HASRET BİTER

Kahve gözleri vardı
çokta güzel gülerdi
narin bakardı
kırardı
giderdi
kısa boyluydu
yokluğu neden bu kadar uzun sürerdi anlaşılmazdı

Bir kuş tüyü kadar hafifti...
ama yokluğu tonlarca yüke bedel olurdu
tüm güzel şarkılara damlamış namussuz
neyi dinlesem beliriyor kulaklarımda
ta şuramda sol yanımda yaşıyor hala sorma bana sorma

Koptuk her yerden çaresizliğin denizlerindeyiz
her kulaç bir yalnızlık
her yüzdüğümüzü sandıkça biz bir o kadar battık
ne elimizden tuttular ne de kalbimizden
diyorum ya biz hiç tam olamadık
hep eksik kaldık hep yarım

Bu ona imalı yazdığım kaçıncı şiirim bilemem
ben onu severim de o başkalarına gülümser
bir rüzgar eser belki sonra bir anda kapımda biter
açarım kapıyı ve derim ki ona hoş geldin... Sonra ne mi olur?
çok güzel şeyler olur belki bu hasret biter.....

SEVGİLER