepesinde değil arkasında durmak!

Özellikle günümüzde çocukların arkasından çok tepesinde bulunma olayı daha fazla.Bizler anne-babalar olarak koruduğumuzu zannettiğimiz çocuğumuzu aslında görünmez bir kafes içerisine hapsediyoruz.Çocuklarımız o kadar çok sıkıyoruz ki neredeyse onl... Devamını Gör

Ferruh Ağa'nın büyük büyük dedesi XVIII. yüzyılın ortalarına kadar Edremit voyvodalığı yapan büyük hayırsever Mehmet Ağaydı. Ağa Camii ve hemen yanında bulunan hamam da onun adına yaptırılmıştı. Çok çalışkan olmasının yanında kimi zaman islerini yoluna koyabilmek için kaba güce başvurduğu da olurdu. Sert bir mizacı altında aslında müşfik bir insa... Devamını Gör

Sözlerin keskin mi, kör ediyor gözleri?
Bakışların donuk mu, kırıyor sessizliği?
O zaman bil ki her şey yanlıştır,
Üslup değişmezse, dünya değişmez, boşuna çırpınır insan.

Öfke kusarsan, yanarsın önce sen,
Susarsan, hayat donar yerinde.
Ama üslubun sertliği yumuşar,
Bir kelime düşer doğru yere,
Ve çatlak taş bile gülümser.

Kelimeler si... Devamını Gör

İntihar büyük günah olmasaydı
çoktan toprağa karışırdım,
ellerimle yıkar, kırardım her duvarı,
her nefesimi küfretmekle geçirirdim.

Gökyüzü mi? Alaycı bir katil gibi,
her yıldız bir tokat,
her ay bir hatırlatma:
“Yaşamak zorunda kalacaksın!”
Benim kanım, benim çığlığım
hiçbir önemi yok onların boş laflarında.

Karanlık, sadık bir hain ... Devamını Gör

Sağırlara şarkı söylüyoruz,
Duymazsanız da fark etmez,
Çünkü biz sessizliğe bile isyan ederiz.

Her nota bir tokat,
Her melodi kırık bir umut,
Yalnızca siz duymasanız da, dünya hissedecek.

Kulaklarınız sessiz olabilir,
Ama kalbinizin duvarlarını delip geçeceğiz,
Sözcüklerimiz birer mermi,
Melodimiz birer çığlık…

Söylediğimiz şarkılar... Devamını Gör

Bazen uzaklara dalıyorum,
Ve seninle geçirdiğimiz o anlar…
Birer hançer gibi saplanıyor ciğerime.
Özlem var içimde, acıtan, yakıp geçen;
Sitem var, donmuş bir kılıç gibi keskin,
Ama kimse bunu bilmiyor, kimse dokunamıyor.

Neden her şey bu kadar zor olmak zorunda?
Duygular neden esir gibi zincirlenir?
Senin gülüşün bir zamanlar yuvamken,
... Devamını Gör

Seninle konuşmak istediğim o kadar çok şey var ki,
Ama sen, duvar ördün aramızda, sessizliğin karanlık bir kaleye dönüştü.
Her kelimem bir hançer, her cümlem bir kurşun,
Ama sen artık dinlemiyorsun; varlığım sana yük, sözlerim boş bir gürültü.

İçimde bir tufan, senin sustuğun her saniye büyüyor,
Ve ben, yutkunurken kanayan dudaklarımın acısı... Devamını Gör

Topla kırılmış her bir parçanı,
Paramparça olmuş umutlarını,
Ve ardında kalan sessiz öfkeleri.

Duaya gidelim,
O kapının önüne ki kimse anlamaz bizi,
Ne dost, ne sevgili, ne de gece yarısı rüzgarı…
Sadece O bilir, her kanayan yanımızı,
Ve her kırık sözcüğün ağırlığını.

Yoruldun değil mi?
Hep aldandın, hep yıprandın,
Ve kimse görmedi ac... Devamını Gör

Gözlerimin içindeki bir devletsin sen,
Binaları yıkılmayan, ama ruhları sarsan,
Her sokağında ayrı bir devrim var,
Ve her devrim, bir öfke tufanı gibi doğar.

Senin caddelerinde silah yok,
Ama fikirler patlıyor,
Sessizlik bile isyanın yankısıyla çınlıyor,
Ve sokak lambaları, geceyi aydınlatmak için değil,
Özgürlük marşını alevlendirmek içi... Devamını Gör

Elveda güzel hayat!
Çok güzeldin… ama fırtına gibi,
Yıktın, parçaladın, küle çevirdin her anımı.

Her gülüşün hançer,
Her dokunuşun ihanetle dolu…
Sen güzeldin, evet,
Ama güzelliğin acıdan başka bir şey değildi.

Çabuk bitti, çünkü güzellik uzun yaşamak için yaratılmaz!
Seninle her an bir savaş,
Sevgi bir bomba, umut bir tuzak,
Ve ben h... Devamını Gör