Ümitkâr Rüzgar

Bir rüzgar esiyordu baharın tadında
Sıcaktı, kalbin gibi
Estikçe sensiz bedenimi sarıyordu
Üşüyen beni ısıtıyordu
Estikçe, ümitlerim güçleniyordu
Sana giden yollarıma çıkıyordu
Kâh yokuştu yollarım kâh dümdüz
Kâh gece yürüyordum sana
Kâh gündüz

-Ümitlerim, azalmakla artmak arasında
İnce bir çizgide olsa gerek
Ayar veriyordum ona
Senden gayrısını çizerek-

Rüzgar beni alıyordu bazen
Fatih'in surlarına atıyordu
Bazen de Üsküdar'ın elemli kulesine...

Seni arıyorduk kalbinvâri rüzgarla
Her yerde
Ümitle