KARA HABER

Mutluluk hayalleri kurarak başladığım bu aşkı
Veda masalıyla bitireceğim
İlkbahardı aşka merhaba dedim aşk bahçemde ki tüm çiçekleri rengârenk açtırdım her gün su taşıdım çöllerden kurutmadım soldurmadım sevgiyle büyüttüm
Ama sen çorak bir bahçeye döndürdün tüm zehrini akıtarak kuruttun gazal ettin çöl mevsimine döndürdün baharımı
Seni ölesiye sevdim
Sen ise beni yangınlara attın alevler sardı etrafımı çıkmam imkansızdı
Yüreğim artık terkedilmiş bir sokak gibiydi ışıkları sönmüş caddeleri harabe ne gelen ne giden vardı
Gözlerim hep uzaklardan bir mum ışığı aradı ama nafile o ışık hiç yanmadı
Zifiri karanlığa mahkum oldum hep bekledim bekledim Mecalim kalmadı tükendim belkide bu son çırpınışlarım tutunacak kuru bir dalım bile yok
Acılardan bir kaya attın üstüme yok oluyorum altında azrail dolaşıyor başımda
Sonbaharın son yaprakları kaldı ağaçta son yapraklar düştüğünde ben Arş kadar uzaklarda olacağım hissediyorum
Vedaya zamanım olmayacak kara haber tez duyulur kara haberimi alacaksın
İmkansız şaka deyip inanmayacaksın
İçine şüphe düşecek elin telefona gidecek aradıkça arayacaksın ama açan olmayacak
İşte o an eyvah diyeceksin
Taş kalbin yumuşayacak
Şakaklarına süzülen yaşlar yakacak
Pişmanlık çanları çalacak
Çok geç artık bir işe yaramayacak
İçeceksin her gece teselli arayacaksın kadehlerde
Kabuslar göreceksin gecelerde
Benimle uyanacaksın kabuslarında
Mutlu günlerimizi göreceksin düşlerinde
Yaşamak haram olacak aldığın her nefeste
Hayatın zindandan farksız olacak
Uykusuz gecelerinde seraplara kapılıp yürüyeceksin ucu sonu belli olmayan yollarda
Ayakların getirecek kabrimin başına diz çöküp yalvaracaksın affet diyeceksin affetmediğimi affetmeyeceğimi sende bileceksin
Bir gün kuytu bir köşede sende son nefesini vereceksin