Kimini yakıp geçen aşklar incitmiş
Kimini yanlış kararlar yıkıp geçmiş
Kimine yakın dostu ihanet etmiş
Kimi hayatın sillesini yemiş diye bir şarkı var bilirsiniz.Hepimiz bunları yaşamışızdır eğer hala yaşamadıysanız Allah'a binlerce kez şükretmeniz lazım.Eğer yaşamış olsaydınız toparlanmanız dışarıya karşı tekrar güçlü olabilmeniz o kadar zaman alıyor ki.Kendinizden bir kendiniz gidiyor gibi resmen.
Öncelikle birine o kadar kör kütük aşık oldum ki gözüm ne dışarıyı ne de başkasını gördü onunla ağlayıp onunla güleceğim birçok hayal kurdum.Hep öznesinde "biz" olan ama aslında hiç "biz" olamayan.İlk başlarda yani ne derler büyükler cicim ayları geçince görürüz bakalım evet o aylara kadar herşey mükemmeldi herkesin imreneceği bir çifttik.Kahkaların eksik olmadığı,birbirimizden hiç ayrılmayan,ayrıldığımız andan itibaren hemen özleyen onun varlığını hissetmek isteyen iki kişi.Sadece iki kişi.Ben üsüdüğümde elime eldiven olan sarıp sarmalayan canım birşeye sıkıldığında kapıma dayanan ve gülmem için her türlü şebekliği yapan birine nasıl olurda bağlanamam ki .Haksız mıyım ? Kendinizi size özel hissettiren birine ilgi duymazmısınız yada o sizin hayatınızda önemli biri değil midir benimki de o misal.Aşk geçici,sevgi kalıcı derim ben.Kendi adıma konuşursam benden ne aşkı geçti ne de sevgisi ilk aşklar unutulmaz derler çünkü unutmam unutamam unutmakta istemem.Ona bakarsam eğer o benden sonra benim bilmediğim kaç aşk kaç sevgi eskitti acaba ?Benden sonra kaç kişiye "seni seviyorum" dedi yada gerçekten hissetti.Bu sorunun cevabını bilmiyorum fakat o benden sadece o olarak gitmedi ya nasıl gitti dersiniz merak ederseniz eğer devamını beklersiniz...