günümüz gençliği
Biraz sert konuşacağım ama bu konuda başka türlü nasıl konuşulur ben kendi adıma bilmiyorum açıkçası. Otobüste oturuyorum malum alan dar, ister istemez konuşulanlara kulak misafiri oluyoruz. Yan tarafımda bir tane kız telefonda bir arkadaşıyla konuşuyor ‘kanki sana bir şey anlatmam lazım. Akşamdan kalma mısın , daha ayılamamış gibisin? Kanki geçen gün biz kızlarla fasıl gecesine gittik rakı içmeye, yan masamızda da iki üç tane erkek kız arkadaşlarıyla oturuyor. Neyse biz gece üç- dörde kadar içtik yan masadaki çocuklardan biri bana peçeteden gül yaptı verdi’(bu olaylar mutlu bir ses tonuyla anlatılıyor tabi) (karşıdaki ses ‘kanki kız arkadaşlarıyla oturuyorlar demiştin’ tarzı bir cümle kullanıyor sanırım) ‘umurumda mı sence ? dün akşam da çıktık gece dışardaydık, bir iki gibi beni yurda bıraktı .çalışmaya başlamıştım çalışmamı istemiyor biliyor musun? Ben de 1-2 hafta çalışıp bırakacağımı söyledim. Çok yakışıklı , kanki resmen esmer yakışıklısı….’ Gibi saçma sapan uzayıp gidiyor muhabbet ve o kadar rahat ve mutlu bir ses tonuyla konuşuyor ki…Otobüste amcalar, teyzeler , babam yaşında insanlar var, kız konuştukça ben utandım… telefonumda bir yazı okuyordum aslında ama yok odaklanamıyorum, son çare taktım kulaklığı… söyleyeceklerim o şahsa değil , şahsıyla hiçbir derdim yok hatta nasıl biri olduğunu bilmeyeyim diye dönüp bakmadım bile… sözüm biz yeni nesle , ülkemizin yarınlarına… gerçekten sevmek sevilmek bu mu? Bu kadar seviyesiz , samimiyetsiz ve iğrenç mi, anlık dürtülerimizin kölesi miyiz? Özgür bir aile ortamında yetiştirildi , ne var canım kız özgür işte? sözde özgürlükle yozlaştırılıyor muyuz? Özgürlük kavramına çok önem veren ve özgürlüğüne düşkün bir insanım ve benim bildiğim özgürlük ; okumaktır, öğrenmektir, hür iradenle kendi kararlarını kendin verebilmek ve verdiğin kararların getirdiklerini göğüsleyebilmektir. Anlık dürtülerle hareket etmek, kafana estiği gibi yaşamak özgürlük değildir!
O otobüste bulunan ve bu muhabbete maruz kalan anne babaların yerine koydum kendimi bir an; üniversite demek bu demekse, hevesler üzerine kurulu , amaçsız , saygısız ve bu denli boş bir yer ise şahsen ben de göndermezdim çocuğumu ve bir çok babada da gördüğüm bu aslında. Üniversite öğrencisiyim ve bir esnaf kızıyım, babamın düşünceleri de maalesef üniversitelerin birer mikrop yuvası olduğu yönünde ki ben bu fikre karşı çıkmıştım aksine bana çok şey kattığını , ufkumu açtığını ,ben merkezli kafadan çıkıp toplumu fark etmemi sağladığını iddia etmiştim; ki almak isteyene almak istediğini veren bir ortam aslında üniversite ama görüyorum ki gençliğin büyük bir yüzdesi için maalesef bu durum böyle değil!
Milyonlarca çocuk açlıktan ölüyor, bu soğuk kış ayında milyonlarca insanın başını sokacağı bir evi yok, bir çok çocuğun hayali üniversite kazanıp bir yerlere gelebilmek…Toplumu kalkındıracak olan beyinler, biz üniversiteli gençler ne yapıyoruz; kimin eli kimin cebinde belli değil, bir gece önce tanıdığımız insanlara ölüp bitiyoruz, bugün şu barda sabahlayalım ,yarın şu partiye gidelim… Diyecek çok da bir şey bulamıyorum ama umutlarım her geçen gün biraz daha azalıyor insanlık adına. Bu beyinlerle ilerleyemeyişimizi, batı taklitçiliğinden bir adım ileriye gidemeyişimizi daha iyi anlıyorum sadece… Şairin dediği çağdayız sanırım’Etimle , tırnağımla ben bu çağdan nefret ettim!’
Takıldığım nokta kesinlikle insanların özel hayatları değil, dediğim gibi kim ne yapmak istiyorsa yapmakta özgür ve yaptıklarının sonuçlarını yaşayacak olan da kendileri. ben beyinlerin bu kadar boş olmasına takılıyorum, beyninin içinde ne varsa onu anlatır insan ve anlatılanlara baktıkça gördüklerime takılıyorum!
