Aslı öğretmenim, sizi ne kadar seviyorsam, bir o kadar da korkuyordum aslında. Bu korku kötü bir korku değildi; saygıdan, hayranlıktan ve sizi incitme endişesinden doğan sessiz bir çekingenlikti. Sizin gözlerinizdeki o ciddiyet, ders anlatırken taşıdığınız o disiplin bazen beni ürkütse de, kalbinizdeki sıcaklık ve öğrencilerinize olan sevginiz he... Devamını Gör

Aslı Öğretmenim, insan bazen bazı değerleri yaşarken fark etmiyor. O an içinde kayboluyor, çocukluğun verdiği umursamazlıkla davranıyor ya da hayatın hızına kapılıp geçip gidiyor. Ama yıllar sonra bir an geliyor… Durup düşünüyorsun. Geriye bakıyorsun. Ve o zaman anlıyorsun kimlerin sana gerçekten dokunduğunu, kimlerin seni değiştirdiğini, kimlerin ... Devamını Gör

Hayatta bazı insanlar vardır; çok bağırmaz, çok konuşmaz ama duruşlarıyla yüreklerde fırtına gibi eserler. Onlar sessizliğin içindeki en derin gücü taşırlar. Tıpkı Aslı Öğretmenim gibi…
O, kimseye “ben buradayım” demez ama bir bakmışsın herkesin yükünü omuzlamış. Kendine değil, etrafına yas olur. Kimi zaman dertli bir omuz, kimi zaman şefkatli b... Devamını Gör

Hayatın karmaşasında, bazen kelimelerin yetmediği, cümlelerin anlamsızlaştığı anlar olur. İşte o zaman yanında durduğu, sessizce varlığıyla güç verdiği biri varsa, insan kendini şanslı hisseder. Aslı Öğretmenim, benim için böyle bir varlık oldu.
O sadece bir öğretmen değil, hayatımdaki en büyük destek, en güçlü dayanak oldu. Kimi zaman yol göste... Devamını Gör

Aslı Öğretmenimiz, her zaman bizi düşünen, bizler için elinden geleni yapan ve her konuda ilgili bir öğretmendi. Onun sınıfta ve hayatımızda gösterdiği özen, samimiyet ve sabır, bize her zaman değerli olduğumuzu hissettirdi. Derslerde anlattığı bilgiler kadar, bizlere karşı olan yaklaşımı ve ilgisi de bize önemli dersler verdi. Her bir öğrencisinin... Devamını Gör

Senin kimseye ihtiyacın olmasın diye
kendimi rüzgârın önüne siper ettim,
yoluna düşen her gölgeyi avuçlarımda ezdim.
Yeter ki sen eksilmeyesin…
Yeter ki yüreğin üşümesin.

Ben sana her şey olurum;
uykuna gece, nefesine ses,
yorgunluğuna omuz,
düştüğün yere yara bandı olurum.
Bir gülüşün yeter, dağları taşır bedenim.

Sen varlığını bende... Devamını Gör

Bir önyargı verin bana,
Dünyayı yeniden oynatayım.
Tahtasında adaletin titrediği,
Gölgesinde merhametin büyüdüğü bir sahne kurayım.

Her adımda kırılan kalplerin sesi,
Her nefeste unutulmuş düşlerin soluğu…
Oysa bir önyargı yeter,
Yeniden yazayım insanları,
Sevgiyle dokunulmuş yanlızlıklarını.

Gözlerimde adaletsizlikten doğan gökkuşakla... Devamını Gör

Bazen düşünüyorum… Bir şeyi başardığımızda neden hemen arkamıza saklanıyoruz?
Neden elimizle yaptığımızı gönlümüzle sahiplenemiyoruz?

Ben ne yaparsam yapayım, ilk refleksim hep aynı:
“Aman ne yaptık sanki…”
Bir bakıyorum, yaptığım işin etrafında gereksiz bir tevazu çemberi çizmişim.
Hani... Devamını Gör

Griye çalan bir sessizlik vardı gözlerinde,
Ne tam beyazın masumiyeti,
Ne de siyahın dimdik direnişi…
İkisinin arasında, yarım kalan bir dürüstlüktün sen.

Belki kirlenmiş bir beyazdın,
Hayatın eli çok sert dokunmuştu tenine.
Belki de iyileşmeye çalışan bir siyahtın,
Gece kadar ağır, ama sabaha kadar inatçı.

Kaç kere kırıldın kim bilir,
... Devamını Gör

Saat dokuzu beş geçe duran her şeyin içinde hâlâ bir nefes var.
Belki bir yorgunluğun nefesi bu; bir ömrü, bir milleti, bir düşünceyi aynı anda taşımış bir kalbin son soluğu.
Biz hep onu kurucu, komutan, kurtarıcı olarak öğrendik. Ama ben bazen sadece “Mustafa”yı düşünüyorum — masasında yalnı... Devamını Gör

Günümüz dünyasında maalesef ki derin bir sosyal çürüme yaşanıyor. Bu çürüme; sadece ahlaki değerlerin zayıflamasıyla değil, insanın insana olan güvenini kaybetmesiyle, sevginin yerini çıkar ilişkilerinin almasıyla ve samimiyetin yerini gösterişin doldurmasıyla kendini gösteriyor.

Artık insanlar birbirini anlamaktan çok, birbirini yargılamayı ter... Devamını Gör

Güneş gökyüzünden aldığı ışıltılarını bir sim gibi serpiştiriyordu lavanta bahçesinin üzerine doğru. Her huzmede morlu eflatunlu renk cümbüşü eşlik ediyordu kuş seslerine. İçimde de baharlar açmıştı. Sanki yarış ediyordum lavanta bahçesiyle. Gözlerimi kapadığım salıncakta derin bir nefes aldım. İleri geri sallandığım her an, ağır çekimde ilerleyen... Devamını Gör

Julian'ın, "Zenginlik, dünyevi mallarla ölçülen bir servet değildir. Asıl zenginlik, ruhun ihtişamını inşa etme cesaretine sahip olmaktır" sözü, yola çıkış noktamız olsun. Bu, tıpkı Santiago'nun hazine peşinde çıktığı yolculukta asıl hazinenin kendisindeki dönüşüm olduğunu keşfetmesi gibidir.

Siz de bir gün, belki de en meşgul olduğu... Devamını Gör

Sabah çalar saat değil, bir idam habercisidir kulağına. Göz kapakları, günün ağırlığını daha ilk anda hissetmenin isyanıyla açılır. Yatak, bir ceza koltuğuna dönüşmüştür artık. İçinde, bir makineyi andıran kalbiyle, otomatik hareketlerle giyinir. Giyinmek de ne kelime? O, ruhunu askıya alıp, bedenini bir üniformaya sokmaktadır.

Yola koyulur. A... Devamını Gör

Kırılan tek şey kemiklerim olsaydı,
Bir sargıyla geçerdi belki acısı.
Ama umutlarım çatladı sessizce,
Ne doktor anlar ne zamanın ilacı.

Bir düş gördüm, ellerimde dağıldı,
Hayallerim cam gibi yerlere saçıldı.
Topladım her bir parçasını tek tek,
Ama hiçbirini yerine koyamadım artık.

Kalbim…
Bir kere kırıldı mı, eskisi gibi atmıyor.
İçin... Devamını Gör

“Hiç kimse olmak…” İnsanın aklına ilk, bir eksiklik, bir yokluk, bir kayıp gibi geliyor değil mi? Oysa şu içinde debelendiğimiz çağa baktığımızda, asıl trajedi “herkes” olmaya, “bir şey” olmaya mahkûm edilmiş olmamız. “Hiç kimse” olabilmek, belki de en büyük lüks, en derin isyan.

Çünkü şimdi herkes bir “şey”. Sosyal medyanın ışıltılı vitrinlerin... Devamını Gör

Ben seni, sözcüklerin iflas ettiği yerde sevdim.
Bir mum alevinin,karanlığa emanet ettiği titremeydim.
Sen gülümseyince,bütün şiirler susardı;
Çünkü aşk,bizim lûgatımızda bir 'ah' idi, sadece bir 'ah'...

Sen, bir eski tren vagonunda unutulmuş gazoz şişesi,
Ben,o şişenin içinde birikmiş yağmur suyu.
Beraber sallandık durduk ıssız bir istas... Devamını Gör

Sokağın dilinden anlayan herkes görüyor ki bu memlekette bir şeyler ters gidiyor. Eskiden "komşusu açken tok yatan bizden değildir" diyen bir millet, şimdi "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" der oldu. Bu trajik dönüşüm, tesadüflerin bir sonucu değil; kasten ihmalin ve göz yumulan çürümüşlüğün acı faturasıdır.

Hatırlayın es... Devamını Gör

İnsanın içindeki beklentiyi bitirmek,
Bir kapıyı sessizce kapatmaktır aslında,
Ne "git" denir ne "kal",
Sadece susulur...
Ve o suskunlukta bir ömür kalır insan.

Bir zamanlar umutla bakılan her şey,
Artık yalnızca bir manzara olur,
Ne heyecan kalır ne de kırgınlık,
Sadece kabulleniş…
Yorgun bir kalbin son sığınağı gibi... Devamını Gör

Farkında mısınız,
Üzüntü önce sessiz gelir,
Bir bakışta saklanır,
Bir kelimede kırılır.

Sonra büyür…
Biriken iç çekişler olur yük,
Sabrın ipi incelir usulca,
Ve kopunca “öfke” derler, oysa “yorgunluk”tur.

Kimse görmez başlangıcını,
Ne geceleri, ne sustuklarını.
Bir gülüşün ardında gizlenen ağrıyı,
Bir yutkunmanın içindeki haykırışı.
... Devamını Gör