Anneme

Annem,
Ben dünyaya gelmeden daha fedakarlığa başladın farkında olmadan.Benim amansız tekmelerim,mide bulantıların hep benim yüzümden oldu fakat dünyalar tatlısı bi kızın oldu en önemliside sağlıklı bir kızın oldu.Büyüdü seninle büyüdü.Daha ben ufacıkken gece gündüz ayırt etmedin uykunu benim için heba ettin hastalandığımda baş ucumda sabahladın beni hep öpüp sarıp sarmaladın.Her zaman yanlış birşey de yapmış olsam arkamı döndüğümde ben hep seni gördüm.Güçlü,yıkılmayan ve hep bana destek olacak bir seni gördüm.Bazen beraber kahkalar attık bazense beraber ağladık büyüyene kadar o kadar çok çile çektirmişimdir ki sana inan senin yerinde ben olsam ben yapamazdım.Ama şimdi o ufacık el bebek gül bebek kızın büyüdü kocaman oldu senin gözünde hep ufacık bir kız olsamda ben çok büyüdüm ve olgunlaştım.En ufak örneği sensiz yemek yiyemeyen bir bebekken artık kendi ihtiyaçlarımı kendim karşılıyorum gördüğün gibi buna itiraz edemezsin :) Ya da ne bilyim artık sana,babama ya da başkasına bağlı kalmadan birşeylere karar verebiliyorum adım atarken düşünebiliyorum iyi yada kötü yanlarını.Bunu bana sen ve babam büyük bir sabırla öğretti.Ve ben sizin suratınızı hiç aşağıya eğmeyeceğim bundan emin olun o kadar iyi bir geleceğim olmalı ki size layık bir evlat olabiliyim.
Sizin evladınız olarak doğmak benim elimde değildi fakat seçme hakkım olsaydı sizden başka kimsenin kızı olmak istemezdim.Sizleri çook seviyorum.
Canımın bütün parçalarııı :)