Tembel Tavşanın İlginç Hikayesi
Yaz gelip geçmiş olduğu halde, tek bir damla bile yağmur yağmamış. Sıcaktan her yer kuraklık çöl gibi olmuş, o kadar sıcak olmuş ki her yer kup kuru taş gibi ayağını nereye bassan yanıyor gibiymiş. Tabi bu durum hayvanları oldukça rahatsız etmiş.
Susuzluk hayvanların canına tak edince, bu duruma bir çare bulmak için toplanmışlar. Bir araya gelip bu sıcaklığa bir çözüm bulmaya karar vermişler tüm hayvanlar birbirinden akıl almaya başlamış; ne yaparız, nasıl yaparız gibisinden.
İçlerinden birisi bir fikir sunmuş; "bir kuyu kazalım ve oraya su biriktirelim." Bu fikir hayvanlarından aklına yatmış çünkü başka yapacak seçenekleri kalmamış ve karar almışlar. Tüm hayvanlar, hatta kuşlar bile gece gündüz çalışıyormuş. Sadece tavşan; “Ben daha çok küçüğüm!” diyerek çalışmak istemiyormuş.
Tavşanın bu şekilde nazlanması öteki tüm hayvanları oldukça kızdırmış kimse çalışmak istemez ama mecbur olunca biz çalışıyoruz o çalışmıyor diye. Hayvanların emeği boşa çıkmamış. Kazdıkları kuyudan buz şeklinde bir su çıkınca, hepsi oldukça sevinmiş. Kana kana içip yıkanmışlar ne kadar susadıklarını düşünemezsiniz o sıcağın altında hem su yok, hem de su bulmak için çalışıyorsun.
Soğuk su çıkınca nasıl sevinmesinler hepsi mutluluktan uçuyormuş, eğleniyorlarmış tabi bu arada tavşan bunları izliyormuş yattığı yerden. Kuyunun kazılmasına yardım etmeyen tavşana ise su vermemişler. Tavşanın onlara yardım etmemesine çok sinirlenen aslan tavşanı sudan uzak tutmaya karar vermiş. Kral aslan, tavşanın kuyuya yaklaşmasını önlemek için, kuyunun başına her gün bir nöbetçi görevlendirmiş.
Tavşan yapmış olduğu hatayı anlamış anlamasına ama pişmanlık fayda eder mi? Artık iş işten geçmiş olduğu için meydana getirecek bir şeyi de yokmuş. Bir gece kuyuda nöbet tutma sırası file gelmiş. Tavşanda fille arasının iyi olduğunu düşünerek kendisine yardım edeceğini düşünmüş ve gece nöbeti sırasında filin yanına gitmiş.
Tavşan, fili de oldukça severmiş "kimse görmeden bana azıcık su verir" diye düşünerekten fili kandırmaya çalışmış aslında. Tam filin yanında gittiğinde filin uyuduğunu görmüş ama onu bir türlü kaldıramamış en sonunda gidip kulağına bağırmış.
Fil o şekilde bir zıplamış ki, fil korkusundan ne yapacağını şaşırmış kuyunun etrafındaki taş ve toprak yığınına çarpmış, tüm taş ve toprakları kuyunun içine dökmüş.
Böylece kuyu kapanmış. Bu duruma oldukça üzülen fil ağlamaya başlamış. “Benim yüzümden oldu!” diyormuş. Fil kendinden çok diğer hayvanları düşünerek ağlamış ne yaparız,
- “Şimdi ne içeceğiz, hem sabah olunca diğer hayvanlara ne diyeceğim?” Tavşan;
- “Bu kadar üzülme! Elbette bir çaresini buluruz." demiş.
Tavşan tabi ki her zamanki gibi tembelliğine devam ederek olayın ciddiyetinin farkına varmamış.
- "Hem ikimiz beraberce çalışırsak, sabaha kadar kuyuyu temizleyip açarız.” demiş file. Fil:
- “Ama sen küçük ve zayıfsın!” Tavşan:
- “Sen beni şimdi gör! Bak ki nasıl çalışıyorum.” diyerek file laflar söylemiş ve hiç beklenmedik şekilde tavşan çok hızlı ve güzel bir şekilde canla başla çalışmaya başlamış kuyuyu açmak için.
Hakikaten de tavşan bir çalışmış, bir çalışmış ki sormayın. Sabaha kadar fille beraber kuyuyu açmayı başarmışlar.
Ertesi gün fil, tüm hayvanlara tavşanın çalışkanlığını anlatmaya başlamış. Bundan sonra diğer hayvanlarında artık tavşana bakış açıları değişmiş daha dostane bakmaya ve konuşmaya başlamışlar tavşanda artık onlara yardım ederek birlik olacaklarına söz vermiş.
Tavşan, su içebildiğine değil, öteki hayvanlarla tekrardan dost olduğuna da oldukça sevinmiş.
Kendisini ormanın bir üyesi şeklinde görmek onu mutlu ediyormuş. Tavşanada bu güzel bir ders olmuş. Tembelliğin zararlarını öğrenmiş. Dostluğun ne demek olduğunu ve ne kadar önemli olduğunu öğrenmiş.
