Ne başlangıç , Ne son

Bitti sandığın yermiş başlangıç .
Başladığın yer bir son .
Güldüğün yer ölüme aç.
Gözyaşların ise muhtaç .
Yakmayanın ateş olmadığını farketmek ,
Ne kadar geç .
Kelimelerin nefesini kestiği yerde,
Bakakaldığın gözler ,
Görmez olduğunda anlam kazanır ecel.
Tükenir giderken güç ,
Ufak ufak avuçlarından ,
Damağın tadı anlamlandırmak için çabalarken,
Kalmadığını anladığında benliğin ,
Üstüne örtülenin rengi önemli mi ?

Yetmediğini anladığında insan ,
Yeterli geldiği günlere isyan ederken,
Sevmenin verdiği şerefi,
Her kadehte az az tüketir.
Öyle bir zamana denk gelir ki yalnızlık,
Gözlerin görmemek için,
Kulakların duymamak için herşeyini verir.

Düştüğü yerde kalmalı insan ,
Küstüğü yerden tutmalı hayatı .
Işıksız odalara alışmak zor olsada ,
Gözlerini kamaştıracak düşlere dalmalı.
Kesilen bakışların gölgesinde ,
Ararken kendini ,
Karanlığa sahip çıkmalı .
İnsan öleceği gibi yaşamalı …