Gam

Gönül yarası alır başını gider,
Gam çektikçe yârin bağrını deler
Ah etme bak gene geçti bir yâr
Yâr da istemez gönül, mezara kadar

Bir çocuk saflığında sevmiştim oysaki
Nereden bilecektim gönlündeki yâri
Belki dedim gözlerimiz değer birbirine
Gönüllerde yaşarız hem biliriz sevgimizi

Lakin sen başka yâre meftunmuşsun
Üstelik pek arsız ve de ketummuşsun
Bilmezdim bu yönünü zira böyle tanımadım
Keşke bilmeseydim gönlümde öyle kalsaydın

Ey güzel bil ki gayrı soğudum senden
Gönlün bende de yokmuş zaten
Vur, seni seven kalp hepten kırılsın
Sende olmayan kalp, seninle yıkılsın