PAHALI BİR TABLO

Gecenin bir yarısı ben yine sensizliğin Nöbetindeyim
Gözlerim dalmış gitmiş duvarda asılı duran çok pahalı bir tabloya gözlerim gözlerinde öylece bakıyorum
Paha biçilmez kristal kalbini satın alamadığım o resme sabaha kadar bakıyorum hüzünler salıyorsun içime ara sıra konuşuyorum seninle kısa cümleler kurarak
Bazende elime alıyorum o resmi yakından bakıyorum gözlerine hasretimi dindirmek için
İçimdeki yangınlar dahada alevleniyor tutamıyorum gözyaşlarımı
Hazine kadar değerli olan resminde gözyaşı lekesi kalıyor istemeyerek
Eziyet ediyorum kendime kahır tasa kabuslarla dans ederek
Sadece yüreğine tutunmak istemiştim severek
Sen ise öldürdün beni yüreğinden sökerek
Ulvi bir aşkı bitirdin beni hiçe sayarak
Yorulmuştum döneceğin günü beklemekten
Yırtılmıştı takvim yaprakları saymaktan
Bir gece daha sabaha damgasını vurdu vuracak tan yeri ağardı nerdeyse sabah olacak
Yokluğunla kurduğum acı hayallerden yine bitkin düştüm
Gözlerim duvardaki resmine bakarken dilim susmaya göç ederken düşüyor göz kapaklarım
Uykuya doğru seninle sensiz düşler aleminde buluşmak üzere