Bendeki Sen

Öyle bir sen var ki bende;
Zamanın karşısında dimdik!
Ne unutuluyor, ne tozlanıyor…
Artmıyor, azalmıyor , öylece kaya gibi duruyor…
Sen gelirsen çoğalmayacak ,
sen yoksun diye eksilmiyor.
Tek bir anda çivilenmiş sanki.
Yeni insanlar tanıyorum,
Yeni yerler geziyorum
Ne geçtiğin caddeler var buralarda,
Ne kokun, ne seni anlatan bir ses, ne de seni tanıyan gözler…
Bir gözlerin var kalbimin ilk çırpınışlarına sebep, aklımın köşelerinde…
Ara sıra ellerin geliyor aklıma , kömür gibi saçlarını karıştıran ince uzun parmakların…
Bir de sana benzeyen insanlar var seni hatırlamama sebep.
Sen sanıp bir anda karışıyor yüreğim,
Çok geçmeden anlıyor olup biteni bir anda hüzünleniyor bu kez de…
Öyle işte; yıllar…
Gün geçmiş ,haftalar bitmiş, ayları da yemişiz, yıllara dönmüşüz bak…
Yıllar geçmiş ama değişen çok da bir şey yok aslında.
Ben yüreğimi kandırmaya çalışıyorum o hep bildiği yerden işine geldiği gibi atmaya devam ediyor…