Pembe

Pembeydi başlanan her gün.
Yelkovan, durmaksızın dönüyor,
Döndükçe kızıla çalıyordu hayat.
İlk cümleler kurulduktan sonra ,
Atılıyordu yavaş yavaş adımlar.
Her adım atılışında yenileniyordu gökyüzü.
Kızıllık , çoktan bırakmışti kendini ufka.
Ardından , iç ısıtan o muhteşem ahenk beliriyordu,
Uçsuz bucaksız hayallerde.
Sonu düşünmeden yaşıyordu insan,
Karanlığın düşeceği kentte...